Σιμόπουλος για ανακάλυψη NASA: Αυξάνεται πολύ η πιθανότητα ύπαρξης μικροβιακής μορφής ζωής στον Άρη

Η ανακοίνωση της NASA για τον εντοπισμό ύπαρξης νερού σε υγρή μορφή στην επιφάνεια του ‘Αρη “αυξάνει πολύ την πιθανότητα ύπαρξης μικροβιακής μορφής ζωής στον γειτονικό μας πλανήτη τώρα ή κατά το παρελθόν”, δήλωσε ο επίτιμος διευθυντής του Πλανηταρίου του Ιδρύματος Ευγενίδου, Διονύσης Σιμόπουλος. Όπως επισήμανε, άλλωστε, “ένας από τους κύριους στόχους των σύγχρονων διαστημοσυσκευών που στέλνονται στον ‘Αρη, είναι και η έρευνα για την ύπαρξη ζωής”.

Σύμφωνα με τον κ.Σιμόπουλο, οι επιστήμονες της ΝΑSA, από τα τέλη ακόμη του περασμένου αιώνα, άρχισαν να προβληματίζονται, όταν η προσεκτική μελέτη των φωτογραφιών υψηλής ανάλυσης που έστελναν διάφορες διαστημοσυσκευές σε τροχιά γύρω από τον κόκκινο πλανήτη, τους οδήγησε να βγάλουν το συμπέρασμα ότι σε μικρό βάθος, κάτω από την επιφάνεια, πρέπει να υπάρχουν μεγάλες ποσότητες νερού. Η πιθανή ύπαρξη μεγάλων ποσοτήτων νερού στο υπέδαφος δημιούργησε ελπίδες να εντοπίσουμε πιθανούς, μικροβιακούς έστω, ζώντες οργανισμούς ή απολιθώματά τους.

Ο πρώτος ερευνητής που ασχολήθηκε με τις ενδείξεις για επιφανειακά ρυάκια πριν από τέσσερα χρόνια, ήταν ένας φοιτητής 21 ετών. Σήμερα, ο νεαρός αυτός ήταν ένας από τους δύο κύριους προσκεκλημένους ομιλητές στη συνέντευξη της NASA. Το 2011 ο Lujendra (Luju) Ojha, από το Κατμαντού του Νεπάλ, ήταν τριτοετής φοιτητής στο Πανεπιστήμιο της Αριζόνα, όταν παρατήρησε για πρώτη φορά τις ροές αυτές στη διάρκεια των θερμότερων εποχών του ‘Αρη. Αποτέλεσμα των παρατηρήσεων εκείνων ήταν η δημοσίευση μιας πρώτης εργασίας του στο επιστημονικό περιοδικό “Science”, ενώ ακολούθησαν και άλλες. Σήμερα, ο Luju Ojha, σε ηλικία 25 ετών, βρίσκεται στο Πανεπιστήμιο Georgia Tech [Georgia Institute of Technology], στην Ατλάντα των ΗΠΑ και αναμένεται να λάβει το διδακτορικό του δίπλωμα σε ένα χρόνο.

Μέχρι τώρα γνωρίζαμε, όπως αναφέρει ο κ.Σιμόπουλος, ότι πριν από ένα δισεκατομμύριο χρόνια στην επιφάνεια του κόκκινου πλανήτη κυλούσαν τεράστιες ποσότητες νερού, αφού οι επιστήμονες είχαν παρατηρήσει εμφανή ίχνη διάβρωσης από την ροή τεράστιων ποταμών. Οι χιλιάδες φωτογραφίες των προηγούμενων διαστημοσυσκευών είχαν αποτυπώσει εκατοντάδες χαρακτηριστικά που μοιάζουν με ξερές κοίτες ποταμών, μερικά μάλιστα εκτείνονται σε μήκος 150 χιλιομέτρων και πάνω. Υπάρχουν ενδείξεις κατακλυσμιαίων βροχών, ξερά κανάλια πλάτους πέντε χιλιομέτρων και αμμουδιές παρόμοιες μ’ εκείνες των γήινων ποταμών, μεγάλες λίμνες, ή ακόμα και ωκεανοί με μεγάλες ποσότητες νερού που διήρκεσαν όμως για ένα πολύ μικρό χρονικό διάστημα.

Μία άλλη πρόσφατη ανακάλυψη ήταν ο εντοπισμός τεραστίων ποσοτήτων νερού σε παγωμένη μορφή στο υπέδαφος του πλανήτη. Αν οι ποσότητες αυτές έλιωναν, θα μπορούσαν να σχηματίσουν έναν ολόκληρο ωκεανό που θα κάλυπτε ολόκληρο τον ‘Αρη σε βάθος 500 μέτρων. Τόσο μεγάλες ποσότητες νερού θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν στους μελλοντικούς επισκέπτες του ‘Αρη για τις ανάγκες των θερμοκηπίων τους, της διαβίωσής τους, για την παραγωγή πυραυλικών καυσίμων (υδρογόνο – οξυγόνο), αλλά και για την μελλοντική μετατροπή του ‘Αρη σε έναν κατοικήσιμο από τον άνθρωπο πλανήτη, σε λιγότερο από 1.000 χρόνια.

Προς το παρόν, εκτός των ανωτέρω, η μέχρι τώρα εξερεύνηση του ‘Αρη έδειξε την ύπαρξη μιας αραιής ατμόσφαιρας, καιρικών αλλαγών και ανέμων, πάγων στους πόλους, πελώριων χαράδρων και πανύψηλων βουνοκορφών. Η χαρτογράφηση απεκάλυψε, επίσης, μεταξύ άλλων, τον γιγάντιο κρατήρα Ελλάς που, με βάθος οκτώ και διάμετρο 2.300 χιλιόμετρα, θα μπορούσε να “καταπιεί” ολόκληρο σχεδόν το Έβερεστ.

Ακόμα πιο παράξενο είναι ένα βουνό, που ονομάζεται Όλυμπος και είναι το ψηλότερο στο ηλιακό μας σύστημα, τριπλάσιο σε ύψος από το Έβερεστ. Αν ήταν στη Γη, σύμφωνα με τον κ.Σιμόπουλο, η βάση του θα κάλυπτε ολόκληρη την Ελλάδα και το Αιγαίο μαζί.