Ξεσπά ο πατέρας της Ελένης Τοπαλούδη: Και οι δύο ήταν εν ψυχρώ εκτελεστές, βιαστές, βασανιστές
Να αποδοθεί δικαιοσύνη για το βιασμό και τη δολοφονία της 21χρονης κόρης του, αλλά και να απαντηθούν όλα τα αναπάντητα ερωτήματα για όσα φριχτά συνέβησαν στη Ρόδο, ζητά ο πατέρας της αδικοχαμένης φοιτήτριας.
- 16 Δεκεμβρίου 2018 09:44
“Και οι δύο ήταν εν ψυχρώ εκτελεστές, βιαστές, βασανιστές. Και οι δύο!”. Με τα λόγια αυτά, ο πατέρας της Ελένης Τοπαλούδη, Γιάννης, ξέσπασε μιλώντας στο δελτίο ειδήσεων του Star για τους δύο κατηγορούμενους για το φριχτό τέλος της κόρης του στη Ρόδο.
Ο ίδιος θεωρεί ότι για τη δολοφονία στη Ρόδο που συγκλόνισε το Πανελλήνιο, “την ευθύνη τη φέρουν και οι δύο” και ζητά “να αποδοθεί δικαιοσύνη όπως πρέπει”.
Συμπλήρωσε δε, ότι “Δεν ήταν μία απλή εκτέλεση. Υπήρχαν και βασανιστήρια, η δολοφονία της δεν ήταν μία απλή δολοφονία, ήταν συνεχής, διαρκής βασανιστική. Και την δολοφόνησαν και την χτύπησαν και την ξαναδολοφόνησαν, πετώντας την στη θάλασσα”.
Αναφερόμενος στους δύο κατηγορούμενους, αλλά και σε όσους επιχειρούν να ελαφρύνουν τη θέση τους, είπε ότι “Όταν κάποιος βλέπει κάποια πράγματα και εθελοτυφλεί και μάλιστα πιθανόν να τα υπερασπίζεται κιόλας για να προστατεύσει το παιδί του επόμενο είναι να οδηγηθούν αυτά εδώ που οδηγήθηκαν. (…) Καθένας είναι υπεύθυνος για το μεγάλωμα των παιδιών του. Εγώ το είπα από την αρχή αυτό. Αν δεν ήταν το δικό μου παιδί θα ήταν κάποιο άλλο σίγουρα. Απλά έτυχε να είναι η Ελένη”.
Μιλώντας για το πως βίωσε την ανείπωτη συμφορά που βρήκε την οικογένειά του, ο Γιάννης Τοπαλούδης ήταν επίσης αφοπλιστικός: “Το πρώτο πράγμα μόλις έμαθα ήταν το σοκ το δεύτερο πράγμα ήταν όταν μάζευα τα πράγματα της Ελενίτσας από το διαμέρισμα δεν μπορούσα κανένας γονιός να μην βιώσει τέτοιο πράγμα και το τρίτο όταν το μεταφέραμε με το αεροπλάνο εδώ. Αυτά ήταν τα πιο σοκαριστικά για μένα”.
Συγκλονίζει τέλος, όταν αναφέρει ότι σήμερα θα περίμεναν την Ελένη να επιστρέψει σπίτι για τις διακοπές των Χριστουγέννων “; Εγώ πήρα και ακύρωσα τα εισιτήρια γιατί κάποιοι της έβγαλαν το εισιτήριο για το ταξίδι χωρίς επιστροφή. Κλαίμε όλη την ημέρα. Πάμε να κοιμηθούμε και σκεφτόμαστε τις βασανιστικές τελευταίες της στιγμές. Ποιος γονιός θα μπορούσε να πει τι; Να πει τι για αυτούς τους… τέλος πάντων”.