Πετρούπολη: “Έβαλα το βρέφος σε σακούλα, την έδωσα στη μάνα μου και της είπα, πέτα τη”

Κάτω από το άγρυπνο βλέμμα τακτικών δικαστών και ενόρκων, η 19χρονη που κατηγορείται για τη δολοφονία του νεογέννητου παιδιού της στην Πετρούπολη επιχείρησε να εξηγήσει τους λόγους που την οδήγησαν στην αποτρόπαια αυτή της πράξη. Με δάκρυα στα μάτια και επιχειρώντας συχνά να απεμπλέξει την, επίσης, κατηγορούμενη μητέρα της από την υπόθεση, υποστηρίζοντας πως δεν είχε σχεδόν καμία συμμετοχή, η 19χρονη υποστήριξε πως ήταν ψυχολογικοί οι λόγοι που της προκάλεσαν την απόφαση να δώσει τέλος στη ζωή στο μερικών λεπτών βρέφος της.

Η κατηγορούμενη ζήτησε συγγνώμη για την πράξη της, υποστηρίζοντας σε μία στιγμή γεμάτη συναισθηματική ένταση ότι «τίποτα δεν μπορεί να φέρει το μωρό πίσω». Η ίδια περιέγραψε αναλυτικά όσα έλαβαν χώρα στο διαμέρισμά της στην Πετρούπολη το Φεβρουάριο του 2018, όπου γέννησε και στη συνέχεια έλαβε την απόφαση να πετάξει το ίδιο της το αίμα στα σκουπίδια.

Όπως είπε, σηκώθηκε να πιει νερό και ένιωσε έναν ξαφνικό πόνο και έτσι κατάλαβε ότι ήρθε η ώρα να γεννήσει. «Έπεσα κάτω και έκανα ό,τι είχα δει στο διαδίκτυο. Η μητέρα μου χτύπαγε την πόρτα του μπάνιου, αλλά δεν της άνοιγα. Δεν καταλάβαινα τι γινόταν. Το κεφάλι μου πήγαινε να σπάσει. Όλα ήταν μαύρα. Μετά έκοψα τον λώρο και ακούμπησα το μωρό λίγο πιο εκεί» είπε παίρνοντας «πάνω της» όλα όσα ακολούθησαν, όπως το χαρτί που βρέθηκε στο στόμα του μωρού.

Σύμφωνα με τη 19χρονη, στη συνέχεια ζήτησε από τη μητέρα της να της δώσει μια σακούλα, όπου έβαλε μέσα το βρέφος και της είπε «πέτα την». Η προσπάθεια απεμπλοκής της μητέρας της νεαρής κοπέλας φαίνεται πως δεν έπεισε τον εισαγγελέα του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου, ο οποίος είπε στη 19χρονη: «Είστε κατηγορούμενη και μπορείτε να κάνετε ότι θέλετε».

Κατά την απολογία της η κοπέλα είπε ότι κατάλαβε δύο μήνες πριν γεννήσει ότι ήταν έγκυος, όταν ένιωσε κάτι να κουνιέται: «Δεν πήγα στο γιατρό γιατί ντρεπόμουν. Φοβόμουν ότι θα με διώξουν από το σπίτι, δεν ήθελα να ντροπιάσω κανέναν από την οικογένεια μου». Τόνισε ότι η ίδια προσπαθεί μόνη της με βιβλία, να ξεχάσει ό,τι έγινε, επιχειρώντας να εξηγήσει τις αποτρόπαιες πράξεις της λέγοντας: «Ήμουν η κόρη της Αλβανίδας που δεν ήξερε να μιλάει ελληνικά. Με έχουν πει και μπάσταρδο επειδή οι γονείς μου παντρεύτηκαν αργότερα. Βγαίνω έξω και φοβάμαι. Ντρεπόμουν να ζητήσω βοήθεια ήμουν η χοντρή του σχολείου.

Θέλω να τελειώσω το σχολείο, να βρω μια δουλειά, έστω και καθαρίστρια και να κάνω μια καινούργια αρχή».

Η δίκη συνεχίζεται με την απολογία της μητέρας της και συγκατηγορούμενής της στην ανθρωποκτονία.