Τα πόδια είναι περιττά

Τελικά για να γίνεις προϊστάμενος στο ΙΚΑ, πρέπει να έχεις διαβάσει πολύ στη ζωή σου και ιδιαίτερα Τζον Μέιναρντ Κέινς.

Για άλλους λόγους βέβαια, ο μεγάλος οικονομολόγος είχε πει ότι “μακροπρόθεσμα θα είμαστε όλοι νεκροί”.

Αυτό να έχετε στο μυαλό σας διαβάζοντας την απάντηση του ΙΚΑ-ΕΤΑΜ προς το αίτημα της Ομοσπονδίας Σωματείων Συλλόγων Ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη, για την κάλυψη του κόστους για θεραπευτικά παπούτσια. Η άλλη λύση είναι να πάρετε κάποιο ηρεμιστικό, αλλιώς μπορεί να σας δημιουργηθεί η διάθεση να σπάσετε ό,τι βρείτε μπροστά σας

Παραθέτω αυτούσια την χυδαία απάντηση:

“Σε απάντηση των παραπάνω επιστολών σας, σας γνωρίζουμε τα ακόλουθα: Η Έκτακτη Ειδική Επιτροπή της Διοίκησης, δεν ενέταξε στα είδη του άρθρου 28 του Κανονισμού Ασθένειας ΙΚΑ-ΕΤΑΜ, τα θεραπευτικά υποδήματα διαβήτη, εφόσον μετά από εμπεριστατωμένη έρευνα κατέληξε στο συμπέρασμα ότι με τη χρήση τους, δεν αποφεύγεται ο ακρωτηριασμός του ποδιού, απλά καθυστερεί για ένα με δύο χρόνια και το αναμενόμενο όφελος θα είναι μικρότερο από το προβλεπόμενο κόστος. Επομένως, το συγκεκριμένο είδος δεν χορηγείται από το ίδρυμα”.

Η προϊσταμένη του Τμήματος Μαρία Ελένη Χάρου (!)

Παίρνουμε βαθιά ανάσα και εξετάζουμε την επιστολή.

Αυτό που καταλαβαίνω εγώ, είναι ότι υπήρξε μια έκτακτη και ειδική επιτροπή του ΙΚΑ, αποτελούμενη από ανάλγητους χαρτογιακάδες, η οποία μάλιστα έκανε μια εμπεριστατωμένη έρευνα (στο ΙΚΑ γίνονται μόνο εμπεριστατωμένες έρευνες) για να καταλήξει στο συμπέρασμα ότι το να χάσει κάποιος το πόδι του τώρα ή σε δύο χρόνια είναι μικρό πράγμα.

Αφού θα το χάσεις, που θα το χάσεις, ας γίνει τώρα να τελειώνεις.

Και πάμε στο σημείο κλειδί. Ο ακρωτηριασμός απλά καθυστερεί, οπότε σύμφωνα με την επιτροπή των ανθρωποειδών, το αναμενόμενο όφελος, είναι μικρότερο από το προβλεπόμενο κόστος.

Οπότε θεραπευτικά παπούτσια δεν έχει και αποχαιρέτα το πόδι που χάνεις.

Η υγεία λοιπόν του ασθενούς είναι ζήτημα “αναμενόμενου όφελους” και “κόστους”, όταν μάλιστα ο ασθενής αυτά τα χρήματα τα έχει δώσει και δεν ευθύνεται για το ότι οι διάφοροι “όλοι μαζί τα φάγαμε” τα κατασπατάλησαν για να τα μετατρέψουν σε εξαγορασμένες ψήφους και πισίνες.

Μια τέτοια επιστολή, θα έπρεπε να έχει βέβαια και την κατάλληλη υπογραφή. Μαρία Ελένη Χάρου. Γενικά, αναγνώστη μου ευχή και κατάρα σου δίνω, όταν ακούς δύο ονόματα ή επώνυμα σε γυναίκα να τρέχεις μακριά. Γιάννα Αγγελοπούλου Δασκαλάκη, Φάνη Πάλλη Πετραλιά, Μαρία Ελένη Χάρου και ας μην συνεχίσω καλύτερα, είναι μακρύς ο κατάλογος.

Τη φαντάζομαι τη Μαρία Ελένη, αραγμένη στη γραφειάρα της να καπνίζει, την ώρα που απέξω ξενυχτισμένες γιαγιάδες (από τα ξημερώματα στην αναμονή με το βιβλιάριο στα δόντια) παίζουν καρεκλιές μήπως και τις εξετάσει κανείς.

Την πρώτη φορά που διάβασα την επιστολή μου φάνηκε απίστευτη και γελοία. Μετά απελπίστηκα.

Είδα σε αυτή την απάντηση, το άμεσο μέλλον στην Υγεία και στην Παιδεία. Πόσες φορές θα ακούσουμε τους επόμενους μήνες ότι “το αναμενόμενο όφελος θα είναι μικρότερο από το προβλεπόμενο κόστος”; Σε ποιούς τομείς και με ποιες συνέπειες; Τώρα σημαίνει ακρωτηριασμένα πόδια, αύριο ίσως χαμένες ζωές. Η δικαίωση της Χάρου.

ΥΓ Κατανοώ ότι λεφτά δεν υπάρχουν, το λέει και ο πρωθυπουργός (ξεχνώντας το δεν), αλλά το ζήτημα αυτό θα πρέπει να λυθεί άμεσα. Ας δημεύσει ο Γιώργος μερικά από τα σπίτια και τις δεξαμενές κολύμβησης των αγωνιστών του κόμματός του. Τι σοσιαλιστής είναι; Δεν θέλω χυδαίες απαντήσεις.