Μυστήριο του Στόουνχετζ: Νέα θεωρία για τη μεταφορά των ογκόλιθων

Το Στόουνχετζ είναι ένα νεολιθικό μεγαλιθικό μνημείο που έχει απασχολήσει ουκ ολίγες φορές τους επιστήμονες για τον τρόπο κατασκευής του αλλά και τον λόγο της ύπαρξής του.

Πρόκειται επί της ουσίας για μια σειρά μεγαλίθων, που τοποθετήθηκαν σε κυκλική διαρρύθμιση. Το μνημείο κατασκευάστηκε σύμφωνα με τις αρχαιολογικές εκτιμήσεις, ανάμεσα στο 2500 π.Χ και το 2000 π.Χ. Αποτελεί ένα από τα εντυπωσιακότερα νεολιθικά μνημεία στον κόσμο ενώ τεράστιο μυστήριο συνεχίζει να αποτελεί ο λόγος για τον οποίο κατασκευάστηκε. Διάφορες θεωρίες που υπάρχουν, υποστηρίζουν πως αποτελούσε αστρονομικό παρατηρητήριο ή ναός αρχαίων Δρυίδων.

Μέχρι και σήμερα μελετητές και αρχαιολόγοι δε γνωρίζουν ποιοι ήταν αυτοί που έχτισαν το μεγαλιθικό μνημείο ενώ ερωτήματα εγείρονται και για τον τρόπο με τον οποίο μετέφεραν τους τεράστιους ογκόλιθους 225 χιλιόμετρα μέχρι την πεδιάδα, καθώς ένας από τους λίθους ζυγίζει μέχρι και 4 τόνους.

Μια νέα μελέτη ρίχνει τώρα φως στο πως κατάφεραν να μεταφέρουν τους τεράστιους ογκόλιθους από την Ουαλία στη πεδιάδα του Σόλσμπερι.

Σύμφωνα με τη νέα μελέτη, οι γιγαντιαίες πέτρες μετακινήθηκαν από τα λατομεία της Ουαλίας σε μια “εθνική οδό” που διέσχιζε δρόμους και ποτάμια. Αρχικά, οι ερευνητές πίστευαν ότι οι ογκόλιθοι μεταφέρθηκαν με βάρκα όμως η νέα θεωρία είναι ότι μεταφέρθηκαν αρχικά στο Μόνμαουθ και στα κατώτερα τμήματα του ποταμού, χρησιμοποιώντας ζώα και κυλίνδρους και ύστερα με κάποιον τρόπο κατάφεραν να διασχίσουν το ποταμό Σέβερν. Η κατασκευή του πάντως χωρίστηκε σε τρία μέρη και χρειάστηκαν συνολικά 25 γενιές για να ολοκληρωθεί.

Το πιο περίεργο όμως με τη κατασκευή του Στόουνχετζ είναι ότι κατά το θερινό ηλιοστάσιο στις 21 Ιουλίου (τότε έχουμε την πιο μεγάλη μέρα) -όπου ο ήλιος ανατέλλει κατά μήκος της Χίλστοουν- όταν φτάσει στο υψηλότερο σημείο του μοιάζει σαν να ισορροπεί πάνω στην πέτρα δημιουργώντας μία σκιά που εκτείνεται μέχρι το κέντρο του μνημείου.