Συγκλονιστική μαρτυρία: “Γροθιές στα πλευρά, κλωτσιές στο στήθος, χτυπήματα στο πρόσωπο”

Κάποιες ιστορίες είναι πολύ δύσκολο να ειπωθούν. Συνήθως, και προφανώς όχι τυχαία, είναι αυτές που πρέπει να ακούγονται πιο δυνατά απ’ όλες. Ανάμεσά τους τοποθετείται και η ιστορία της Γεωργίας Δ, μία μορφωμένη, δυναμική γυναίκα 40 ετών με σημαντική καριέρα, χωρισμένη και με παιδί, η οποία περιέγραψε στο Ladylike.gr τη βία που έζησε στο πλευρό του συντρόφου της, με αφορμή τη Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών.

Η Γεωργία περιέγραψε στη συγκλονιστική μαρτυρία της τα στάδια της βίας, που συνήθως ξεκινά από την ψυχολογική, περνά στη λεκτική και καταλήγει στη σωματική βία.

“Η πρώτη φορά που αντιλαμβάνομαι μια περίεργη συμπεριφορά από εκείνον είναι σε μια γενική συζήτηση γύρω από τον γάμο και τα παιδιά. Εγώ υποστήριζα κάτι εντελώς διαφορετικό από εκείνον. Δεν του άρεσε. Από τότε αρχίζει να αλλάζει, να γίνεται πιο απότομος, να με υποτιμά και στην πρώτη ευκαιρία μιας λογομαχίας να χρησιμοποιεί εκφράσεις που με προσβάλλουν. Η βασική αιτία των τσακωμών μας είναι ο τρόπος που διαχειρίζομαι τα social media. Ψάχνει τα πάντα, τσεκάρει τα likes μου, ποιος σχολιάζει, τι απαντώ. Περνάω ανάκριση για τον κάθε άνδρα με τον οποίο μιλάω σε κοινωνικό κι επαγγελματικό επίπεδο. Στην αρχή, κολακεύομαι. Ώσπου ένα βράδυ, σε μία κοινωνική έξοδό μας, μου κάνει σκηνή επειδή μιλάω “παραπάνω από το επιτρεπτό” με έναν κοινό γνωστό. Οι τσακωμοί αρχίζουν να γίνονται σχεδόν καθημερινό φαινόμενο. Αρχίζω να νιώθω πίεση, κάνει σκηνές γιατί δεν σηκώνω το τηλέφωνο γρήγορα, αντιδρά υστερικά όταν δεν απαντώ στα μηνύματά του. Σε έναν τσακωμό μας με κάνει διαγραφή και με μπλοκάρει. Έχοντας αρχίσει να αντιλαμβάνομαι όλον αυτόν τον έλεγχο, ξεκινάω να διαγράφω τις συνομιλίες από τους λογαριασμούς μου. Ζητάω από τους φίλους να μην μου στείλουν κάτι μέχρι να επικοινωνήσω εγώ μαζί τους. Ξεκινάω να γίνομαι όλο και περισσότερο αυτό που θέλει εκείνος”, αναφέρει αρχικά στη μαρτυρία της.

Η σωματική βία

“Τον βλέπω να παίρνει την τσάντα μου και να την πετάει, να γίνονται ολα χίλια κομμάτια. Με πιάνει από το χέρι, αρχίζει να με σπρώχνει, με φτύνει, με σέρνει ως το δωμάτιο. Παλεύω να γλιτώσω, αλλά είναι πολύ πιο δυνατός από μένα. Με βουτάει από το λαιμό, με σφίγγει, πνίγομαι και νιώθω τα πάντα να σκοτεινιάζουν. Φοβάμαι ότι θα πεθάνω. Σ’ ένα σπρώξιμο, το κεφάλι μου χτυπάει στον καθρέφτη. Με αφήνει και πέφτω σαν σακί. Βρίσκομαι στο πάτωμα και προσπαθώ να βρω ανάσα. Το αίμα αρχίζει να τρέχει. Λίγα λεπτά μετά, βρίσκομαι στο αυτοκίνητό του και καθ’ οδόν για το νοσοκομείο. Με ρωτάνε πώς το έπαθα και απαντάω πως έπεσα πάνω σ’ ένα τζάμι. Η νοσηλεύτρια με ρωτάει αν “φταίει αυτός που περιμένει έξω” και το αρνούμαι. Το σοκ είναι μεγαλύτερο από τον θυμό μου. Ο γιατρός γράφει στο χαρτί “Ξυλοδαρμός”. Βάζω το χαρτί βαθιά στην τσάντα μου χωρίς να το αντιληφθεί και φεύγουμε. Το τέρας είναι και πάλι τρυφερό, δείχνει άκακο, ζητάει χιλιάδες φορές συγγνώμη. “Σ’ αγαπώ, είσαι η γυναίκα της ζωής μου, δεν θα ξαναγίνει πότε αυτό”. Δεν λέω τίποτα σε κανέναν, αντιθέτως σκαρφίζομαι μια ιστορία για όποιον δει τις καλυμμένες μελανιές στον λαιμό ή το χτύπημα στο κεφάλι. Οι άνθρωποι που με ξέρουν, ούτε ένας δεν θα μπορούσε ποτέ να πιστέψει ότι όλα αφορούν εμένα”.

Τη δεύτερη φορά που το τέρας θα κάνει την εμφάνισή του, βρισκόμαστε στο εξωτερικό για διακοπές, μαζί με τα παιδιά μας. Ένα αίτημα από κάποιον που δεν ενέκρινε στο instagram μου του αρκεί για να ξυπνήσει ξανά αυτό που είναι πραγματικά αυτός ο άνθρωπος. Ένας κακοποιητής. Τα παιδιά παίζουν σε ασφαλές περιβάλλον σε άλλο δωμάτιο κι εμείς τσακωνόμαστε για εκατομμυριοστή φορά. Εγώ σε θέση άμυνας να εξηγώ λογικά, εκείνος κλασικά στην επίθεση. Ακούω πως είμαι τσούλα, άσχημη και πως θα με καταστρέψει, πως θα βγάλει στη φόρα ό,τι του έχω πει για τους πρώην μου. Τον “απειλώ” ότι θα τον καταγγείλω για αυτό που έκανε τότε. Με βουτάει από το χέρι και με πετάει μέσα στο υπνοδωμάτιο. Με αρχίζει στις γροθιές. Μπουνιές στα πλευρά, στο στήθος και το πρόσωπο. Δεν κάνω κιχ για να μην ακούσει κανείς τίποτα. Δεν έχω νιώσει περισσότερο πόνο. Σχεδόν δεν αναπνέω.

Η τελευταία πράξη του δράματος παίχτηκε μακριά από την πόλη όπου ζούμε σ’ ένα ταξίδι αναψυχής χωρίς τα παιδιά μας. Αυτή τη φορά δεν θα μπω σε λεπτομέρειες για το τι ακριβώς συνέβη γιατί ειλικρινά δεν έχει την παραμικρή σημασία. Θα πω απλά ότι έβγαλε μια ολόκληρη αρρωστημένη ιστορία από το μυαλό του. Θα πω επίσης ότι ένα ολόκληρο βράδυ βίωσα τη μανία του, στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου χιλιόμετρα μακριά από το σπίτι μου. Με θυμάμαι σε εμβρυακή στάση κουρνιασμένη στο κεφαλάρι του κρεβατιού να μ’ έχει πιάσει από τον λαιμό και να μου χτυπάει το κεφάλι στο κομοδίνο. Σκισμένα φρύδια, μελανιές στα χέρια, στα πόδια. Με θυμάμαι επίσης στην άκρη του κρεβατιού να τρώω κλωτσιές στην πλάτη και το στήθος ενώ προσπαθώ να τον πείσω πως δεν έχω κάνει τίποτα με κανέναν. Με θυμάμαι να παλεύω να μην ουρλιάξω από τον πόνο γιατί με απειλεί πως αν βγάλω τον παραμικρό ήχο, θα το μετανιώσω ακόμα περισσότερο”.

“Εγώ θα πω σε όλες να μην σταματήσουν ποτέ μέχρι να γλιτώσουν. Υπάρχει το 15900, η γραμμή SOS που δίνει τη δυνατότητα στις γυναίκες θύματα βίας ή σε τρίτα πρόσωπα να επικοινωνήσουν άμεσα με ένα φορέα αντιμετώπισης της έμφυλης βίας”, κατέληξε η Γεωργία στη μαρτυρία της.

Το μήνυμα της ΠτΔ για τη Διεθνή Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών

Το δικό της μήνυμα για τη σημερινή μέρα έστειλε η Πρόεδρος της Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, με ανάρτησή της στο Facebook:

“Η βία κατά των γυναικών, βία σωματική, σεξουαλική, ψυχολογική και οικονομική, βία που πλήττει την ακεραιότητα και την αξιοπρέπεια όσων την υφίστανται, είναι παγκόσμιο φαινόμενο, μοναδικής ιστορικής αντοχής, με οδυνηρές προεκτάσεις. Και, παρότι σπάνια καταγγέλλεται και ακόμη σπανιότερα τιμωρείται, τα στοιχεία είναι συντριπτικά: σύμφωνα με τον ΟΗΕ, μία στις τρεις γυναίκες θα αντιμετωπίσει κάποια στιγμή στη ζωή της τη βία του συντρόφου της, μία στις πέντε θα πέσει θύμα βιασμού ή απόπειρας βιασμού, ενώ εκατομμύρια γυναίκες στον κόσμο διακινούνται παράνομα με σκοπό τη σεξουαλική εκμετάλλευση και την καταναγκαστική εργασία. Η κυριαρχία των πατριαρχικών δομών, ο προκαθορισμός των έμφυλων ρόλων και οι διακρίσεις μεταξύ των φύλων αναπαράγουν το πρόβλημα και στις μέρες μας το επιτείνουν. Η πανδημία του κορονοϊού, τα οικονομικά προβλήματα, η αναγκαστική συνύπαρξη στον περιορισμένο χώρο του σπιτιού, λόγω καραντίνας, η αλλαγή επί τα χείρω της καθημερινότητάς μας, δημιουργούν την εκρηκτική ατμόσφαιρα που ευνοεί τα φαινόμενα ενδοοικογενειακής βίας και πολλαπλασιάζει τα εγκλήματα εναντίον των γυναικών, που κάποτε φτάνουν ως την δολοφονία.

Η Διεθνής Ημέρα για την Εξάλειψη της Βίας κατά των Γυναικών, μια συμβολική κίνηση μεγάλης σημασίας, καλεί σε επαγρύπνηση και δράση. Μηδενική αποδοχή και ανοχή της βίας κατά των γυναικών. Τιμωρία των ενόχων. Δημιουργία δομών στήριξης και προστασίας των θυμάτων. Και, κυρίως, αλλαγή του οικογενειακού και κοινωνικού παραδείγματος, μέσω εκπαιδευτικών και συμβουλευτικών διαδικασιών. Θα χρειαστεί χρόνος για να διαλυθούν τα στερεότυπα που πηγάζουν από την ανισότητα των φύλων και περιβάλλουν ιδεολογικά το φαινόμενο, συχνά στιγματίζοντας το θύμα και όχι τον ένοχο, διαμορφώνοντας τη συλλογική ανεκτικότητα απέναντι σε πράξεις ηθικά και ποινικά κολάσιμες. Αλλά, ως τότε, η αυστηρή εφαρμογή του υπάρχοντος νομοθετικού πλαισίου και η δημιουργία υποστηρικτικού περιβάλλοντος για τις γυναίκες που έχουν υποστεί ή υφίστανται κακοποίηση, είναι η μόνη οδός”.

Διαβάστε τις Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο, με την αξιοπιστία και την εγκυρότητα του News247.gr.