Βρέθηκαν θραύσματα του πλανήτη που συγκρούστηκε με τη Γη και γεννήθηκε η Σελήνη

Μυστηριώδεις μάζες που κρύβονται πάνω από 1.000 μίλια κάτω από τη γη μπορεί να είναι απομεινάρια ενός πλανήτη μεγέθους όπως ο Άρης, που έπεσε πάνω στη Γη στις αρχές της γέννησης του ηλιακού συστήματος και παρήγαγε μια βροχή από συντρίμμια που σχημάτισε την Σελήνη, σύμφωνα με ερευνητές.

Σύμφωνα με την επικρατέστερη θεωρία των επιστημόνων, η Σελήνη δημιουργήθηκε πριν από περίπου 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια όταν ένας αρχαίος πρωτοπλανήτης με το όνομα Theia χτύπησε πάνω στη νεοδημιούργητη Γη. Εκείνη την εποχή, ο πλανήτης μας ήταν ακόμη βρέφος και μόνο το 85% του σημερινού του μεγέθους.

Η σύγκρουση θα είχε λιώσει μεγάλο μέρος της Γης και της Theia, η οποία αναμορφώθηκε ως μια νέα, πιο ογκώδης Γη. Εν τω μεταξύ, τεράστιες ποσότητες σκόνης και βράχων εκτοξεύτηκαν σε τροχιά, όπου στη συνέχεια ενώθηκαν για να δημιουργήσουν την Σελήνη.

Ενώ πολλοί επιστήμονες βρίσκουν το σενάριο της γιγαντιαίας σύγκρουσης πειστικό, η αναζήτηση συνεχίζεται για στοιχεία που να υποστηρίζουν τη θεωρία, όπως επίσης και για τυχόν σημάδια της βίαιης σύγκρουσης που θα μπορούσαν να βρεθούν ακόμη και σήμερα.

Έχοντας αυτό κατά νου, μια διεθνής ομάδα ερευνητών έστρεψε την προσοχή της σε δύο ηπειρωτικού μεγέθους μάζες που βρίσκονται θαμμένες βαθιά μέσα στον μανδύα της Γης, πολύ κάτω από την Αφρική και τον Ειρηνικό Ωκεανό. Οι μάζες αυτές, γνωστές τεχνικά ως LLVPs, ανακαλύφθηκαν αρχικά από σεισμολόγους, αλλά η προέλευσή τους δεν ήταν ποτέ σαφής.

Οι ερευνητές χρησιμοποίησαν προσομοιώσεις σε υπολογιστή της γιγαντιαίας σύγκρουσης και των ρευμάτων συναγωγής στο εσωτερικό της Γης για να διερευνήσουν πώς θα μπορούσε να εξελιχθεί το κατακλυσμιαίο γεγονός. Οι λεπτομέρειες δημοσιεύονται στο περιοδικό Nature.

Σύμφωνα με τις προσομοιώσεις, η σύγκρουση θα έλιωνε το ανώτερο μισό του μανδύα της Γης, επιτρέποντας σε ένα μεγάλο κομμάτι της Thea, ίσως το 10%, να διεισδύσει βαθύτερα στον πλανήτη και να βυθιστεί σταδιακά προς τον πυρήνα.

Κατά τα επόμενα 4,5 δισεκατομμύρια χρόνια, τα πετρώματα από τη Thea θα μπορούσαν να έχουν μετακινηθεί λόγω της συναγωγής στο εσωτερικό της Γης και τελικά να σχηματίσουν τις σημερινές μάζες.

Οι μάζες αυτές, οι οποίες πιστεύεται ότι είναι ελαφρώς πυκνότερες από το περιβάλλον πέτρωμα του μανδύα, βρίσκονται κοντά στο όριο με τον πυρήνα της Γης, σε βάθος περίπου 1.800 μιλίων.

Βάσει λοιπόν των νέων στοιχείων που έφερε στο φως η έρευνα, πλέον μπορούν να γίνουν περισσότερες λεπτομέριες γνωστές τόσο για την Thea, όσο και για τη Σελήνη, πόσο μάλλον σε μια εποχή που ερευνάται αν μπορεί να κατοικηθεί από τον άνθρωπο.