Σεισμικό ρήγμα Φυλής: Πώς δημιουργήθηκε και πώς είναι από κοντά

Το σεισμικό ρήγμα της Φυλής ή ρήγμα της Πάρνηθας όπως είναι πιο γνωστό, υπήρχε στον γεωλογικό χάρτη της Αττικής αν και μελετήθηκε από τους επιστήμονες διεξοδικά μετά τον καταστροφικό σεισμό του 1999, μεγέθους 5,9 της κλίμακας Ρίχτερ. Είναι το ίδιο ρήγμα που ενεργοποιήθηκε δίνοντας το σεισμό της Μαγούλας τον περασμένο Ιούλιο. Μέχρι το 1999 δεν ήταν λεπτομερώς χαρτογραφημένο κανείς δεν το είχε μελετήσει και ούτε υπήρχε ένδειξη αν είναι ενεργό ή όχι. 

Πώς είναι άραγε από κοντά; Πώς μοιάζει αυτό το ρήγμα; Μπορούμε να το δούμε; Να το αγγίξουμε; Να το φωτογραφήσουμε; Η απάντηση είναι θετική και ο καθηγητής Γεράσιμος Παπαδόπουλος Επιστημονικός Συνεργάτης της ΕΕ και της Unesco και μέλος της Επιτροπής Εκτίμησης Σεισμικού Κινδύνου του ΟΑΣΠ, που γνωρίζει καλά το ρήγμα ανέλαβε να μας ξεναγήσει. Άλλωστε είναι ο άνθρωπος που το 1999 ανέλαβε να τοποθετήσει εκ μέρους του Γεωλογικού Ινστιτούτου φορητούς σεισμογράφους σε διάφορα μέρη της Αττικής για την παρατήρηση της μετασεισμικής ακολουθίας. Για τις έρευνες που έγιναν τότε βραβεύτηκε μαζί με τους κυρίους Γκανά και Παυλίδη το 2002 με ειδικό βραβείο της Ακαδημίας Αθηνών από τις οποίες προέκυψε πώς το ορατό τμήμα του ρήγματος έχει μήκος 12 χιλιομέτρων από τα βορειοδυτικά της Φυλής μέχρι τις Αχαρνές. 

Το ραντεβού λοιπόν δόθηκε λίγο πριν τη Μονή Αγίου Κυπριανού στη Φυλή, διασχίσαμε ένα στενό δρόμο που κατέληγε σε χωματόδρομο και εκεί αφήσαμε τα αυτοκίνητα. Περπατήσαμε σε ένα μονοπάτι στους πρόποδες του βουνού και μετά από λίγο αντικρίσαμε ένα τεράστιο κομμάτι βράχου ύψους περίπου 15-20 μέτρων. Ήταν ένα μεγάλο κομμάτι γης, απότομο, και λείο σαν να το είχες κόψει με μαχαίρι. “Αυτή είναι η επιφάνεια ή αλλιώς ο καθρέφτης” του ρήγματος μας λέει ο κ.Παπαδόπουλος εισπράττοντας την απορία μας αφού ως μη ειδικοί θα περιμέναμε να δούμε ρωγμές, σχισμές και διάφορα ανοίγματα στο έδαφος. 

“Αυτό που βλέπουμε είναι δημιούργημα των σεισμών εδώ και ένα με δύο εκατομμύρια χρόνια. Το έδαφος που πατάμε βρισκόταν στην κορυφή αυτού του ανοίγματος και με κάθε σεισμό κατέβαινε και θα συνεχίζει να κατεβαίνει. Λόγω της ολίσθησης του εδάφους λοιπόν έχει δημιουργηθεί αυτή η επιφάνεια. Λίγες μέρες μετά το σεισμό του 1999 ήρθαμε και εντοπίσαμε ότι το έδαφος είχε κατέβει 6 με 8 εκατοστά. Το ρήγμα εκτείνεται 15 χιλιόμετρα στο εσωτερικό της γης και σε μήκος φτάνει και τα 10 με 12 χιλιόμετρα. Η περιοχή που επηρεάζεται είναι από τις νοτιοδυτικές παρυφές της Πάρνηθας μέχρι τον Αργοσαρωνικό. Όλο αυτό το έδαφος κατεβαίνει χαμηλότερα μετά από κάθε σεισμό” μας εξηγεί ο κ.Παπαδόπουλος λύνοντας τις όποιες απορίες. 

“Κοντά στο έδαφος παρατηρήσαμε ότι μεγάλες πέτρες είχαν αναπηδήσει προς τα πάνω. Αυτό σημαίνει ότι ο εδαφικός σεισμικός κραδασμός ξεπέρασε στιγμιαία τη δύναμη της βαρύτητας. Σήμερα πιστεύουμε ότι το ρήγμα δεν έχει δυναμική για να δώσει ένα μεγάλο σεισμό στο ορατό μέλλον” συμπληρώνει ο κ.Παπαδόπουλος.

Δείτε το σημείο: