Της ζητούν πτυχίο ελληνομάθειας για να καθαρίζει το σχολείο μετά από 22 χρόνια στην Ελλάδα

Εκ πρώτης όψεως το πρόβλημα της στελέχωσης των σχολείων με επαρκή αριθμό καθαριστών και καθαριστριών για την επόμενη σεζόν φάνταζε ως ένα εύκολο πρόβλημα. Μία προκήρυξη για τις θέσεις θα έδινε τις λύσεις και σίγουρα θα βρίσκονταν αρκετοί υποψήφιοι έτσι ώστε όλες οι θέσεις, μέχρι και το τελευταίο χωριό, να στελεχωθούν.

Θεωρητικά, επίσης, το Υπουργείο Εσωτερικών πήγε και ένα βήμα παραπάνω διασφαλίζοντας, μετά από χρόνια αγώνων και διεκδικήσεων, πλήρη εργασιακά και ασφαλιστικά δικαιώματα για τις καθαρίστριες μαζί με κανονικό μισθό. Μέχρι εδώ, όλα καταπληκτικά. Διαβάζοντας όμως οι υποψήφιες (και οι υποψήφιοι) το σχετικό ΦΕΚ της 22ας Αυγούστου, “πάγωσαν”. Τουλάχιστον αυτοί που δεν διαθέτουν την ελληνική ιθαγένεια. Και πιστέψτε μας, είναι πολλοί.

Τι λέει λοιπόν το περιβόητο 3485/22-8-2020 ΦΕΚ της Ελληνικής Κυβέρνησης; Αντιγράφουμε: “Για τους υποψηφίους χωρίς ελληνική ιθαγένεια απαιτείται η γνώση της ελληνικής γλώσσας σε βαθμό επαρκή για την άσκηση των καθηκόντων της οικείας ειδικότητας,η οποία αποδεικνύεται σύμφωνα με τα οριζόμενα στο ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΙΙ «ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΑ ΔΙΚΑΙΟΛΟΓΗΤΙΚΑ ΣΥΜΜΕΤΟΧΗΣ» του παρόντος Παραρτήματος”.

Ποια είναι τα απαραίτητα δικαιολογητικά; Το πιστοποιητικό ελληνομάθειας. Πτυχίο γνώσης ελληνικών για να καθαρίσει κάποια ή κάποιος σχολεία. Θα ήταν αστείο αν δεν ήταν τραγικό και αν δεν είχε οδηγήσει σε απόγνωση εκατοντάδες (μπορεί και χιλιάδες) υποψηφίους ανά την Ελλάδα. Υποψηφίους που, σημειωτέον, φοβούνται να μιλήσουν δημόσια για το ζήτημα μην τυχόν στιγματιστούν και δουν και άλλες πόρτες για δουλειά κλειστές!

Αν θεωρείτε τους ισχυρισμούς υπερβολικούς, έρχεται, στις γραμμές που ακολουθούν, η ιστορία της Μιμής, μιας καθαρίστριας από την Αιθιοπία, η οποία ταλαιπωρείται αφάνταστα τις τελευταίες 15 ημέρες, ημέρες απελπισίας και μεγάλης ανασφάλειας για την ίδια και την οικογένειά της.

Η Μιμή (έτσι την φωνάζουν οι εν Ελλάδι φίλοι της) είναι 49 ετών και κατοικεί στην Ελλάδα τα τελευταία 22 χρόνια. Κατάγεται από την Αιθιοπία και ήρθε στη χώρα μας το 1998 ψάχνοντας ό,τι και εκατομμύρια πρόσφυγες σε όλο τον κόσμο. Μία ζωή μακριά από την ακραία φτώχεια.

Στην Ελλάδα η Μιμή έφτιαξε προκοπή, όπως αρέσει σε εμάς τους Ελληνες να λέμε. Δούλεψε, παντρεύτηκε (συμπατριώτη της), έκανε δύο παιδιά, βίωσε μία ζωή όχι ακριβώς όπως την ήθελε αλλά σίγουρα καλύτερη από αυτήν που άφησε, παρά τις μεγάλες δυσκολίες. Και όμως το ελληνικό κράτος, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, της αρνείται την ελληνική υπηκοότητα. Την φορολογεί κανονικότατα βέβαια, την λογίζει ως πολίτη αυτής της χώρας στο οικονομικό κομμάτι, όχι όμως και στο κοινωνικοπολιτικό. Εκεί παραμένει μετανάστρια.

Τα τελευταία έξι χρόνια η Μιμή καθάριζε σχολεία. Τα τρία πρώτα στο 18ο γυμνάσιο των Αθηνών, κοντά στο σπίτι της, και εν συνεχεία στο 5ο, λίγο πιο μακριά. Για τη δουλειά της στο 18ο αμειβόταν με 420 ευρώ το μήνα (για τέτοια ποσά μιλάμε) και γι’ αυτήν στο 5ο με 330 γιατί οι τάξεις ήταν λιγότερες. Βλέπετε, μέχρι και το φετινό καλοκαίρι οι σχολικές καθαρίστριες πληρώνονταν με το “κομμάτι”.

Η γυναίκα έμαθε, περιχαρής, ότι με το ΦΕΚ της 22ας Αυγούστου, οι καθαρίστριες αποκτούσαν-επιτέλους-εργασιακά δικαιώματα και πλήρεις αποδοχές (μέχρι 700 ευρώ, μην φανταστείτε κάτι περισσότερο). Έσπευσε να καταθέσει δικαιολογητικά αλλά μόλις την πληροφόρησαν για το θέμα της ελληνομάθειας, “μαρμάρωσε”. Δεν το διαθέτει, όπως δεν διαθέτει και ιθαγένεια.

“Σαν να μου λένε σήκω και φύγε, είναι άδικο”

“Δεν έχω νιώσει ποτέ ξένη στην Ελλάδα όλα αυτά τα 22 χρόνια που βρίσκομαι εδώ. Την θεωρώ, και είναι, πατρίδα μου. Τώρα όμως είναι σαν να μου λένε να σηκωθώ να φύγω και να γυρίσω στην Αιθιοπία. Και όμως, πληρώνω κανονικά φόρους στο ελληνικό κράτος. Αυτό που γίνεται είναι πολύ άδικο” μας λέει από το τηλέφωνο η Μιμή η οποία μιλά άνετα τα ελληνικά της καθομιλουμένης.

“Για την υπηκοότητα έχω προσπαθήσει και εγώ και ο σύζυγός μου πάρα πολύ. Δώσαμε το παράβολο των 700 ευρώ ο καθένας, συγκεντρώσαμε με μεγάλη δυσκολία τα απαραίτητα έγγραφα από την πατρίδα μας, ακολουθήσαμε όλες τις διαδικασίες, αλλά μέχρι στιγμής τίποτα. Και όχι μόνο αυτό. Από το 2014 η άδειά παραμονής μας έπαψε να είναι αορίστου χρόνου, πρέπει να την ανανεώνουμε διαρκώς!” συνεχίζει.

Η Μιμή είχε πιστέψει ότι είχε φτάσει η ώρα μιας σχετικά αξιοπρεπούς επαγγελματικής αποκατάστασης, αλλά αυτό που εν τέλει έφτασε είναι η ώρα της μεγάλης ανασφάλειας: “Ειλικρινά δεν μπορώ να καταλάβω. Παντρεύτηκα στην Ελλάδα, έκανα δύο παιδιά στην Ελλάδα, ο γιος μου φέτος πέρασε στο Πανεπιστήμιο. Επαρχία, στο Ιστορικό-Αρχαιολογικό του Αγρινίου, είμαι Χριστιανή ορθόδοξη όπως οι περισσότεροι Ελληνες. Τα παιδιά μου αντιλήφθηκαν τη στενοχώρια μου, με ρωτούν τι έχω, τους εξηγώ, τους φαίνεται απίστευτο” μας εκμυστηρεύεται.

“Νιώθω οργή. Εχω θυμό πλέον μέσα μου. Αλλά ευτυχώς υπάρχουν ακόμη άνθρωποι που με στηρίζουν. Βιώνω μία τρομερή αδικία, έτσι το αντιλαμβάνομαι εγώ τουλάχιστον, που δεν μου επιτρέπουν να δουλέψω στη δουλειά που ήμουν τα τελευταία έξι χρόνια λόγω κριτηρίων. Οπως ακούς πάντως, μιλάω καλά τα ελληνικά”. Τα λόγια της, γεμάτα παράπονο, βγαίνουν με δυσκολία από μέσα της. Και δυστυχώς δεν υπήρχε αντίλογος…

Αν δεν αλλάξει κάτι από πλευράς του Υπουργείου Εσωτερικών, η Μιμή και εκατοντάδες άλλες συναδέλφισσές της θα μείνουν φέτος χωρίς δουλειά. Μέχρι και τις 21 Αυγούστου θεωρούνταν κατάλληλες έτσι ώστε να κάνουν αυτήν την κομβική, στον καιρό της πανδημίας, εργασία. Από τις 22 και μετά, όχι. Και το αποτέλεσμα; Αυτό το made in Greece μπάχαλο έχει στερήσει-μέχρι στιγμής-το σύνολο των καθαριστριών από τα σχολεία.

Παραδοσιακά εμφανίζονταν στα κτήρια την 1η του Σεπτέμβρη, μαζί με το μόνιμο διδακτικό προσωπικό. Φέτος, που χρειάζονταν περισσότερο από ποτέ, αυτό δεν έγινε. Ομολογουμένως, ένας λόγος να εξεγείρεται κάποιος για την παροιμιώδη θα έλεγε κανείς, ανικανότητα της πολιτείας.

Η Μιμή ευελπιστεί ότι έστω και στο παραπέντε το Υπουργείο θα επανορθώσει το “λάθος”. Η θέση της στο 5ο Γυμνάσιο των Αθηνών την περιμένει, αισθάνεται πως της ανήκει δικαιωματικά. Βρισκόταν εκεί μέχρι και τον Ιούνιο φροντίζοντας για την καθαριότητα και την απολύμανση των χώρων. Δεν χρειάζεται πιστοποιητικό ελληνομάθειας και ελληνικό διαβατήριο για να καθαρίσει κανείς. Εκτός και αν το κίνητρο της “ρύθμισης” εμπεριέχει φυλετικά-ρατσιστικά χαρακτηριστικά, ώστε να προσληφθούν μόνο όσοι διαθέτουν ελληνική ιθαγένεια.

Συνεχίζουν τον αγώνα

Για το “καυτό” ζήτημα τα σωματεία καθαριστριών έχουν εξαγγείλει κινητοποίηση στις 7 Σεπτεμβρίου έξω από το Υπουργείο Εσωτερικών.

Τα βασικά τους αιτήματα:

• Να τροποποιηθεί άμεσα το ΦΕΚ 3485/22-08-2020, με κατάργηση του προσόντος της Ελληνομάθειας, διασφαλίζοντας πως κανένας σχολικός καθαριστής / καθαρίστρια δεν θα απολυθεί.
• Κανένας αποκλεισμός λόγω μη κτήσης της ελληνικής ιθαγένειας.
• Να μονιμοποιηθούν όλοι οι εργαζόμενοι στη σχολική καθαριότητα, χωρίς όρους και προϋποθέσεις.
• Να τροποποιηθεί – αυξηθεί αποφασιστικά ΤΩΡΑ ο αριθμός των προσλήψεων, με βάση τις ανάγκες που προκύπτουν για 15 μαθητές ανά τμήμα και για πλήρη κάλυψη των αναγκών καθαριότητας καθ’ όλη τη διάρκεια του σχολικού ωραρίου.

Διαβάστε τις Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο, με την αξιοπιστία και την εγκυρότητα του News247.gr.