Τα ασυνόδευτα προσφυγόπουλα δεν είναι ευπρόσδεκτα στην Πετρούπολη

Αυτό που έγινε στην Πετρούπολη είναι μια θλιβερή παλινδρόμηση που τραβάει τις γειτονιές της Αττικής πίσω σε μάχες που νομίζαμε πως είχαν προ καιρού κερδηθεί. Αυτές τις ημέρες, μέσα από σελίδες στο Facebook έχει εγερθεί μια ομάδα δημοτών που με σθεναρό τρόπο αρνούνται τη δημιουργία ενός ακόμη ξενώνα ασυνόδευτων προσφυγόπουλων, σαν αυτούς που υπάρχουν εδώ και πολλά χρόνια σε αστικά κέντρα αλλά και στην Περιφέρεια.

Το 2016 φαίνεται τόσο μακρινό, όταν στα σχολεία και στις γειτονιές του Ταύρου και του Περάματος, είχαν εισβάλει αγανακτισμένοι “γονείς” οι οποίοι “απαιτούσαν” την προστασία των παιδιών τους από τα προσφυγόπουλα και έφταναν σε ακρότητες σαν αυτές που βλέπουμε μόνο  σε θεοκρατικά καθεστώτα. Ήταν η εποχή που βλέπαμε μπαμπάδες να δέρνουν δασκάλους, να πιάνουν από το λαιμό διευθυντές ή να κόβουν με αλυσοπρίονα τα λουκέτα στις πόρτες των σχολείων. Και όλα αυτα  κάτω από το λάβαρο της Παναγιάς. Ήμουν μια από τις δασκάλες τότε, που δέχθηκα περισσότερες από μία φορές σεξιστικές απειλές και κατά της ζωής μου επειδή είχα υπερασπιστεί ανοικτά την ένταξη αυτών των παιδιών στο ελληνικό δημόσιο σχολείο. Το ρεπερτόριο των επιχειρημάτων φυσικά είναι το ίδιο και απαράλλαχτο όπως τότε και κυμαίνεται από  το γνωστό:  “να τους πάρετε σπίτι σας” και το “λαδώνεστε  από τις μκο”, μέχρι εκείνα για την αλλοίωση του πληθυσμού, τις μυστικές ατζέντες των Μ.Κ.Ο., την επιβολή της μαντίλας και την ισλαμοποίηση της χώρας, κ.α.

Ως άνθρωπος της πρώτης γραμμής και για τουλάχιστον 20 χρόνια στην υποστήριξη παιδιών προσφυγικής-μεταναστευτικής καταγωγής, αισθάνομαι την ανάγκη να μιλήσω και να πάρω θέση για όλα αυτά που συμβαίνουν. Όπως και τότε, δεν είναι μια τυχαία συγκυρία. Γιατί ξανά μέσα στο πλήθος, βλέπεις πως έχουν επιστρέψει κάποια γνωστά ονόματα, στον ρόλο του “Μπροστάρη”!. Πρόκειται για πολιτικά πρόσωπα που απέτυχαν να εκλεχθούν στις εκλογικές αναμετρήσεις των τελευταίων χρόνων. Και απέτυχαν γιατί φυσικά δεν είχαν ρεαλιστικές προτάσεις για το πώς θα λυθούν σοβαρά θέματα όπως το ενεργειακό, το οικονομικό, κ.α., θέματα που καταπιέζουν τον μέσο Έλληνα. Αυτά τα πρόσωπα λοιπόν “παίζουν” ξανά  το χαρτί των “λάθρο”,με την ελπίδα να κερδίσουν τον “όχλο” που τόσο πολύ χρειάζονται. Είναι μόνο η αρχή. Η επιστροφή της μισανθρωπικής ρητορικής που αφαιρεί από κάποιους ανθρώπους την ανθρώπινη υπόστασή τους και τους προβάλει ως  επικίνδυνα “ζώα”, έχει επανέλθει τόσο στην Ελλάδα, όσο και στη Γηραιά Ήπειρο που μάλλον δεν πήρε το μάθημά της, για το πόσο εύθραυστη ιδέα είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα.

Και είναι θλιβερό για το πόσο εύκολα μπορεί ο κόσμος να χειραγωγηθεί με το ενδεχόμενο του “εθνικού κινδύνου”. Τυγχάνει να μένω στην ευρύτερη περιοχή γι αυτό και ξαφνιάστηκα όταν στις κινητοποιήσεις και μέσα στο αγανακτισμένο  πλήθος είδα  φίλους, γνωστούς, ακόμη  γονείς μαθητών μου  να έχουν “παρασυρθεί” σε αυτό το ρατσιστικό παραλήρημα. Να σημειωθεί πως αυτός ο κόσμος δεν βγήκε στον δρόμο για τα παραβατικά στοιχεία που έχουν καταγραφεί πέριξ της κεντρικής πλατείας, ούτε για τα ακατάλληλα σχολικά κτίρια. Βγήκαν για να μην έρθουν ακόμη 20 παιδιά πρόσφυγες στις γειτονιές. Γιατί πρόσφυγες βέβαια πηγαινοέρχονται από το 2016 στον δήμο της Πετρούπολης σε προγράμματα αστικής διαβίωσης (Helios, Estia) και δεκάδες προσφυγόπουλα φοιτούν στα τοπικά σχολεία. Ομοίως και ξενώνες ασυνόδευτων μουσουλμάνων αγοριών και κοριτσιών υπάρχουν εδώ και τουλάχιστον 7 χρόνια στους όμορους δήμους. Ούτε ο πληθυσμός, ούτε η θρησκεία μας έχει αλλοιωθεί. Γιατί πέρα από τα ρατσιστικά στερεότυπα, τα αντικειμενικά δεδομένα, είναι πως αυτοί οι άνθρωποι δεν ενόχλησαν ποτέ κανέναν, ήταν οι αόρατες κοινότητες που κανένας δεν ασχολήθηκε μαζί τους και κυρίως δεν ασχολήθηκαν ούτε εκείνοι μαζί μας. Γιατί η αληθινή εικόνα είναι πως αυτοί οι άνθρωποι, δυστυχώς, δεν ενδιαφέρονται να μείνουν στην Ελλάδα. Γιατί η Ελλάδα αφού κατάφερε να διώξει τα σπουδαγμένα παιδιά της, διώχνει και τους πρόσφυγες που γνωρίζουμε όλοι πως θα μπορούσαν να γίνουν η κινητήρια δύναμη της οικονομίας της.

Μερικά facts λοιπόν για τους ξενώνες.

Αρχικά να σημειώσουμε πως ήδη κάποιοι τους έχουμε πάρει στο σπίτι μας όταν δεν υπήρχε άλλη επιλογή. Και θα συνεχίζαμε εάν δεν απαγορευόταν, καθώς αυτοί οι άνθρωποι είναι υπό το καθεστώς διεθνούς προστασίας και τα παιδιά τους προστατεύονται από την ελληνική και ευρωπαϊκή νομοθεσία. Γι’ αυτό και η Ελλάδα χρηματοδοτείται αδρά για να φροντίσει αυτούς τους ανθρωπους σύμφωνα με τα ευρωπαϊκά πρωτόκολλα. Ένας από τους τρόπους προστασίας είναι και οι ξενώνες οι οποίοι γίνονται με άδεια και χρηματοδότηση από το Υπουργείο Μετανάστευσης και την Ειδική Γραμματεία για τα Ασυνόδευτα. Οι συγκεκριμένοι φορείς και μόνο αυτοί (όχι οι Δήμοι, όχι οι Μ.Κ.Ο.) αποφασίζουν για τους ξενώνες αυτούς και τους εποπτεύουν. Οι Μ.Κ.Ο. που λαμβάνουν ανάθεση για να λειτουργήσουν ξενώνες, είναι τώρα πια κυρίως ελληνικές. Κάποιοι ξενώνες έχουν ιδρυθεί και από Μ.Κ.Ο. που ανήκουν στην Ελληνική Ορθόδοξη εκκλησία. Σε αυτούς του ξενώνες απασχολούνται νέοι άνθρωποι, Έλληνες με σχετική ακαδημαϊκή κατάρτιση, συχνά μακροχρόνια άνεργοι. Σε κάθε ξενώνα, μια ομάδα τουλάχιστον 10 επαγγελματιών απασχολούνται σε βάρδιες κυλιόμενες όλο το 24ωρο για τον αριθμό των 15-30 παιδιών.

Υπάρχουν επιθετικές συμπεριφορές παιδιών στους ξενώνες; Ναι. Δυστυχώς. Όμως αυτό το φαινόμενο υπάρχει έντονο και στον γηγενή εφηβικό πληθυσμό. Άρα το ερώτημα που θα πρέπει να βάλουμε εδώ, είναι γιατί αναπτύσσουν εναντιωματικές συμπεριφορές κάποιοι έφηβοι στη σύγχρονη εποχή. Αλλά στον αντίποδα των αρνητικών περιπτώσεων, υπάρχουν εκατοντάδες προσφυγόπουλα ασυνόδευτα και μη, που έχουν αριστεύσει στο σχολείο αλλά και στο πανεπιστήμιο. O Σαϊντού, ο Κουρός, ο Σισέ, ο Ζαχαρίας, η Βεατρίκη, μερικά από τα προσφυγόπουλα- μεταναστόπουλα που ήρθαν στην επικαιρότητα χάρη στι  επιδόσεις τους σε ότι έχουν επιλέξει να κάνουν στη ζωή τους και στον αγώνα τους για εκπαίδευση. Και είναι και άλλα πολλά.

Δεν ξέρω εάν μπορώ να δεχθώ  την δικαιολογία των προηγούμενων χρόνων πως ο κόσμος δεν ήξερε. Δεν ήξερε τότε, πως αυτοί οι εθνολάγνοι, λαοπλάνοι μπορούν εύκολα να τροφοδοτήσουν ακραίες συμπεριφορές που μπορούν να φτάσουν και μέχρι την δολοφονία ανθρώπων.

Σήμερα ο κόσμος ξέρει για τον πόλεμο της Συρίας, την κατοχή των Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν, τις δολοφονίες των γυναικών στο Ιράν, έζησε έναν πόλεμο της Ουκρανίας και μία σε εξέλιξη γενοκτονία στη Παλαιστίνη, έκλαψε, έκανε σχόλια σε φωτογραφίες με ακρωτηριασμένα παιδιά, μάζεψε παπούτσια, παιχνίδια  και γάλατα. 32 χώρες αυτή τη στιγμή που μιλάμε βιώνουν  ένοπλες συρράξεις από πόλεμο, ακραία στοιχεία, εμφυλίους κ.α. Πολίτες αυτών των χωρών βρίσκονται και στην Ελλάδα και τα παιδιά τους αναζητούν προστασία. Είναι στο διαδίκτυο οι πληροφορίες αυτές. Είναι και στις ανοικτές σελίδες των υπουργείων. Χιλιάδες άρθρα. Όποιος θέλει να μάθει και να καταλάβει, έχει την δυνατότητα.

Εάν παρ όλη αυτήν την πληθώρα πληροφοριών, ακόμη, ο Πετρουπουλιώτης/σα ή ο πολίτης σε οποιαδήποτε γωνιά αυτής της χώρας, δεν κατάλαβε, είναι γιατί υπάρχει λόγος.

Δεν είσαι ρατσιστής, ξέρω, αλλά,…

*Η Ελένη Καραγιάννη είναι Εκπαιδευτικός/Συντονίστρια Εκπαίδευσης Προσφύγων.