Βίκυ Σταμάτη: ‘Είμαι υπεραθώα, κρυστάλλινη. Θέλω να οδηγηθώ στο φως, στο παιδί μου’

Τις συνθήκες κάτω από τις οποίες δραπέτευσε από το Δρομοκαΐτειο, αλλά και την ανάγκη της να αποφυλακιστεί, περιέγραψε η Βίκυ Σταμάτη ενώπιον του δικαστηρίου, όπου συζητείται η έκτη αίτηση αποφυλάκισης. “Θέλω να οδηγηθώ στο φως. Το φως είναι το παιδί μου. Ο γιος μου. Είναι το μοναδικό φως που με κρατάει στη ζωή” είπε η κατηγορούμενη.

Η σύζυγος Τσοχατζόπουλου εξήγησε για ποιούς λόγους δεν φυλασσόταν το δωμάτιό της στο Δρομοκαΐτειο, με αποτέλεσμα να καταφέρει να βγει εκτός κλινικής, ενώ αναφέρθηκε στην κόρη του πρώην υπουργού, Αρετή Τσοχατζοπούλου, η οποία αποφυλακίστηκε εδώ και μερικούς μήνες, κάνοντας λόγο για “επιλεκτική συμπεριφορά” σε μία γυναίκα που είναι “υπεραθώα, άμεμπτη, κρυστάλλινη”.

Από την αρχή της κατάθεσής της είπε: “είμαι υπεραθώα, είμαι το τέλειο θύμα, το τέλειο εξιλαστήριο θύμα. Φωνάζω αλλά δεν θέλω να προκαλέσω εκνευρισμό. Σ’ αυτή την αίθουσα δεν είναι εδώ όλοι οι πρωταγωνιστές. Για πόσες αυτοκτονίες ανθρώπων ευθύνονται αυτοί οι εμπλεκόμενοι; Που δεν μπορούσαν να ταΐσουν τα παιδιά τους. Είμαι κρυστάλλινη, άμεμπτη, αθώα”.

Για την απόδραση, η Βίκυ Σταμάτη είπε: “Δεν μετανιώνω. Θα το ξανάκανα αν η οποιαδήποτε απόφασή σας επιβαρύνει την επαφή με το παιδί μου”.

Στη συνέχεια αναφέρθηκε και στο παιδί της, λέγοντας πως έχει υποστεί ανεπανόρθωτη βλάβη. “Έγινα μητέρα μεγάλη σε ηλικία, μετά από άπειρες εξωσωματικές γονιμοποιήσεις και με τη βοήθεια του κ. Τσοχατζόπουλου.  Είμαστε άποροι και εγώ και το παιδί μου. ΑΠΟΡΟΙ. Ο κ.Τσοχατζόπουλος δεν έχει πληρώσει τα δίδακτρα για παιδί του εδώ και 3 χρόνια. Τρία χρόνια! Ο πατέρας μου ταΐζει το παιδί μου. Όχι ο πατέρας του!”.

Πρόσθεσε πως “δεν με νοιάζει αν ο κόσμος με μισεί ή αν έχουν καταφέρει τον κόσμο να μισεί”, καταγγέλλοντας ότι “μόνο οι Ναζί τιμωρούσαν τους αθώους κι όχι τους ενόχους. Οι ένοχοι είναι εντός και εκτός αιθούσης. Έχω εγκαταλείψει τα εγκόσμια”.

Σταμάτη: Το δωμάτιο ήταν πρώην αποθήκη και ήταν πολύ μικρό. Είχε κλειδωμένη καγκελόπορτα και δεν φρουρείτο.

Εισαγγ: Δεν το φρουρούσαν γιατί είχε  το λουκέτο;

Στ: Είναι εξωτερικός χώρος και οδηγεί σε αυλή.

Εισαγγ: Ο λόγος για τον οποίο δεν πήγατε στο παιδί σας τελικά ποιός ήταν;

Στ: Η κυρία που με συνόδευσε μου είπε “αδυνατώ να σε πάω στο παιδί σου γιατί ήδη θα έχει πάει η αστυνομία”. Υπάκουσα, γιατί εγώ δεν ήθελα να παραβιάσω το άσυλο του παιδιού μου. Αρχικά θεωρούσα ότι είχα χρόνο, αλλά όχι.

Εισαγγ:  Όλα αυτά γίνονται από την ανάγκη της μάνας. Γιατί αυτό που λέτε για το άσυλο δεν σας απέτρεψε αρχικά να φύγετε από το δωμάτιό σας;

Σταμάτη: Η οικογένειά μου έχει στοχοποιηθεί. Εισέβαλαν στο σπίτι μας περίπου 40 άτομα στις 8 το πρωί τον Απρίλιο του 2012 για να συλλάβουν τον άντρα μου, ενώ ήταν παρόν το παιδί μου. Η εισαγγελέας Παπανδρέου ευτυχώς είχε ευγενική παρουσία ως προς τη στάση της απέναντι στο παιδί. Είχε υποστεί σοκ.

Εισαγγ: Πως αυτό το σοκ του παιδιού δεν ήταν αποτρεπτικό για να φύγετε από το Δρομοκαΐτειο;

“Επιλεκτική συμπεριφορά”

Σταμάτη: Το αποφάσισα εν θερμώ. Η θυγατέρα του άντρα μου από προηγουμενο γάμο, αποφυλακίστηκε και είναι με τα παιδιά της. Πραγματικά να τα χαίρεται. Αισθάνθηκα όμως ότι δεν είχα καμία ελπίδα. Γιατί στη μία μάνα που είναι εμπλεκόμενη και όχι στην άλλη; Που είναι αθώα; Υπεραθώα; Γιατί αυτή η επιλεκτική συμπεριφορά;

Εισαγγ: Αυτό τρομερό πάθος να δείτε το παιδί σας, ήταν ικανό να παύσει από τη στιγμή που δεν ήσασταν πια δεσμευμένη; Πώς με το που φύγατε λειτουργήσατε λογικά;

Σταμάτη: Η πρώτη σκέψη που έκανα ήταν να ευχαριστήσω την κυρία που με βοήθησε και να περπατούσα στην Εθνική Αθηνών – Λαμίας έστω με ματωμένα πόδια να έφτανα στο παιδί μου.

Εισαγγ: Πώς αυτή η ψυχική σας κατάσταση δεν σας οδήγησε στο παιδί σας;

Σταμάτη: Αισθάνθηκα απελπισία. Την επόμενη μέρα παραδόθηκα. Δεν ήταν το τέλειο σχέδιο. Δεν είχα καν τη φαρμακευτική αγωγή μου μαζί.