Συνεπιμέλεια: Δικαστήριο δεν μπόρεσε να εφαρμόσει τον νόμο λόγω των κακών σχέσεων των γονέων

Τον «γόρδιο δεσμό» επιχείρησε να λύσει το Μονομελές Εφετείο της Αθήνας, αναφορικά με την επιμέλεια δύο ανηλίκων παιδιών, καθώς οι γονείς βρίσκονται σε χρόνια αστική και ποινική δικαστική διαμάχη, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να εφαρμοστεί επί της ουσίας ο νόμος για τη Συνεπιμέλεια.

Το δευτεροβάθμιο δικαστήριο με την υπ’ αριθμ. 6/2025 απόφαση του, απέκλεισε το ενδεχόμενο οι γονείς να βρουν μια συμβατική λύση, καταλήγοντας πως θα πρέπει να δοθεί η αποκλειστική επιμέλεια των τέκνων στη μητέρα παρά την ισχύ του νόμου για τη Συνεπιμέλεια (Ν. 4800/2021).

Το δικαστήριο έλαβε υπόψη το γεγονός ότι οι σχέσεις των δύο γονέων ήταν τόσο διερρηγμένες που καθένας κατοικούσε με ένα παιδί, με τις δικαστικές διενέξεις να έχουν ξεκινήσει από το 2017. Για τον λόγο αυτό έκρινε πως δεν θα μπορέσουν να συνεννοηθούν για κανένα ζήτημα που αφορά στα παιδιά, αντιθέτως θα προκαλούνται νέες αντεγκλήσεις και θα προσφεύγουν συνεχώς στα δικαστήρια.

Όπως αναφέρεται στο σκεπτικό της απόφασης, «το δικαστήριο επιβάλλει, κατά παρέκκλιση από την από κοινού και εξίσου άσκηση της επιμέλειας των τέκνων (άρθρο 1513 ΑΚ), να ανατεθεί η άσκηση της επιμέλειας του προσώπου τους αποκλειστικά στην εκκαλούσα εναγομένη-ενάγουσα (άρθρο 1514 παρ. 3 ΑΚ), η οποία, συνεπικουρούμενη, ιδίως, από τη μητέρα της, η οποία κατοικεί στην ίδια οικοδομή με αυτή, είναι σε θέση να προσφέρει στα τέκνα της ένα ήρεμο και ομαλό περιβάλλον, που θα συμβάλλει θετικά στην περαιτέρω ανάπτυξή τους».

Η πρόεδρος δε ήρθε σε επαφή με τα παιδιά συνομιλώντας μαζί τους και όπως αναφέρεται στη δικαστική απόφαση, «τα ανήλικα τέκνα βρίσκονται σε σύγχυση ως προς το πρόσωπο της μητέρας, λόγω της έντονης διαμάχης μεταξύ αυτής και του πατέρα τους, την οποία σαφώς και εισπράττουν», ενώ συγχρόνως «επιζητούν την επαφή με τη μητέρα τους, την οποία (επαφή), ωστόσο, αποφεύγουν λόγω φόβου, καθόσον βιώνουν την απόλυτη απόρριψη ως προς τη μητέρα τους εκ μέρους του πατέρα τους αλλά και της γιαγιάς από την πατρική γραμμή, τα οποία είναι τα δύο πρόσωπα πρωταρχικής φροντίδας, με αποτέλεσμα να επηρεάζουν άμεσα τα συναισθήματά τους, τον αυθορμητισμό τους και την εν γένει συμπεριφορά τους απέναντι στη μητέρα τους, προκειμένου να διατηρηθεί το κλίμα που επιβάλλεται».

Η απόφαση καταλήγει πως αυτές συμπεριφορές έχουν δημιουργήσει στα παιδιά ψυχικό έλλειμμα, «καθώς λείπει από τη ζωή τους ο δεσμός που θα καθορίσει τον τρόπο που θα σχετιστούν με τον εαυτό τους, αλλά με τους άλλους ανθρώπους και θα προσαρμοστούν στην πραγματικότητα της ζωής».

“Να διαχειριστούν το θυμό τους”

Το δικαστήριο δέχθηκε ότι και οι δύο γονείς είναι ικανοί και κατάλληλοι για να έχουν την επιμέλεια των παιδιών, «πλην όμως χρειάζονται άμεσα βοήθεια από ειδικό ψυχικής υγείας προκειμένου να διαχειριστούν τον θυμό τους ο ένας προς τον άλλο και να μάθουν να μην μεταφέρουν τις διαπροσωπικές διαφορές τους στα τέκνα τους», ενώ συγχρόνως αδυνατούν να συνεννοηθούν για οποιοδήποτε ζήτημα που αφορά στα δύο παιδιά τους.

Σύμφωνα με το δικαστήριο, «η αποκατάσταση του ψυχικού δεσμού μητέρας-παιδιών είναι απαραίτητη και επιβεβλημένη για την ομαλή και ορθή ανάπτυξη των παιδιών αυτών, ώστε κρίνεται προτιμότερο να υποστούν αυτά μία αλλαγή στη ζωή και την καθημερινότητά τους, παρά να αποξενωθούν πλήρως από τη μητρική στοργή και φροντίδα και να ζουν διαρκώς ένα κενό, συνεκτιμωμένου ότι η μητέρα απουσιάζει από τη ζωή τους τα τελευταία χρόνια και ο πατέρας δεν έχει επιδιώξει μέχρι σήμερα ούτε, όμως, και σκοπεύει να δημιουργήσει ένα κλίμα ασφάλειας και εμπιστοσύνης, προκειμένου τα παιδιά να έλθουν σε επαφή με τη μητέρα τους».

Μεταξύ άλλων, αναφέρεται ότι αν και ο ίδιος φροντίζει και αγαπά τα παιδιά, πρώτον ένα μεγάλο μέρος της επιμέλειας ασκεί η μητέρα του και δεύτερον «υποκινεί τα τέκνα του να αναπτύξουν αρνητικά αισθήματα» για τη μητέρα, πράγμα που συνιστά κακή άσκηση της προσωρινής επιμέλειας των παιδιών.