Ξέσπασμα από τη Ρούλα Πισπιρίγκου: “Όποια πέτρα κι αν σηκώσω, όλοι με μισούν”

Για ένα «μίσος» που πηγάζει σε όλους σε βάρος της, καθώς όλοι τη θεωρούν μια σύγχρονη «Μήδεια», μίλησε τη δεύτερη ημέρα της απολογίας της η Ρούλα Πισπιρίγκου στη δίκη για τους θανάτους των δυο νεότερων παιδιών της, Μαλένας και Ίριδας.

Με στιγμές συγκινησιακής φόρτισης, η κατηγορούμενη κλήθηκε να εξηγήσει τις διαφοροποιήσεις που έχει η εξιστόρηση των γεγονότων με μέλη του νοσηλευτικού προσωπικού, κατά τη νοσηλεία της 3,5 ετών Μαλένας λόγω λευχαιμίας, φτάνοντας να ξεσπάει για τον τρόπο που την αντιμετωπίζει ο κόσμος.

«Για μένα η πέτρα που σηκώνω με μισεί. Ολοι εδώ μέσα μπορεί να με μισούν. Είναι δεδομένο ότι όλοι με μισούν γιατί έχω παρουσιαστεί ως Μήδεια που σκότωσε τα παιδιά της. Το ένα μετά το άλλο. Ρωτήστε τη συνήγορο μου πόσο κόπο έκανε να μου βάλει στο στόμα τη λέξη «σκότωσα»… που με ρωτούσε «Παιδί μου τα σκότωσες τα παιδιά;» και δεν μπορούσα να το ξεστομίσω, να πω τη λέξη «σκοτώνω». Ειλικρινά αν ήσασταν στην άλλη δίκη θα καταλαβαίνεται τι σημαίνει μίσος, προκατάληψη και μια καταδίκη 7-0 σε βάρος μου.. Γιατί; Εμένα αυτό το γιατί με έχει φάει… για μια κεταμίνη που δεν υπάρχει και δεν υπήρξε ποτέ.. γιατί έχει γίνει όλο αυτό; Γιατί κατηγορούμαι για αυτό το πράγμα; Με ενδιαφέρει γιατί να μου συμβαίνει όλο αυτό! Αλλά θα αποδειχθούν όλα στο εφετείο! Μου έχουν μουρλάνει το κεφάλι οι ιατροδικαστές και δεν ξέρω τι…» είπε προς το δικαστήριο η Ρούλα Πισπιρίγκου.

Πρόεδρος: Σας έχει καλύψει σαν μάνα η αιτιολογία για τον θάνατο των παιδιών;

Κατηγορουμένη: Δεν ξέρω. Για το πρώτο έκανα μήνυση, για το δεύτερο φυσικά με κάλυψε. Στο τρίτο … είχα συλληφθεί πριν καν την ιατροδικαστική…. Η ζωή μου όλη. Είμαι ζωντανή και στέκομαι μόνο να μάθω τι έγινε.

Πρόεδρος: Ποιο είναι πιο σημαντικό για εσάς… να μαθαίνετε από τι πέθαναν τα παιδιά ή να αθωωθείτε;

Κατηγορούμενη: Από τι πέθαναν τα παιδιά μου…

Πρόεδρος: Εσείς τι λέτε;

Κατηγορούμενη: Το αποδίδω στη χημειοθεραπεία για τη Μαλένα.

Είχαν προηγηθεί οι ερωτήσεις της προέδρου του Μικτού Ορκωτού Δικαστηρίου για τις αντιδράσεις της όταν η αντλία οξυγόνου χτυπούσε, με την κατηγορουμένη να υποστηρίζει πως δεν γνώριζε πώς να σταματήσει την αντλία όποτε χτυπούσε, αλλά καλούσε τους νοσηλευτές ή ερχόντουσαν μόνοι τους.

Πρόεδρος: Δεν είχατε ρωτήσει αν χτυπήσει η αντλία τι να κάνω; Αν κοιμόταν το παιδί;

Κατηγορούμενη: Δεν ήταν τόσο τρομερό… ήταν ένας θόρυβος σαν πιεσόμετρο…

Πρόεδρος: Αν ήταν κλειστή η πόρτα θα τη άκουγαν; Όταν ήταν κλειστή η πόρτα τί κάνατε;

Κατηγορούμενη: Φωνάζαμε όταν το ακούγαμε. Έχει τύχει να πάω να τη φωνάξω και να έρθει εκείνη την ώρα γιατί την άκουσε. Είχε φύγει ο Μάνος, ήμουν στην καρέκλα και την ώρα που είμαι όρθια να πάω να ειδοποιήσω, εκείνη την ώρα μπήκε η νοσηλεύτρια γιατί είχε αρχίσει να χτυπά η αντλία.

Πρόεδρος: Η νοσηλεύτρια ωστόσο καταθέτει συγκεκριμένα πράγματα, ότι όταν μπαίνει εσείς κάθεστε παρόλο που η αντλία χτυπάει…

Κατηγορούμενη: Ύστερα από τόσα χρόνια τα θυμάται τόσο καλά με την κάθε λεπτομέρεια, ενώ έχουν περάσει τόσα παιδιά από τα χέρια της;

Πρόεδρος: Λέει ψέματα;

Κατηγορούμενη: Ψέματα όχι… αλλά από το πουθενά να πει ότι δεν σηκώθηκα; Και πιο εύκολο για μένα, πιο αθωωτικό, θα ήταν να πω ότι και αυτή…

Πρόεδρος: Γιατί η μάρτυρας να μην έρθει να πει ότι σας είδε όρθια;

Κατηγορούμενη: Δεν ξέρω πραγματικά… θέλει να πει ότι αργοπόρησα;

«Η ψυχολόγος μπερδεύτηκε…»

Η πρόεδρος επέμεινε και στις διαφορετικές προσεγγίσεις της κατηγορούμενης και της ψυχολόγου, σε συνεδρίες που είχαν κατά τη νοσηλεία της Μαλένας. Η Ρούλα Πισπιρίγκου, απαντώντας σε ερωτήσεις, τόνισε πως δεν εξέφρασε ποτέ αγωνία ότι δεν θα γίνει καλά η 3,5 ετών κόρη της, σχολιάζοντας «κάθε γονιός θέλει μόνο το παιδί του όρθιο».

Πρόεδρος: Γιατί να πει ότι είπατε αγωνία;

Κατηγορούμενη: Μπερδεύτηκε ενδεχομένως από τα κανάλια…

Πρόεδρος: Δεν είναι πολλά όμως αυτά; Λέει συγκεκριμένα λόγια… Λέει τους διαλόγους που είχατε.. Βγάζει από το μυαλό της ολόκληρους διαλόγους;

Κατηγορούμενη: Εδώ βγάζει ολόκληρο πρόβλημα υγείας, διαλόγους δεν θα έλεγε;

Πρόεδρος: Η ψυχολόγος λέει επίσης ότι της έκανε εντύπωση που ενώ τα λέγατε όλα αυτά, δεν δείχνατε κανένα συναίσθημα…

Κατηγορούμενη: Έδειχνα τελικά αγωνία ή κανένα συναίσθημα;

Πρόεδρος: Στα λόγια μιλούσατε με αγωνία αλλά χωρίς συναίσθημα…

Κατηγορούμενη: Δηλαδή, τα έλεγα με αγωνία τα λόγια αλλά δεν εκφραζόταν στο πρόσωπο μου; Δεν μπορώ να απαντήσω… να γίνω και ψυχολόγος;

Το περιστατικό με τους σπασμούς

Κατά την απολογία της, επιχείρησε να δείξει μια διαφορετική εικόνα της Μαλένας από εκείνη που παρουσίασε το νοσηλευτικό προσωπικό όταν κλήθηκαν να καταθέσουν.

Μεταξύ άλλων, αναφέρθηκε και σε ένα περιστατικό της 3,5 ετών Μαλένας ενώ βρισκόταν στο νοσοκομείο, λόγω της λευχαιμίας που είχε διαγνωστεί. Όπως υποστήριξε, το παιδί έκανε σπασμούς όταν επέστρεψε στο δωμάτιο μετά από φάρμακο που της είχαν χορηγήσει, ενώ της επεδείχθη και σχετικό βίντεο.

«Το παιδί όταν ήρθε στο δωμάτιο μας έκανε σαν σπασμούς, δεν καθόταν. Ήμουν εγώ, ο Δασκαλάκης και το παιδί. Είχε και αυτοκόλλητο στην σπονδυλική στήλη, μεγάλο. Ξαφνικά το παιδί σαν και τρελάθηκε, τιναζόταν. Σαν σπασμοί. Δεν μπορούσαμε να την κρατήσουμε. Φωνάξαμε δύο νοσοκόμες. Κράτησε ένα δίλεπτο σίγουρα. Προσπαθούσαμε να την σταθεροποιήσουμε και να της κρατήσουμε τα πόδια. Και εγώ της κρατούσα τους ώμους κάτω. Το παιδί τιναζόταν, φώναζε «μαμά», «μπαμπά», «άσε με», «δε θέλω». Έφυγε ο Μάνος άνοιξε την πόρτα και τους φώναξε» περιέγραψε η κατηγορούμενη, προσθέτοντας πως, αφού κλήθηκαν οι νοσοκόμες, την κράτησαν σταθερή για 3-4 λεπτά, ενώ στη συνέχεια «άρχισε να έχει κάτι σαν παραλήρημα, παραισθήσεις. Αυτό που βλέπετε και στο βίντεο».

Η Ρούλα Πισπιρίγκου με δάκρυα στα μάτια περιέγραψε το βίντεο της Μαλένας κατά τη διάρκεια του επεισοδίου, υποστηρίζοντας πως το παιδί βρισκόταν σε παραλήρημα. Ωστόσο, η πρόεδρος τής επεσήμανε ότι η κατάθεσή της διαφέρει από εκείνη του Μάνου Δασκαλάκη.

«Αρχίζει ξαφνικά να λέει μία προσευχή για το σχολείο. (…) Είναι σαν έχει παραισθήσεις» κατέθεσε η κατηγορούμενη, εξηγώντας πως στο βίντεο «στην αρχή λέει «βλέπω δύο μπαμπάδες…» υπάρχει παραίσθηση. Αρχίζει το παραλήρημα όταν γυρνάει στο Μάνο και λέει «γιατί είσαι δύο μπαμπάδες;». ..Ξαφνικά είπε μόνη της την προσευχή που έλεγε το πρωί στο σχολείο».

Πρόεδρος: Πήγατε στους γιατρούς να το πείτε;

Κατηγορούμενη: Εγώ δεν πήγα διότι θεώρησα ότι έχουν ενημερωθεί από τις νοσηλεύτριες.

Πρόεδρος: Τι σας είπαν οι νοσηλεύτριες;

Κατηγορούμενη: Ότι υπάρχει πιθανότητα να είναι παρενέργεια…

Πρόεδρος: Ρωτήσατε γιατί έγινε αυτό;

Κατηγορούμενη: Το είπαμε και μας απάντησα ότι μπορεί να γίνει. Στη συνέχεια υπάρχει κι άλλο βίντεο που προσπαθεί να φάει. Δεν τους ανησύχησε. Και δεν έγινε ξανά.

Πρόεδρος: Η περιγραφή του Δασκαλάκη διαφέρει. Είχε πει ότι είχε μία υπερένταση το παιδί, μας είπε ότι δεν συνεργαζόταν και δεν μπορούσαμε να το κρατήσουμε σε αυτήν την ανάποδη στάση. Και είπε ότι όλο αυτό κράτησε μέχρι να την βάλουμε να κάτσει κανονικά.

Κατηγορούμενη: Λέει δηλαδή ότι δεν συνεργαζόταν 20 λεπτά; Στη μήνυση που έχουμε κάνει πάντως για σπασμούς λέει, τώρα γιατί τα διαφοροποιεί δεν ξέρω…Θεωρώ ότι δεν υπάρχει τεράστια διάσταση σε αυτά που λέμε, τα λέει με άλλα λόγια. Δε δίνει τόσες λεπτομέρειες.

Πρόεδρος: Αυτό που λέτε εσείς πάντως είναι ένα γεγονός που ένα γονιό τον συγκλονίζει…

Κατηγορούμενη: Σαν γεγονός πάντως λέμε το ίδιο πράγμα.

Πρόεδρος: Είναι ένα παιδί που δε θέλει να κάτσει ανάποδα ή ένα παιδί που δεν ξέρει τι κάνει;

Κατηγορούμενη: Δεν ήταν ένα παιδί που δεν συνεργαζόταν. Είναι ένα παιδί που κάθισε να της ψάχνουν τον λεμφαδένα με τον υπέρηχο που ήταν πολύ επίπονο.

Πρόεδρος: Οι γιατροί είπαν πως το παιδί δεν είχε σπασμούς και αυτό δεν τέθηκε ποτέ υπόψιν τους. Ήταν κάτι που θα καθόριζε πράγματα στο μυαλό τους. Κανείς δεν ενημερώθηκε. Πώς την εξηγείτε εσείς αυτή τη διάσταση;

Κατηγορούμενη: Πώς να το εξηγήσω; Οι νοσηλευτές είδαν ένα παιδί που δεν συνεργαζόταν ή ένα παιδί που τιναζόταν.

Πρόεδρος: Πώς εξηγείτε ότι λένε οι γιατροί πως δεν ενημερώθηκαν;

Κατηγορούμενη: Ιατρικά μπορεί να μην ήταν σπασμοί. Δεν το εξήγησαν οι ίδιοι θα το εξηγήσω εγώ;

Η κατηγορούμενη άφησε υπόνοιες για ενδεχόμενες ευθύνες του ιατρικού προσωπικού, καθώς διερωτήθηκε «μήπως το αποκρύπτουν; Μήπως δεν ήταν κάτι τελικά κάτι φυσιολογικό αυτό; Για αυτό κάναμε και τη μήνυση τότε. Μπορεί να εκφράζουμε με διαφορετικά λόγια το τι έγινε αλλά δεν παύει να είναι γεγονός. Δεν έχω σημειώσει ποτέ έγινε».

Πρόεδρος: Σας ανησύχησε εάν το παιδί το πάθει ξανά; το φάρμακο που πήρε θα το ξανάπαιρνε…

Κατηγορούμενη: Εκείνη τη στιγμή όχι.