Τέμπη: Οι νέοι βγήκαν στο δρόμο για να σταματήσουν το “πάμε κι όπου βγει”

Εκατοντάδες νέοι άνθρωποι, μαθητές και φοιτητές, με υψωμένα τα χέρια τους και μοναδικό τους όπλο την αμείωτη οργή, βρίσκονται τις τελευταίες ημέρες στην πρώτη γραμμή των διαδηλώσεων για το έγκλημα των Τεμπών.

Κρατούν πλακάτ “Δολοφόνοι” και “Δεν έχω οξυγόνο”, φωνάζουν συνθήματα απαιτώντας δικαιοσύνη, τραγουδούν, χορεύουν και αντιστέκονται στην αστυνομική βία με περίσσιο θάρρος και αποφασιστικότητα.

Η ανυποχώρητη στάση τους, οι καθιστικές διαμαρτυρίες απέναντι στα χημικά και την άγρια καταστολή των ΜΑΤ δείχνει ότι η νέα γενιά όχι μόνο έχει κάτι να πει, αλλά έχει και την ανάγκη να ακουστεί.

Εμείς συνομιλήσαμε με μαθητές και φοιτητές κατά τη διάρκεια συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας για τα Τέμπη και σας μεταφέρουμε όσα μας είπαν.

“Οι 57 νεκροί των Τεμπών πεθαίνουν κάθε μέρα εδώ και δύο χρόνια”

“Είμαστε εδώ για την αδικία του εγκλήματος, θέλουμε δικαίωση” δήλωσε στο NEWS 24/7 η Μαρία, φοιτήτρια στο ΕΚΠΑ. Για την ίδια, όπως και για πολλούς ακόμα, η συμμετοχή της στις διαδηλώσεις δεν είναι απλά μία πράξη διαμαρτυρίας αλλά ευθύνη απέναντι στην κοινωνία και το μέλλον.

“Είναι ηθική υποχρέωση όλων μας να είμαστε εδώ, είναι το λιγότερο που μπορούμε να κάνουμε” μας λέει η Δήμητρα, φοιτήτρια στο ΕΜΠ. “Θα μπορούσε να είναι οποιοσδήποτε δικός μας σε αυτό το τρένο. Οι φίλοι μας, τ’ αδέρφια μας, οι γονείς μας [..] Κι όμως, η συγκάλυψη που επιχειρείται από την κυβέρνηση είναι τρομακτική. Και θα είχε μείνει κρυφή αν δεν υπήρχε τόσο συντονισμένη προσπάθεια από τον κόσμο”, προσθέτει.

Στον ίδιο τόνο, η Ελένη, φοιτήτρια στο Πάντειο, τόνισε τη σημασία της ενότητας και της μαζικότητας των διαδηλώσεων, ξεκαθαρίζοντας πως θα συνεχίσει να βρίσκεται στο δρόμο και να διεκδικεί μέχρι να αποδοθεί δικαιοσύνη.

“Δεν είναι δυνατόν να φοβόμαστε να μπαίνουμε στα τρένα δύο χρόνια μετά το δυστύχημα. Να πάρουν οι υπεύθυνοι την ευθύνη”, πρόσθεσε, υπογραμμίζοντας το αίσθημα ατιμωρησίας που κυριαρχεί στη χώρα μας.

“Δεν κατέβαινα ποτέ σε πορείες αλλά αποφάσισα ότι δεν πάει άλλο. Με φόβιζαν τα ΜΑΤ και τα επεισόδια, αλλά τώρα νιώθω ότι έχουμε περισσότερη δύναμη. Αυτό που έγινε στα Τέμπη ήταν έγκλημα. Θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί αλλά ακόμα και σήμερα κανείς δεν αναλαμβάνει την ευθύνη. Η κυβέρνηση μας κοροϊδεύει, αλλά είμαστε περισσότεροι. Δεν θα σταματήσουμε μέχρι να δικαιωθούν οι 57 ψυχές των νεκρών” δήλωσε η Κατερίνα, πρωτοετής φοιτήτρια από τον Πειραιά.

“Κάθε μέρα που είμαστε στο δρόμο, δεν είναι ημέρα μνήμης. Διεκδικούμε πράγματα. Δεν ακούμε τίποτα και κανέναν ούτε πρόκειται να περιμένουμε μέχρι το 2027 για να φτιαχτεί ο σιδηρόδρομος. Ξέρουμε ότι το 2027 θα έχουμε εκλογές και ο πρωθυπουργός θα μας πει να τον ψηφίσουμε για να φτιάξει τα τρένα. Πάλι η ίδια λούπα” δηλώνει στο NEWS 24/7 η Βασίλεια, φοιτήτρια στο ΕΚΠΑ.

Επικαλούμενη μία ατάκα του ηθοποιού Σωτήρη Τσαφούλια συμπληρώνει πως, μεγαλώνουμε ακούγοντας ότι “η εξουσία πηγάζει από τον λαό κλπ αλλά όταν ο λαός βγαίνει και διεκδικεί και δεν γίνεται τίποτα, είναι κοροϊδία. Υποτίθεται εμείς τους εκλέγουμε και τώρα λέμε ΣΤΟΠ. Θα έπρεπε να το σέβονται”.

Η Μελίνα τονίσει από την πλευρά της ότι δεν πρέπει το έγκλημα στα Τέμπη “να γίνει και αυτό μία επέτειος”. “Να μην ερχόμαστε εδώ μνημονικά και με θλίψη αλλά μόνο με οργή, μέχρι να πάρουμε αυτό που θέλουμε”. Και τί είναι αυτό;

“Δικαιοσύνη, απαντήσεις και να σταματήσει η αστυνομική βία, γιατί είναι αυτή που τρομάζει τον κόσμο. Τις προάλλες κάποιοι φίλοι μου ασφυκτιούσαν από τα χημικά και “δεν είχαν οξυγόνο”. Αυτό που φωνάζουμε σήμερα, είναι αυτό που μας έκαναν να φοβόμαστε. Και για μένα είναι θρασύδειλο το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός δεν έχει βγει να κάνει μία σοβαρή δήλωση, αλλά τοποθετείται μέσω των social ή στη Βουλή”, μας αναφέρει.

Δυο φοιτήτριες από τη Νομική και το Πάντειο, που ήθελαν να διατηρήσουν την ανωνυμία τους, επέμειναν στις κυβερνητικές ευθύνες όσον αφορά το δυστύχημα των Τεμπών αλλά και στη μετέπειτα διαχείριση της υπόθεσης.

“Η συγκάλυψη που τελείται είναι χυδαία. Οι 57 νεκροί των Τεμπών πεθαίνουν κάθε μέρα εδώ και δύο χρόνια. Εμείς θα συνεχίσουμε να παλεύουμε για δικαιοσύνη μέχρι το τέλος”.

“Το αίτημα είναι ένα. Να πέσει η κυβέρνηση των δολοφόνων, να σταματήσει η συγκάλυψη και να αποδοθεί δικαιοσύνη. Αυτό που συμβαίνει αυτές τις μέρες είναι κάτι συγκλονιστικό. Όλος ο κόσμος είναι στους δρόμους, και εμείς δηλώνουμε ότι δεν θα κάνουμε ούτε βήμα πίσω. Είναι κάτι που μας αφορά”.

Αντί επιλόγου

Διαδηλωτές και διαδηλώτριες κάθε ηλικίας σε όλη τη χώρα, από εκείνους που τώρα πολιτικοποιούνται μέχρι τους γηραιότερους, που έχουν ζήσει από πρώτο χέρι την ιστορία του τόπου μας και που τους βλέπουμε να χειροκροτούν συγκινημένοι απ’ τα μπαλκόνια τους τις διαδηλώσεις, όλοι ενώνουν τη φωνή τους και απαιτούν το οξυγόνο που τους στερήθηκε.

Η νέα γενιά – παρά τις κατηγορίες και το αφήγημα περί “απολιτίκ gen z”- πρωτοστατεί αυτή τη στιγμή στον αγώνα για δικαιοσύνη, δίπλα στους γονείς των θυμάτων των Τεμπών και μαζί με ολόκληρη την ελληνική κοινωνία, και δηλώνει έτοιμη να μην επιτρέψει το “πάμε κι όπου βγει” να μας οδηγήσει ξανά στον θάνατο.

Όπως λέει και το σύνθημα:

“Στέρεψαν τα δάκρυα και έγιναν οργή, η νέα γενιά δεν σας συγχωρεί”.