Πρωτοδικείο αποφασίζει 95% διαγραφή χρέους σε δανειολήπτη

Απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Μεσολογγίου, απορρίπτει την έφεση τράπεζας κατά απόφασης του Ειρηνοδικείου Ναυπάκτου και δικαιώνει πλήρως δανειολήπτη στον οποίο είχε εκδικαστεί απόφαση κουρέματος χρέους 95%. Μία εκ των τραπεζών, είχε, σύμφωνα με το τοπικό portal nafpaktianews.gr, ασκήσει έφεση επί της απόφασης επικαλούμενη δόλο του δανειολήπτη και αοριστία (!) στον τρόπο που περιήλθε τελικά σε οικονομική δυσχέρεια.

Καταπέλτης η απάντηση του Πρωτοδικείου που κατοχυρώνει τον πολίτη, τονίζει πως κανείς δεν θα μπορούσε να προβλέψει την οικονομική κρίση που μαστίζει τη χώρα και εγκαλεί την τράπεζα και όσες συνέβαλαν στο φούσκωμα του δανείου του, για το γεγονός πως συνέχιζαν να εγκρίνουν ποσά δανεισμού χωρίς να εξετάζουν την πιστοληπτική ικανότητα του πελάτη τους.

Το ιστορικό της υπόθεσης

Η αρχή της υπόθεσης φτάνει στο 2012, όταν Ναυπάκτος συνταξιούχος σήμερα έχοντας να αντιμετωπίσει το συνεχώς διογκούμενο από τόκους υπερημερίας χρέος προς τις τράπεζες, κατέθεσε αίτηση υπαγωγής στις προστατευτικές διατάξεις του Ν. 3869/10 (Νόμος Κατσέλη). Το ποσό που χρωστούσε είχε φτάσει τις 708.000 ευρώ με το Ειρηνοδικείο Ναυπάκτου, κρίνοντας τα προσκομιζόμενα από τον δικηγόρο του αιτούντος στοιχεία, να αποφασίζει διαγραφή ποσού 674.000 ευρώ.

Μια από τις πιστώτριες τράπεζες άσκησε έφεση, ζητώντας την ακύρωση ή την μεταρρύθμιση της απόφασης, επικαλούμενη αοριστία “…δεδομένου ότι ο αιτών δεν εξειδικεύει τους λόγους που τον οδήγησαν σε οικονομική δυσχέρεια…” και δόλο ισχυριζόμενη πως “…ο αιτών περιήλθε σε δόλια αδυναμία πληρωμής, προέβη δε σε διαρκή δανεισμό, εν γνώσει της αδυναμίας κάλυψης των χρεών του…”

Η απόφαση του Πρωτοδικείου

Το Μονομελές Πρωτοδικείο Μεσολογγίου, εκδικάζοντας την έφεση, απέρριψε τα λεγόμενα της τράπεζας περί αοριστίας, αναφέροντας χαρακτηριστικά: “…τα εισοδήματα του αιτούντος συγκρινόμενα με τις ληξιπρό­θεσμες οφειλές του από τις παραπάνω δανειακές συμβάσεις, δεν του επιτρέ­πουν να ανταποκριθεί στην εξυπηρέτηση του κύριου όγκου των χρεών του, η δε αρνητική αυτή σχέση μεταξύ της ρευστότητας και οφειλών του κατά την τρέχουσα χρονική περίοδο, αλλά και το εγγύς μέλλον, δεν αναμένεται να βελτιωθεί, λόγω και της οικονομικής κρίσης, η οποία μαστίζει τη χώρα τα τελευταία χρόνια και έχει πλήξει κάθε τομέα της ελληνικής αγοράς, ενώ παράλληλα οι δανειακές τους υποχρεώσεις αυξάνονται συνεχώς λόγω της επιβάρυνσης των δανείων με τόκους υπερημερίας…”

Για τον δε ισχυρισμό της τράπεζας περί δόλου, το δικαστήριο απεφάνθη ότι “…δε συντρέχει στο πρόσωπο του αιτούντος ενδεχόμενος δόλος, αφού δεν είχε τη δυνατότητα πρόβλεψης, κατά το χρόνο ανάληψης των χρεών του, με βάση τα οικονομικά και κοινωνικά δεδομένα της εποχής, ότι θα περιέρχονταν σε τέτοια δεινή οικονομική κατάσταση ώστε να μην μπορεί να ανταποκριθεί στην εκπλήρωση των δανειακών του υποχρεώσεων…”.

Η ευθύνη των τραπεζών

Τέλος, με το σκεπτικό της απόφασης εγκαλεί την τράπεζα “…γιατί στο δανει­σμό του συνέβαλαν αποφασιστικά και οι μετέχουσες τράπεζες, οι οποίες παρότι γνώριζαν την οικονομική του κατάσταση από τα οικονομικά του στοιχεία που έθεσαν υπόψη του και πάντως ήταν ευχερής σ’ αυτές ο έλεγχός τους, τα οποία μπορούσαν να ζητήσουν αρνούμενες τη χορήγηση των δανείων, όχι μόνο δεν τον απέτρεψαν, αλλά αντίθετα, υπό το κλίμα πιστωτικής ευφορίας της εποχής, με ευκολία του χορήγησαν τα παραπάνω δάνεια, προκαλώντας του την πεποί­θηση και αισιοδοξία ότι θα μπορέσει να ανταποκριθεί στην εξυπηρέτησή τους, και έτσι τον ενέπλεξαν σε υπερβολικό δανεισμό και σε εξάρτησή του απ’ αυτόν, συμβάλλοντας σε σημαντικό βαθμό στο οικονομικό τους αδιέξοδο…”

Ο δανειολήπτης, έγγαμος με 2 παιδιά, έχοντας εισόδημα σήμερα τη μηνιαία σύνταξη του ύψους 1180 ευρώ, με αυτή την απόφαση διέσωσε την κύρια κατοικία του και πληρώνοντας το εναπομείναν χρέος του, απεγκλωβίζεται από την κατάσταση αυτή και μπορεί να συνεχίσει πλέον να λειτουργεί ως κοινωνικό ον και να συμμετέχει στην κοινωνική και οικονομική ζωή.

ΠΗΓΗ NAFPAKTIANEWS