Τέμπη: “Γιατί θα κλείσω το κατάστημά μου και θα πάω στη συγκέντρωση”

Η ώρα της μνήμης στα 57 θύματα των Τεμπών και της διαμαρτυρίας για το έγκλημα έφτασε.

O απεργιακός ξεσηκωμός σε κάθε γωνιά της χώρας, με τη συμπλήρωση δύο ετών από την τραγωδία, έχει κινητοποιήσει όλες τις κοινωνικές ομάδες και κατηγορίες και έχει συγκινήσει ευρύτερα κοινωνικά στρώματα.

Το κάλεσμα για συμμετοχή στην απεργία και τις μεγαλειώδεις -όπως προβλέπεται- συγκεντρώσεις αναμένεται να βγάλει στους δρόμους εκατοντάδες χιλιάδες διαδηλωτές και να βάλει «λουκέτο» από δημόσιες υπηρεσίες και εμπορικά καταστήματα έως θέατρα και νυχτερινά κέντρα διασκέδασης, σε μια πρωτοφανή κινητοποίηση για τα δεδομένα της χώρας, που αποτυπώνει με τον πιο ξεκάθαρο τρόπο την απαίτηση της κοινωνίας για δικαιοσύνη.

Ένα αίτημα, μάλιστα, που αναμένεται να ακουστεί ακόμη πιο έντονα μετά τα συντριπτικά στοιχεία που προέκυψαν από το πόρισμα του Εθνικού Οργανισμού Διερεύνησης Αεροπορικών και Σιδηροδρομικών Ατυχημάτων και Ασφάλειας Μεταφορών (ΕΟΔΑΣΑΑΜ).

Το NEWS 24/7 απευθύνθηκε σε πέντε ιδιοκτήτες καταστημάτων προκειμένου να καταγράψει τις σκέψεις τους για την ιστορικών διαστάσεων κινητοποίηση, ακόμη και στον κλάδο τους.

 

Μάριος και Δημήτρης Νιζάμης (ιδιοκτήτες κοσμηματοπωλείου στον Βόλο): Όπως μας διδάσκει η ιστορία των αρχαίων Ελλήνων, όταν οι άρχοντες είναι ανίκανοι, τότε οι πολίτες παίρνουν την κατάσταση στα χέρια τους.

Σαν την Αντιγόνη που έπραξε αυτό που όριζαν οι Νόμοι, αυτό που αρνούνταν να αποδεχτεί ο Κρέων. Σήμερα οι Νόμοι παραβιάζονται παράφορα κι είναι στην κρίση των πολιτών να γίνουμε ενεργοί – είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε για να τιμήσουμε τη μνήμη των θυμάτων της πολιτικής αναλγησίας, απραξίας, αμετροέπειας. 57 νεκροί στα Τέμπη αλλά καθένας από εμάς είναι ένα δυνητικό θύμα εφόσον η κατάσταση παραμένει ίδια.

Ο ποιητής μας Γιάννης Ρίτσος στην Ρωμιοσύνη αναφέρει:
«αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο,
αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο».

Μαρία Χατζησταυρίδη (ιδιοκτήτρια καταστήματος με ρούχα στη Ρόδο): Σήμερα το κατάστημά μας θα παραμείνει κλειστό ως ελάχιστος φόρος τιμής στα θύματα της τραγωδίας των Τεμπών. Με το ίδιο τρένο έχουμε ταξιδέψει και εμείς πολλές φορές, ως φοιτήτριες, και δεν γίνεται να µη σκεφτούμε ότι θα μπορούσαμε να είμαστε εκεί. Θα μπορούσε να είναι ο καθένας µας. Όλοι.

Με αυτή τη συμβολική κίνηση, θέλουμε να εκφράσουμε τη συμπαράστασή µας στις οικογένειες των ανθρώπων που τόσο άδικα χάθηκαν. Δεν υπάρχει καμία πολιτική σκοπιμότητα στην απόφασή µας. Θρηνούμε, όπως όλη η χώρα, για τις ζωές και τα όνειρα που κόπηκαν τόσο βίαια. Η 28η Φεβρουαρίου θα είναι πάντα μια μαύρη μέρα για την Ελλάδα.

Το ελάχιστο που μπορούμε να κάνουμε, αφού δεν μπορούμε να βρεθούμε στα μνημόσυνα όλων των θυμάτων, είναι να τους τιμήσουμε µε μια ειρηνική συγκέντρωση και να προσπαθήσουμε, ο καθένας µε τον τρόπο του, να συμβάλλουμε στην αλλαγή που τόσο χρειάζεται αυτός ο τόπος.

Μιχάλης Λ. (διατηρεί κατάστημα με γρίφους και ξύλινα παιχνίδια στα Εξάρχεια): Όντας στον χώρο του επιχειρείν 18 χρόνια, είδα ότι σε εμάς “τους μικρούς” ζητήθηκε πολλές φορές να βάλουμε πλάτη για μια κρίση για την οποία δεν είχαμε ευθύνη. Μάς ζητήθηκε να βάλουμε πλάτη από αυτούς που δημιούργησαν την κρίση. Σε αυτή την περίπτωση, όμως, δεν μπορούμε και δεν πρέπει να βάλουμε πλάτη για να μπορέσουν να αποποιηθούν των ευθυνών τους. Δεν μιλάμε για χρήματα, μιλάμε για ανθρώπινες ζωές.

Η σύγκρουση των τρένων στα Τέμπη ήταν έγκλημα και δύο χρόνια μετά, το μόνο που κάνει το κράτος είναι να προσπαθεί να εμποδίσει τη δικαιοσύνη. Και επειδή η δικαιοσύνη μάλλον είναι τυφλή, πρέπει να είμαστε όλοι εκεί, για να δείξουμε ότι εμείς και ακούμε και βλέπουμε.

Μαρία Κατσικάρη (ιδιοκτήτρια γλυκοπωλείου στου Ψυρρή): Η τραγωδία των Τεμπών είναι το μεγαλύτερο κρατικό έγκλημα που συγκλόνισε τη γενιά μου, έχοντας δυο πτυχές. Δυο τρένα εν έτει 2023 κινούνται αντίθετα στην ίδια γραμμή και συγκρούονται μετωπικά και αμέσως μετά η περιοχή, αντί να περιφρουρηθεί, μπαζώνεται σε χρόνο ρεκόρ με αποτέλεσμα να χαθεί πλήθος αποδεικτικών στοιχείων. Ουδείς παραιτείται, ουδείς τιμωρείται… 57 νεκροί, κάποιοι εκ των οποίων πέθαναν τραγικά από την πυρόσφαιρα που προκλήθηκε από τη σύγκρουση των δύο αμαξοστοιχιών, και ακόμη κρύβουν το παράνομο φορτίο που η εμπορική αμαξοστοιχία μετέφερε. Πλήρης συγκάλυψη από τον πρωθυπουργό έως τον τελευταίο υπεύθυνο αυτής της τραγωδίας.

«Δεν έχω οξυγόνο»: Η φράση που στοίχειωσε την ελληνική κοινωνία ακούγεται επί δύο χρόνια, μετά από έρευνες ιδιωτικών ερευνητών και όχι από τις κρατικές αρχές.

Δύο χρόνια συμπληρώνονται, δεν θα μπορούσα να λειτουργήσω σε καμία περίπτωση την επιχείρησή μου και να προσποιούμαι ότι δεν συμβαίνει τίποτα… Στο τρένο θα μπορούσαν να είναι τα παιδιά μου, ο άντρας μου, οι φίλοι μου, εγώ…

Πέννυ Μοσχογιάννη (ιδιοκτήτρια βιβλιοπωλείου στη Νέα Σμύρνη): Η αλήθεια είναι πως δεν πηγαίνω σε συλλαλητήρια, όχι γιατί αδιαφορώ ή βαριέμαι, αλλά γιατί δυστυχώς συχνά συμβιβάζομαι με την πεσιμιστική μου πλευρά πως δε θα αλλάξουν πολλά.

Τούτη τη φορά όμως δεν το σκέφτηκα καθόλου. Αποφάσισα να κλείσω το βιβλιοπωλείο μου και να πάω στη συγκέντρωση γιατί νιώθω πως με την παρουσία μου θα ασκήσω -με όλους τους άλλους που θα βρίσκονται εκεί- πίεση για να ζητήσω αυτό που μας αξίζει· αλήθεια, διαφάνεια, δικαιοσύνη.

Ως γονιός λοιπόν αλλά κυρίως ως άνθρωπος που συναισθάνεται την αγωνία και τον πόνο των ανθρώπων που έχασαν τους δικούς τους αλλά και αυτών που επέζησαν και ζουν μισή ζωή, θα σταθώ δίπλα τους και θα τους πω πως δεν είναι μόνοι.