Το νερό της Γης και της Σελήνης έχουν κοινή προέλευση

Το νερό στο εσωτερικό της Γης και της Σελήνης φαίνεται πως έχει κοινή προέλευση, σύμφωνα με νέες εκτιμήσεις των επιστημόνων.

Η νέα μελέτη, δείχνει ότι η Γη είχε αρκετό νερό για να «χαρίσει» και στον δορυφόρο της. Παραμένει, όμως, ερωτηματικό πού βρήκε η πρωτο-Γη το δικό της αρχικό νερό και κατά πόσο το πήρε από αστεροειδείς και κομήτες ή αν εξαρχής γεννήθηκε με αυτό στα σπλάχνα της, καθώς οι επιστήμονες παραδέχονται ότι ακόμα δεν έχουν την οριστική απάντηση.

Τα νέα στοιχεία, που παρουσιάστηκαν στο περιοδικό “Science” με επικεφαλής τον γεωχημικό Αλμπέρτο Σάαλ του πανεπιστημίου Μπράουν των ΗΠΑ, προέκυψαν από μια νέα ανάλυση δειγμάτων σεληνιακών βράχων που μετέφεραν οι αμερικανικές αποστολές «Απόλλων» το 1971 και 1972. Τα σεληνιακά πετρώματα περιέχουν κρυστάλλους ολιβίνη με σταγονίδια ηφαιστειακής υάλου, μέσα στα οποία έχουν παγιδευτεί σταγονίδια νερού ίδιας χημικής σύστασης με εκείνα στην αρχαία Γη.

Από αυτό, προκύπτει το συμπέρασμα ότι πιθανότατα υπήρχε ήδη νερό στον πλανήτη μας, προτού συμβεί η κατακλυσμική πρόσκρουση ενός μεγάλου ουράνιου σώματος σαν τον Άρη, απ’ όπου προήλθε το φεγγάρι, αποτελούμενο από διάσπαρτα κομμάτια τόσο της Γης, όσο και του σώματος που έπεσε πάνω της πριν από περίπου 4,5 δισ. χρόνια, μόλις 100 εκατ. χρόνια μετά τον σχηματισμό της Γης.

Συνεπώς, φαίνεται πως ο δορυφόρος μας, κατείχε νερό από τα πρώτα κιόλας χρόνια της δημιουργίας του, αν και παραμένει μυστήριο πώς το νερό αυτό κατάφερε να επιβιώσει και δεν εξατμίστηκε μετά την τρομακτική πρόσκρουση και την πολύ υψηλή θερμοκρασία που θα αναπτύχθηκε.

Το νερό της Γης, είτε σχηματίστηκε έξω από το ηλιακό μας σύστημα και μεταφέρθηκε στον πλανήτη μας μέσω των μετεωριτών και των κομητών, είτε ήδη υπήρχε κατά τη γέννησή της γύρω από τον Ήλιο. Όταν σχηματίστηκε η Σελήνη, ένα μέρος από αυτό το νερό φαίνεται πως μεταφέρθηκε στο φεγγάρι. Μέχρι πρόσφατα, οι επιστήμονες πίστευαν ότι η Σελήνη ήταν κατάξερη, αλλά αυτή η εικόνα έχει πλέον ανατραπεί. Σήμερα πια, εκτιμάται ότι το φεγγάρι έχει περίπου το ένα πέμπτο έως ένα δέκατο του νερού της Γης.

Όσο πιο μακριά από τον Ήλιο σχηματίζονται τα μόρια του νερού, τόσο μεγαλύτερη είναι η ποσότητα δευτέριου (ένα βαρύτερο ισότοπο του υδρογόνου) που περιέχουν. Το νερό των κομητών, οι οποίοι προέρχονται από τις εσχατιές του ηλιακού μας συστήματος, όπως το Νέφος Όορτ, περιέχει περισσότερο δευτέριο σε σχέση με το νερό των αστεροειδών που βρίσκονται πιο κοντά στον Ήλιο.

Η νέα γεωχημική ανάλυση έδειξε ότι η αναλογία δευτερίου – υδρογόνου στο νερό της Σελήνης είναι ίδια με αυτή στο νερό της Γης και παραπέμπει σε προέλευση από μια σχετικά κοντινή πηγή, τους αστεροειδείς. «Με αρκετή βεβαιότητα, ξέρουμε τώρα ότι το νερό στη Σελήνη και τη Γη μοιράζονται μια κοινή καταγωγή, από τους αρχαίους μετεωρίτες στη ζώνη των αστεροειδών», δήλωσε ο Αλμπέρτο Σάαλ, σύμφωνα με το Space.com, το “Nature” και το “New Scientist”.

Άλλοι επιστήμονες πάντως θεωρούν πιο πιθανό ότι το νερό της Γης -και κατ’ επέκταση της Σελήνης- προήλθε από πιο μακρινούς κομήτες και όχι από αστεροειδείς. Η αποστολή του σκάφους «Ροζέτα» του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA), που θα φθάσει στον κομήτη 67Ρ Τσουριούμοφ/ Γερασιμένκο το 2014, αναμένεται να φωτίσει το ζήτημα της προέλευσης του νερού, καθώς θα αναλύσει τις αναλογίες δευτέριου- υδρογόνου για να διαπιστωθεί κατά πόσο ταιριάζουν με αυτές του πλανήτη μας και του δορυφόρου του.