Σεισμοί: Τι μπορεί να κάνεις για να σώσεις το σπίτι σου

2006. Ο Θανάσης Πετρόπουλος από τον Πύργο Ηλείας αποφασίζει, με τις οικονομίες που είχε συγκεντρώσει και ένα στεγαστικό δάνειο, να αγοράσει το σπίτι που θα περνούσε το υπόλοιπο της ζωής του μαζί με την οικογένεια του. Κάτι λιγότερο από δύο χρόνια μετά το όνειρο αυτό μετατρέπεται σε εφιάλτη. Στις 8 Ιουνίου του 2008 ο φονικός σεισμός ισχύος 6,5 ρίχτερ με επίκεντρο την Ανδραβίδα άφησε ανεξίτηλα τα σημάδια από το πέρασμα του στην οικία Πετροπούλου. Ένα κόκκινο x στην πόρτα σήμερα είναι το ένα αποδεικτικό στοιχείο ότι ο Θανάσης δεν έκανε τα σωστά βήματα στην αγορά του σπιτιού που σκόπευε να προφυλάξει την οικογένεια του.

Το πρώτο βήμα, κυρίως μίας και είχε επιλέξει (για οικονομικούς λόγους) να αγοράσει σπίτι παλιάς κατασκευής, θα ήταν να ζητήσει από έναν πολιτικό μηχανικό να κάνει επιτόπιο έλεγχο του σπιτιού ώστε αυτός να κρίνει (μεταξύ άλλων) εάν αυτό ήταν αντισεισμικής κατασκευής ή όχι.

Το δεύτερο, στην υποχρεωτική ασφάλιση κατοικίας που συνόδευε το στεγαστικό του δάνειο θα έπρεπε να επιλέξει και την κάλυψη από σεισμούς ώστε πλέον να μην πληρώνει πέρα από το ενοίκιο – στο οποίο ξαναγύρισε – και την δόση στεγαστικού για ένα σπίτι το οποίο δεν μπορεί να κατοικηθεί.

Ο Θανάσης δεν είναι η μόνη περίπτωση που για να γλυτώσει τα λίγα χάνει τα πολλά. Το ετήσιο κόστος για την ασφαλιστική κάλυψη από σεισμούς είναι ελάχιστο μπροστά στην απώλεια της πρώτης κατοικίας σου. Πόσο περισσότερο όταν όλοι ξέρουμε ότι στην χώρα μας οι σεισμοί είναι το πλέον συχνό και συνάμα το πιο καταστροφικό φαινόμενο με τις πλημμύρες να ακολουθούν. Για όσους δεν το γνωρίζουν η χώρα μας συγκαταλέγεται μεταξύ των χωρών με την μεγαλύτερη σεισμικότητα στον κόσμο (1η στην Ευρώπη και 6η στον κόσμο). Από στατιστικές και με τα μέχρι τώρα καταγεγραμμένα στοιχεία, στην Ελλάδα συμβαίνει ένας σεισμός μεγέθους 6 βαθμών της κλίμακας ρίχτερ κάθε χρόνο. Παρ’ όλα αυτά μόνο το 15% των σπιτιών στην Ελλάδα είναι ασφαλισμένο και ακόμη μικρότερο το ποσοστό αυτών που έχουν την κάλυψη του σεισμού.

Οι περισσότεροι, πέρα από ότι «τζογάρουν» ότι δεν θα συμβεί σε αυτούς, ελπίζουν και στην κρατική βοήθεια. Ποια είναι όμως η κρατική βοήθεια σε περιπτώσεις καταστροφών από σεισμούς; Αν πάρουμε την περίπτωση του σεισμού της Ανδραβίδας δόθηκαν μόλις 3.000 ευρώ και μόνο σε αυτούς που είδαν τα σπίτια τους να καταρρέουν και φυσικά μόνο σε αυτά που ήταν πρώτη κατοικία. Ένα επιπλέον βοήθημα της τάξης των 2.000 ευρώ δόθηκε με εντολή του τότε πρωθυπουργού το οποίο βρέθηκε από τα αποθεματικά της ΚΕΔΚΕ.

Αυτά εν έτη 2008, κοινώς προ ύφεσης. Τι θα γινόταν σήμερα που ούτε αποθεματικά υπάρχουν ούτε ο κρατικός μηχανισμός μπορεί να ανταποκριθεί σε μαζικές καταστροφές; Εκεί έρχεται η ατομική ευθύνη. Πως δηλαδή μπορεί κάποιος να προστατεύσει την περιουσία του από τα φυσικά φαινόμενα. Δικαιολογία δεν υπάρχει καθώς η ανάκτηση κεφαλαίων δεν γίνεται τόσο εύκολα όσο παλαιότερα ενώ πλέον με τις online ασφαλιστικές υπηρεσίες ο ιδιοκτήτης ή ο δανειολήπτης μπορεί να ασφαλίσει το σπίτι του και να εξασφαλίσει το μέλλον της οικογένειας του ιδιαίτερα οικονομικά.