Ζακ Κωστόπουλος: “Ραγίζει” καρδιές η μητέρα του για τα γενέθλιά του – “Ήσουν ένα δώρο στις ζωές πολλών ανθρώπων”
Διαβάζεται σε 3'
Συγκινεί το κείμενο της μητέρας του αδικοχαμένου Ζακ Κωστόπουλου για τα 39α γενέθλιά του. “Παιδί μου, η απόσταση μεταξύ μας είναι αγεφύρωτη αλλά η αγάπη φτάνει παντού”.
- 22 Αυγούστου 2024 12:14
“Ραγίζει” καρδιές το κείμενο της μητέρας του αδικοχαμένου Ζακ Κωστόπουλου για τα 39α γενέθλιά του.
Στο κείμενο που αναρτήθηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης με την υπογραφή “Η μαμά” αλλά και μία παιδική φωτογραφία του Ζακ, η μητέρα του περιγράφει πώς θα γιόρταζε το παιδί της τη σημερινή μέρα. “Σήμερα θα γινόσουν 39. Οι φίλοι σου θα οργάνωναν ένα πάρτυ έκπληξη για να γιορτάσετε τα γενέθλιά σου. Θα γινόταν ίσως σε κάποια από τις αγαπημένες σου παραλίες στον τόπο που μεγάλωσες στην Κιρρα/Ιτέα. Θα ήταν μετά τη δύση του ήλιου, πάνω στα βότσαλα, με θέα τον Κορινθιακό.
Όταν εμφανιζόταν η τούρτα θα έκλαιγες από χαρά κι ευγνωμοσύνη και θα ένιωθες την αγάπη των φίλων σου να σε αγκαλιάζει. Πάντα σε συγκινούσε η ανθρώπινη επαφή, τα ειλικρινή συναισθήματα, το δόσιμο και το νοιάξιμο μεταξύ των ανθρώπων.
Θα χόρευες κάτω απ’ τα αστέρια και η καρδιά σου θα πλημύριζε από ευτυχία γιατί ήσουν ζωντανός, τα είχες καταφέρει για άλλον ένα χρόνο. Θα έβαζες στην άκρη του μυαλού σου όλες τις δυσκολίες και τους πόνους σου και θα κρατούσες άσβεστη την ελπίδα για το καλύτερο. Για περισσότερη ελευθερία, περισσότερα δικαιώματα, περισσότερη ζωή”, γράφει η Ελένη Κωστοπούλου.
Στη συνέχεια της ανάρτησης, η ίδια αναφέρεται στον χαρακτήρα του Ζακ, τον οποίο χαρακτηρίζει ως ένα δώρο στις ζωές πολλών ανθρώπων και τονίζει πως ο Ζακ ζει ανάμεσά μας με πολλούς τρόπους. “Ξέρεις παιδί μου η φυσική σου παρουσία έχει χαθεί αλλά ζεις με πολλούς τρόπους ανάμεσά μας. Σε νιώθουμε, σε διαβάζουμε, σε ακούμε και δεν ξεχνάμε ό,τι ζήσαμε μαζί, γιατί όπως είπε και η Μaya Aggelou “Οι άνθρωποι μπορεί να μη θυμούνται τι έκανες ή τι τους είπες αλλά πάντα θα θυμούνται πως τους έκανες να αισθανθούν.”
Ήσουν ένα δώρο στις ζωές πολλών ανθρώπων, κυρίως εκείνων που υπέφεραν και αγωνίζονται να επιβιώσουν και να χωρέσουν σε τούτο τον άδικο κόσμο. Ήσουν το χέρι που ακουμπούσε τον μελλοθάνατο, το στόμα που μιλούσε για καλοσύνη και αποδοχή, η πένα που έγραφε και διεκδικούσε, το χαμόγελο που φώτιζε σκοτάδια, το βλέμμα που ακτινοβολούσε ευγένεια και συμπόνια.
Άνθρωποι σαν εσένα δεν χάνονται ποτέ γιατί έχουν αφήσει ανεξίτηλα σημάδια πίσω τους. Έχουν ριζώσει σε μάτια και καρδιές, έχουν γίνει ανάσα και αίμα, ψωμί και νερό, σπόρος και δροσιά”.
“Παιδί μου, η απόσταση μεταξύ μας είναι αγεφύρωτη αλλά η αγάπη φτάνει παντού.Till we meet again. Somewhere, somehow”, καταλήγει το κείμενο της μητέρας του Ζακ Κωστόπουλου.
