‘Παράθυρο’ και για άλλα ‘χρυσά’ μισθολόγια τύπου ΑΔΜΗΕ

Ο πρόεδρος και ο διευθύνων σύμβουλος του ΑΔΜΗΕ που παραιτήθηκαν τη Δευτέρα μετά το σάλο που ξέσπασε για τις υπέρογκες αμοιβές τους υποστήριξαν κατά τη συνάντησή τους με τον κ. Σταθάκη ότι οι κινήσεις που τους εξασφάλισαν τους «χρυσούς» μισθούς ήταν νομότυπες.

Το ενδιαφέρον είναι ότι πράγματι ο ισχυρισμός αυτός είναι απολύτως ακριβής, καθώς φαίνεται ότι το πρόβλημα, αλλά και ο μελλοντικός κίνδυνος, είναι πολύ βαθύτερα.

Και τούτο διότι όλες οι συμβάσεις των στελεχών της ΔΕΗ και των θυγατρικών της, αναφέρουν ακόμα τους μισθούς… άλλων εποχών. Δηλαδή, ακόμα και σήμερα, οι τρέχουσες συμβάσεις τους αναφέρουν, για τους γενικούς διευθυντές για παράδειγμα, ότι ο μισθός τους είναι περίπου 19.000 ευρώ το μήνα! Απλώς σήμερα, επειδή υπάρχει ο νόμος που ορίζει ανώτατο πλαφόν αμοιβών, τα διευθυντικά και διοικητικά στελέχη εισπράττουν όχι το ποσό που γράφει η σύμβασή τους αλλά το μέγιστο που επιτρέπεται.

Τα υπόλοιπα όμως, δηλαδή η διαφορά ανάμεσα στον αναγραφόμενο στη σύμβασή τους μισθό και σε εκείνον που λαμβάνουν σήμερα,  θεωρείται ότι δεν χάνονται, απλώς αναστέλλεται η πληρωμή τους!

Εάν δηλαδή κάποια στιγμή αρθούν οι περιορισμοί και τα πλαφόν, μπορούν να ζητήσουν να πληρώνονται αυτόματα με τους μισθούς που αναγράφονται στη σύμβασή τους. Αυτό άλλωστε έγινε με την περίπτωση των Μπλάνα και Κορωνιωτάκη, όταν καταργήθηκε το πλαφόν ειδικά για τις διοικήσεις των ΔΕΚΟ. Βεβαίως η άρση των περιορισμών έγινε για να διευκολυνθεί η προσέλκυση managers από την αγορά, ωστόσο τα δύο στελέχη πέρασαν εύκολα (και αναδρομικά) στους υπέρογκους μισθούς της σύμβασής τους που δεν έπαψε ποτέ να ισχύει.

Το ίδιο θα μπορούσε να συμβεί με τα πολλά διευθυντικά στελέχη σε όλο το φάσμα της οργανωτικής πυραμίδας της ΔΕΗ και των θυγατρικών της,- εάν καταργηθεί κάποια στιγμή και για αυτές τις θέσεις το πλαφόν -, τα οποία σε μια τέτοια περίπτωση θα μπορούσαν να ζητήσουν και αναδρομικά τα λεφτά που τους χρωστάει η εταιρεία στην οποία ανήκουν…

Το ζήτημα γίνεται πιο περίπλοκο όταν βρισκόμαστε σε φάση αλλαγών στην ιδιοκτησιακή δομή των ΔΕΚΟ. Εάν, δηλαδή, πουληθούν μερίδια του ΑΔΜΗΕ ή της ΔΕΗ και το Δημόσιο έχει ποσοστό μικρότερο του 51%, είναι πιθανό να εγερθεί ζήτημα σχετικά με το αν ισχύει ή όχι το πλαφόν που έχει οριστεί για τις εταιρείες του Δημοσίου. Σε αυτή την περίπτωση εκτιμάται ότι ο δρόμος για να διεκδικηθούν οι υψηλοί μισθοί που αναγράφονται στις συμβάσεις θα είναι ανοιχτός, πιθανότατα, δε, και αναδρομικά.

Αλλά και αν ο νέος πλειοψηφών μέτοχος αρνείτο να κρατήσει τα υφιστάμενα διευθυντικά στελέχη με τους παχυλούς μισθούς, η αποζημίωση που θα έπρεπε να τους δώσει θα υπολογιζόταν και πάλι με βάση τις χρυσοτόκες συμβάσεις.

Εν ολίγοις, Μπλάνας και Κορωνιωτάκης βγήκαν κάπως πρόωρα (φαίνεται ότι ουδείς από τους υπόλοιπους του Ομίλου της ΔΕΗ έκανε κάτι αντίστοιχο) και διεκδίκησαν κάτι για το οποίο ο μηχανισμός είναι εκεί, στημένος, και περιμένει…