Τραυματίες πολέμου επιστρέφουν στη ζωή σε ένα καινοτόμο νοσοκομείο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα

Τα μάτια του επτάχρονου Αμπντουλμπάρι από την Υεμένη λάμπουν από έμφυτη περιέργεια και ενθουσιασμό για τον κόσμο. Είναι ένα πανέξυπνο αγόρι που κάνει συνέχεια ερωτήσεις για τα πάντα, ειδικά για το ποδόσφαιρο που είναι το αγαπημένο του χόμπι. Όταν δεν είναι στην τάξη, βρίσκεται στην παιδική χαρά, κλωτσώντας μια μπάλα με τους φίλους του, παρά το ότι έχει χάσει το δεξί του πόδι και χέρι. Εκεί συναντά και τη μικρή Χουάνα από το Ιράκ που έπαθε νευρική βλάβη στο πόδι της από νάρκες και τώρα κάνει τα πρώτα της βήματα με τη βοήθεια ενός ειδικού μηχανήματος.

Ο Αμπντουλμπάρι και η Χουάνα είναι μόνο δύο από τους τραυματίες που μεταφέρθηκαν στο Αμμάν της Ιορδανίας για να ενταχθούν σε ένα καινοτόμο Πρόγραμμα Επανορθωτικής Χειρουργικής που τα τελευταία χρόνια πραγματοποιούν οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα.

Με υψηλό επίπεδο χειρουργικής τεχνογνωσίας, εγκαταστάσεις μεγάλης έκτασης και ολιστική προσέγγιση στη φροντίδα, το νοσοκομείο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στοχεύει στη θεραπεία ασθενών με πολύπλοκους τραυματισμούς – κυρίως από το Ιράκ, τη Συρία, την Υεμένη και την Παλαιστίνη – που δεν μπορούν να λάβουν τόσο εξειδικευμένη φροντίδα στις χώρες τους.

Οι ασθενείς είναι όλων των ηλικιών και μοιράζονται την κοινή εμπειρία του πολέμου. Όλοι τους παραμένουν στο νοσοκομείο για πολλούς μήνες. Πίνουν μαζί τον καφέ τους, τρώνε, κοιμούνται, συζητούν τα κοινά τους βιώματα και μοιράζονται την ίδια ελπίδα για μία θεραπεία που θα τους επιτρέψει να επιστρέψουν στην κανονική τους ζωή με αξιοπρέπεια.

Η ιστορία του Αμπντουλμπάρι

Πριν από δύο χρόνια, η ζωή του Αμπντουλμπάρι και της οικογένειάς του άλλαξε εξαιτίας των συγκρούσεων που σημειώνονταν στο Άντεν της Υεμένης. Τότε ήταν πέντε χρονών και στην πρώτη του εβδομάδα στο σχολείο. Ο Αμπντουλμπάρι κοιμόταν όταν μια έκρηξη κατέστρεψε το σπίτι τους. Έχασε το δεξί του χέρι και το δεξί του πόδι και υπέστη σοβαρή ζημιά στο αριστερό πόδι. Ο αδερφός του, Σάλεχ, τραυματίστηκε πολύ σοβαρά.

Η οικογένεια μετέφερε τα παιδιά στο νοσοκομείο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο Άντεν. Δυστυχώς, ο Σάλεχ δεν τα κατάφερε. Υπέκυψε στα τραύματά του.

Οι γιατροί και οι γονείς του Αμπντουλμπάρι αποφάσισαν ότι το παιδί θα πρέπει να συνεχίσει τη θεραπεία του στο Πρόγραμμα Επανορθωτικής Χειρουργικής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο Αμμάν της Ιορδανίας. Εκεί, θα λάμβανε εξειδικευμένη φροντίδα.

Στο Αμμάν, οι γιατροί μπόρεσαν να πραγματοποιήσουν μια επιτυχημένη χειρουργική επέμβαση στο τραυματισμένο αριστερό του πόδι, αυξάνοντας σημαντικά την κινητικότητά του. Στο παιδί τοποθετήθηκε προσθετικός βραχίονας και πόδι, που δημιουργήθηκε χρησιμοποιώντας ένα 3D πρόγραμμα, μια ταχύτερη και χαμηλότερου κόστους εναλλακτική λύση έναντι των συμβατικών προσθετικών. Τα προσθετικά μέλη προσαρμόστηκαν για να ταιριάζουν στις ανάγκες του και ο Αμπντουλμπάρι τα πηγαίνει πολύ καλά.

Ξεκίνησε μάλιστα και σχολείο. Μαθαίνει να διαβάζει και ασκεί τις κινητικές του δεξιότητες ώστε να μπορεί να γράφει με το αριστερό του χέρι. Ο ίδιος και η οικογένειά του είναι αισιόδοξοι ότι θα τα καταφέρει. Οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα διοργανώνουν μαθήματα για τα παιδιά που βρίσκονται στο Πρόγραμμα Επανορθωτικής Χειρουργικής, με ένα πρόγραμμα σπουδών προσαρμοσμένο στις ανάγκες κάθε μαθητή.

Η ιστορία της Χουάνα

Η Χουάνα ήταν μόλις οκτώ μηνών όταν οι γονείς της επιχείρησαν να φύγουν από τη Μοσούλη του Ιράκ, η οποία βρισκόταν υπό πολιορκία από το Ισλαμικό Κράτος τότε.

Στην προσπάθειά τους να ξεφύγουν, έπεσαν σε ναρκοπέδιο. Ο πατέρας σκοτώθηκε επί τόπου, η μητέρα τραυματίστηκε σοβαρά στο στήθος και τους πνεύμονες, ενώ η Χουάνα έπαθε νευρική βλάβη στο αριστερό της πόδι.

Δεν μπορούσαν πια να φύγουν από τη χώρα. Οι παππούδες της Χουάνα φρόντιζαν μητέρα και κόρη επί 18 ημέρες, παλεύοντας με πυρετούς και λοιμώξεις, ενώ μετακινούνταν συνεχώς από σπίτι σε σπίτι. Οι δύο τραυματίες δεν μπόρεσαν να λάβουν θεραπεία στα τοπικά νοσοκομεία και η μητέρα της Χουάνα συνέχισε να χάνει αίμα και ενέργεια. Ήξεραν ότι χρειαζόταν απεγνωσμένα ιατρική περίθαλψη.

Χωρίς άλλη επιλογή, η οικογένεια αποφάσισε να φύγει ξανά. Κατά τη διάρκεια της δεύτερης απόπειρας διαφυγής από την πόλη, η μητέρα και ο θείος της Χουάνα σκοτώθηκαν από ελεύθερους σκοπευτές. Εκείνη και οι παππούδες της επέζησαν.

Στο Ιράκ, αναζήτησαν ιδιωτικά θεραπεία για τη Χουάνα. Εκτός από τη νευρική βλάβη, η μικρή είχε υπερωιοσχιστία εκ γενετής που απαιτούσε χειρουργική επέμβαση. Η δαπανηρή επέμβαση στο πόδι ήταν ανεπιτυχής στο Ιράκ και οι τοπικοί γιατροί αρνήθηκαν να χειρουργήσουν τη σχισμή στο στόμα της. Στη συνέχεια παραπέμφθηκε στο Πρόγραμμα Επανορθωτικής Χειρουργικής στο Αμμάν της Ιορδανίας.

Όταν η Χουάνα και η γιαγιά της, Σαλίμα, έφτασαν στο νοσοκομείο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα, η Χουάνα ήταν η μικρότερη ασθενής. Ήταν μόλις δύο ετών, ζύγιζε κάτω από 8 κιλά, δεν περπατούσε, δεν κοιμόταν, δεν έτρωγε και δεν γελούσε.

Μετά από αρκετές ορθοπεδικές χειρουργικές επεμβάσεις, επέμβαση στον ουρανίσκο της, και φυσιοθεραπεία με τον αγαπημένο της θεραπευτή Γιαζάν, η Χουάνα μπορεί να σταθεί τώρα με την υποστήριξη ενός περιπατητήρα και κάνει τα πρώτα της βήματα στο νοσοκομείο. Με τη βοήθεια ενός λογοθεραπευτή είπε και την πρώτη της λέξη: «Μαμά», την οποία απευθύνει στη γιαγιά της.

Μέρα με τη μέρα, η Χουάνα εξελίσσεται σε ένα παιχνιδιάρικο, κοινωνικό και στοργικό παιδί. Δεν επιλέγει πλέον να απομονωθεί και δεν προσκολλάται με κλάματα στη γιαγιά της. Χαίρεται να κάνει τις πρωινές βόλτες στους θαλάμους του νοσοκομείου και στην παιδική χαρά, όπου μπορεί εύκολα να περάσει όλη την ημέρα, να κάνει φίλους και να χτίσει νέες αναμνήσεις από την παιδική της ηλικία.

Κάτι καινοτόμο συμβαίνει στο Αμμάν

Το Πρόγραμμα Επανορθωτικής Χειρουργικής στο Αμμάν της Ιορδανίας ξεκίνησε από τους Γιατρούς Χωρίς Σύνορα το 2006 προκειμένου να προσφέρει θεραπεία σε ανθρώπους που είχαν τραυματιστεί σε πόλεμο και αναταραχές. Αφορμή ήταν οι εκατοντάδες τραυματίες από τον πόλεμο στο Ιράκ που δεν είχαν πρόσβαση σε αντίστοιχες θεραπείες. Ωστόσο, καθώς η βία εξαπλώθηκε σε όλη την περιοχή, με τον πόλεμο της Γάζας το 2008 και την Αραβική Άνοιξη το 2011, το πρόγραμμα άρχισε να δέχεται ασθενείς από τη Συρία, τη Λιβύη, την Υεμένη και την Παλαιστίνη.

Το οκταώροφο νοσοκομείο διαθέτει 148 κρεβάτια, ένα χειρουργείο με τρεις χειρουργικές αίθουσες, τμήματα ψυχοκοινωνικών υπηρεσιών και φυσικοθεραπείας, ένα εργαστήριο μικροβιολογίας και έναν νέο χώρο ψυχαγωγίας. Εκτός από την ορθοπεδική, γναθοχειρουργική και πλαστική χειρουργική, το νοσοκομείο παρέχει ψυχολογική υποστήριξη, φυσιοθεραπεία και έναν ασφαλή χώρο για ανάρρωση, για ενήλικες και παιδιά που έχουν δεχτεί βία.

Το 2017, οι Γιατροί Χωρίς Σύνορα παρουσίασαν ένα πρωτοποριακό τρισδιάστατο πρόγραμμα εκτύπωσης για την ανάπτυξη προσθετικών μελών. Κατά την τελευταία δεκαετία, το νοσοκομείο έχει γίνει κόμβος ιατρικής καινοτομίας, προσφέροντας ένα ολιστικό πακέτο υπηρεσιών και πρωτοποριακές λύσεις για τις εξαιρετικά μεγάλες ιατρικές προκλήσεις που αντιμετωπίζουν οι ασθενείς.

Οι ιστορίες των τραυματιών πολέμου

Από τότε που έφτασε στο νοσοκομείο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο Αμμάν, η 11χρονη Μανάλ έχει κάνει πολλούς φίλους, ενώ συμμετέχει σε δραστηριότητες της ψυχοκοινωνικής ομάδας. Τις Δευτέρες, όταν η Ιζαμπέλ, η δασκάλα μουσικής, έρχεται στο νοσοκομείο η Μανάλ παίρνει την κιθάρα της και παίζει. Το 2015, η Μανάλ τραυματίστηκε όταν εξερράγη ένας πύραυλος στην πόλη Κιρκούκ στο βόρειο Ιράκ. Είχε εγκαύματα και μυϊκές συσπάσεις στο μέτωπο, το λαιμό, το δεξί αυτί, το βλέφαρο, τον δεξί αγκώνα και τον καρπό. Πριν έρθει στην Ιορδανία, η Μανάλ δεν είχε υποβληθεί σε χειρουργική επέμβαση. Δυσκολευόταν να κλείσει το δεξί της μάτι, το οποίο παρέμεινε ελαφρώς ανοιχτό ακόμη και την ώρα που κοιμόταν. Μετά την επέμβαση και την εντατική φυσιοθεραπεία, η Μανάλ μπορεί να κλείσει τα μάτια της και να κοιμηθεί σωστά, ενώ χρησιμοποιεί τα χέρια της για να διαλέξει μελωδίες στην κιθάρα.

«Στην οικογένειά μας αγαπάμε τις στιγμές που τρώμε όλοι μαζί. Είμαστε πέντε κορίτσια και δύο αγόρια! Αλλά μία μέρα που τρώγαμε όλοι μαζί, μια βόμβα χτύπησε το σπίτι και μας τραυμάτισε όλους». Το πρόσωπο της 13χρονης Σάμσα παραμορφώθηκε λόγω των σοβαρών εγκαυμάτων που προκλήθηκαν από την έκρηξη. Τώρα η οικογένεια ζει στο Μαφράκ, μια βόρεια πόλη της Ιορδανίας μακριά από την πατρίδα τους, το Χαλέπι της Συρίας. Η Σάμσα έχει υποβληθεί σε μία σειρά χειρουργικών επεμβάσεων για την αποκατάσταση του προσώπου της. Έχει αναπτύξει φιλίες με άλλα τραυματισμένα παιδιά και πάντα ενθουσιάζεται να περνάει χρόνο έξω από το νοσοκομείο, όταν η ψυχοκοινωνική ομάδα συνοδεύει τα παιδιά σε μουσεία, παιδικές χαρές και χώρους ψυχαγωγίας.

O 16χρονος Γιούσεφ βελτιώνεται μέρα με τη μέρα μετά από τη χειρουργική επέμβαση στην οποία υπεβλήθη και την τακτική φυσιοθεραπεία στο Νοσοκομείο Επανορθωτικής Χειρουργικής των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο Αμμάν της Ιορδανίας. Ο Γιούσεφ υπέστη εγκαύματα τρίτου βαθμού και δεν μπορούσε να κινήσει το πάνω μέρος του σώματός του όταν του επιτέθηκαν ληστές, του έβαλαν φωτιά και έκλεψαν τη μοτοσικλέτα του στη Βαγδάτη του Ιράκ. «Μετά την επίθεση, δεν ήθελε να δει κανέναν, αλλά εδώ στο νοσοκομείο συναναστρέφεται με όλους, δεν θέλει να φύγει από αυτό μέρος, έχει κάνει πολλούς φίλους», λέει η μητέρα του. Το όνειρό του είναι να μπορέσει να πάει στην Αμερική και να επισκεφθεί τους συγγενείς του στην Καλιφόρνια.

Το 2011 ο Γουάελ συμμετείχε σε διαδήλωση διαμαρτυρίας εναντίον του πρώην προέδρου της Υεμένης. «Χιλιάδες από εμάς φωνάζαμε για την ελευθερία και την αξιοπρέπεια, αλλά η αστυνομία απάντησε με βαρβαρότητα, πυροβολώντας και πυρπολώντας το πλήθος», λέει. Ο Γουάελ έφυγε από τη διαδήλωση με εγκαύματα τρίτου βαθμού στο πρόσωπο, το κεφάλι, την πλάτη, τα πόδια και τα χέρια του. «Στην αρχή δεν έβγαινα από το δωμάτιό μου λόγω της εμφάνισής μου. Αλλά μετά από πολλές χειρουργικές επεμβάσεις και χάρη στους ανθρώπους εδώ, νιώθω πιο άνετα και έχω κάνει πολλούς φίλους». Ο Γουάελ είναι παθιασμένος με το ποδόσφαιρο και έχει μια συλλογή με ποδοσφαιρικές μπλούζες στο δωμάτιό του, στο νοσοκομείο των Γιατρών Χωρίς Σύνορα στο Αμμάν.

Διαβάστε τις Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο, με την αξιοπιστία και την εγκυρότητα του News247.gr.