Θάνατος τριών παιδιών: Ραγίζει καρδιές η ανάρτηση του εντατικολόγου Ανδρέα Ηλιάδη

Με το ποίημα του Γιάννη Ρίτσου “Πρωινό Άστρο” και μερικά λόγια από καρδιάς επέλεξε να τιμήσει τη μνήμη των τριών κοριτσιών από την Πάτρα, ο θάνατος των οποίων έχει συγκλονίσει την κοινή γνώμη, ο επικεφαλής της εντατικής του παιδιατρικού τμήματος του νοσοκομείου στο Ρίο, Ανδρέας Ηλιάδης.

“Για τα 3 αγγελούδια που δεν πρόλαβαν να μεγαλώσουν… Κοιμήσου να μεγαλώσεις γρήγορα έχεις πολύ δρόμο ακόμα, μας συμβουλεύει ο μεγάλος μας ποιητής. Είναι το ποίημα της απόλυτης πατρικής στοργής, έχοντας αποδοθεί με τον μέγιστο λυρισμό. Σαν οι χτύποι της καρδιάς του πατέρα να αντανακλώνται σε λέξεις και εικόνες. Είναι το ‘Πρωινό άστρο’ του Γιάννη Ρίτσου“, έγραψε συνοδεύοντας το ποίημα ο Ανδρέας Ηλιάδης.

Σημειώνεται ότι ο Ανδρέας Ηλιάδης πέρα από τη σπουδαία μάχη που έδωσε για τη Τζωρτζίνα, θεωρείται σημαντικός μάρτυρας στην υπόθεση, καθώς φαίνεται πως ήταν από τους ανθρώπους που κατέθεσε για διαφορετικά δεδομένα σε σχέση με τις αναφορές της Ρούλας Πισπιρίγκου, ενώ παρέμεινε για περισσότερες από τέσσερις ώρες στο γραφείο της ανακρίτριας.

Ο φύλακας-άγγελος των παιδιών που δίνει αγώνα για το χαμόγελό τους

Ο Ανδρέας Ηλιάδης “κουβαλά” μία μακρόχρονη πορεία στην ιατρική, με σημαντική συνεισφορά στην περίθαλψη και θεραπεία ανηλίκων, αλλά και έμπρακτη στήριξη των προσφύγων. Υπήρξε και ο ίδιος, άλλωστε, πρόσφυγας, όταν στα 8 του χρόνια έφυγε από την κατεχόμενη Αμμόχωστο της Κύπρου από όπου κατάγεται (με ρίζες από την Καλαμάτα), για να βρεθεί στην Πελοπόννησο, κάνοντας και μία ενδιάμεση μία ακαδημαϊκή “στάση” στη Θεσσαλονίκη για σπουδές ιατρικής.

Πλέον ζει στην Πάτρα, όπου προσφέρει καθημερινά το σπουδαίο έργο του. “Άγρυπνος φρουρός” των παιδιών που δίνουν μάχη για τη ζωή τους, με τη δική του ζωή και το επάγγελμά του να έχουν αφιερωθεί αποκλειστικά σε αυτά, στην υγεία και το χαμόγελό τους. Βέβαια, όπως είχε πει ο ίδιος σε παλαιότερη συνέντευξή του: “Δεν νομίζω ότι οι ατέλειωτες νύχτες δίπλα σε άρρωστα παιδάκια χαρακτηρίζονται ως δουλειά”. Σε αυτή τη φράση και μόνο, περικλείεται και αντικατοπτρίζεται το ήθος, το επίπεδο και η αντίληψη αυτού του ανθρώπου για το λειτούργημα που επιτελεί.

Είναι τέτοια η ανιδιοτελής αγάπη και τόσο μεγάλη η “αγκαλιά” αυτού του ανθρώπου για τα παιδιά που, σύμφωνα με τα τοπικά Μέσα της Πάτρας, έχει επινοήσει ακόμα και “πτυχίο ψυχολογίας” για τα παιδάκια που γίνονται καλά, ώστε να κάνει ακόμα πιο πλατύ το χαμόγελό τους όταν έρχεται η ώρα να βγουν από το νοσοκομείο.

Στη Λέσβο για τα προσφυγόπουλα

Το 2015, στην κορύφωση της προσφυγικής κρίσης, ο Ανδρέας Ηλιάδης είχε βρεθεί στη Συκαμιά Λέσβου προκειμένου να βοηθήσει στην υποδοχή και περίθαλψη προσφύγων του πολέμου της Συρίας.

Συγκεκριμένα, δημιούργησε και λειτούργησε την Ελληνική Μονάδα Επείγουσας Ιατρικής Συκαμιάς με το τίτλο “Ε.Μ.Ε.Ι.Σ” και στόχο την αντιμετώπιση επειγόντων περιστατικών σε πρόσφυγες αλλά και ντόπιους στο νησί.

Η εν λόγω μονάδα στήθηκε σε ένα παλιό αγροτικό ιατρείο στη Σκάλα Συκαμιάς στη βόρεια Λέσβο, εκεί, όπου κάθε Τρίτη μια αγροτική γιατρός συνταγογραφούσε καλύπτοντας υποτυπωδώς τις ανάγκες των κατοίκων του χωριού. Λειτούργησε με πρόταση του Προέδρου της Κοινότητας Γιώργου Σαρόγλου, με καθοδήγηση του Ανδρέα Ηλιάδη και με ατέλειωτες ώρες δουλειάς εθελοντών από τη Μυτιλήνη αλλά και την άλλη Ελλάδα που επιχειρούσαν στην περιοχή.

“Η ιδέα γεννήθηκε όταν επιχειρούσαμε με άλλους εθελοντές γιατρούς από την Πάτρα πάνω στο κύμα στην κυριολεξία. Ετοιμάστηκε όμως από το μηδέν σε τρεις μόλις μέρες. Η δημιουργία της χρειάστηκε όπως καταλαβαίνετε πολύ αγάπη για το συνάνθρωπο, μεράκι και επιμονή. Φυσικά η Μονάδα δεν ήταν μόνο για πρόσφυγες. Είναι για τους ανθρώπους“, είχε πει στο ΑΠΕ ΜΠΕ, ενώ σε άλλη συνέντευξή του είχε δηλώσει: “Με την έναρξη του εμφύλιου πολέμου στη Συρία και βλέποντας ότι χιλιάδες οικογένειες με μικρά παιδάκια κατέφθαναν στη χώρα μας, σκέφτηκα ότι το λιγότερο που θα μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να οργανωθούμε σαν γιατροί της Αχαΐας. Στην αρχή όλα ξεκίνησαν με λίγους πόρους, αλλά όσο η αγάπη του κόσμου μεγάλωνε, η προσπάθεια άρχισε να οργανώνεται. Εκεί λοιπόν, ήμασταν ο κυματοθραύστης, ήμασταν η πρώτη γραμμή. Αντιμετωπίσαμε την μεγάλη κάθοδο οικογενειών, και αυτό είναι πολύ σημαντικό γιατί μέσα σ’ αυτές τις οικογένειες υπήρχαν μικρά παιδάκια. Οι εικόνες που είδαμε τότε, μετά το μεγάλο ναυάγιο που έγινε στο Μόλυβο της Λέσβου, με εκατοντάδες νεκρά μικρά παιδάκια, μας είχε συγκλονίσει. Περάσαμε πολλά βράδια στην πρώτη γραμμή, βοηθώντας αυτές τις οικογένειες και είμαι πολύ περήφανος γι’ αυτό”.

Ο ίδιος πάντως, από την παραμονή του στη Λέσβο είχε ξεχωρίσει μία στιγμή που αποτυπώθηκε στο μυαλό και στην καρδιά του: “Από τις ομορφότερες στιγμές της ζωής μου… το χαμόγελο ενός βρέφους στο ιατρείο των γιατρών της Αχαΐας στη Συκαμιά Λέσβου”.

Ας δούμε, όμως, τι είχε πει και ο πατέρας ενός παιδιού που είχε σωθεί στα χέρια του σπουδαίου αυτού ιατρού: “Σε αυτές τις ημέρες που τα συντρίμμια της χώρας αρχίζουν να στοιβάζονται πλάι μας η απόδειξη ότι η ελπίδα δεν κρύβεται σε πολιτικές λίστες αλλά στην ηθική που κουβαλάει ο καθένας μας, είναι ο γιατρός Ανδρέας Ηλιάδης ο οποίος απέδειξε ότι και στις εύκολες και στις δύσκολες εποχές, σημασία έχει να παραμένεις ο ίδιος άνθρωπος και να λες ότι μία από τις πιο ευτυχισμένες στιγμές της ζωής είναι το χαμόγελο ενός βρέφους ακόμα κι αν ο κόσμος γύρω συντρίβεται”

Η πολύωρη κατάθεση και ο κομβικός ρόλος στην υπόθεση

Ο Ανδρέας Ηλιάδης, που πέρασε το κατώφλι της 18ης τακτικής ανακρίτριας, προκειμένου να καταθέσει για τις συνθήκες του θανάτου της μικρής Τζωρτζίνας, φέρεται να ήταν το πρόσωπο που είχε πρώτο καταφύγει στις Aρχές, ανοίγοντας την υπόθεση που οδήγησε στην σύλληψη της και δίνοντας διαφορετικά δεδομένα από αυτά που κατέθεσε η Ρούλα Πισπιρίγκου.

Εισερχόμενος χθες στο κτίριο, ο γιατρός εξέφρασε τη θλίψη του για τα παιδιά, ενώ ειδικά για την Τζωρτζινα, ανέφερε ότι “ήταν ένα παιδί που πολεμήσαμε μαζί. Να σας θυμίσω ότι μετά τη δραματική διάσωση που έλαβε χώρα στο παιδιατρικό νοσοκομείο της Πάτρας κληθήκαμε με τη δική μου ομάδα να φέρουμε εις πέρας ένα πάρα πολύ δύσκολο έργο”.

Αγωνιστήκαμε και δώσαμε πραγματικά μάχη για να καταφέρουμε ό,τι θα μπορούσαμε να περισώσουμε από τη μικρή Τζωρτζίνα. Νομίζω τα καταφέραμε, τη θωρακίσαμε, εξασφαλίσαμε τον περίφημο απινιδωτή και βηματοδότη. Θέλαμε να πιστεύουμε ότι με αυτό θα πορευόμαστε. Δυστυχώς η αγκαλιά μας δεν ήταν τόσο μεγάλη”.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις