Η “ψυχή” της ακροδεξιάς και η γαλάζια εκκωφαντική σιωπή

Λέξεις

Πλήρης η κάλυψη του κυβερνητικού εκπροσώπου στον Άδωνι Γεωργιάδη που ζήτησε από τους νεοδημοκράτες να αντιδρούν «με οργή» σε όποιον τους λέει για συγκάλυψη στα Τέμπη.

Όπως διευκρίνισε ο Παύλος Μαρινάκης «οργή, δεν σημαίνει βία» προσθέτοντας πως ο αντιπρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας είπε «είπε με οργή, όχι με μίσος»!

Φυσικά το Μέγαρο Μαξίμου μπορεί να παίζει με τις λέξεις και την σημασία τους όσο θέλει. Όμως είναι βέβαιο πως τέτοιου είδους δηλώσεις από τον υπουργό που έχει «πάρει εργολαβία» τις χοντράδες ενόψει των απεργιών και συλλαλητηρίων της Παρασκευής δημιουργούν και όργη αλλά και αγανάκτηση σε όσους τον ακούνε.

(Η «αγανάκτηση» είναι μία ακόμη λέξη που θα πρέπει να ερμηνεύσει ο Παύλος Μαρινάκης τις επόμενες ημέρες. Είναι σίγουρο πως θα του χρειαστεί).

Εκκωφαντική σιωπή

Πάντως αν το δούμε λίγο πιο «σφαιρικά» όσο θορυβώδες και να είναι το δίδυμο Γεωργιάδη – Βορίδη δεν μπορεί να σκεπάσει την «εκκωφαντική σιωπή» των στελεχών (πρωτοκλασσάτων μάλιστα) της Νέας Δημοκρατίας που την «έχουν κάνει με ελαφρά πηδηματάκια» από το προσκήνιο αυτό τον καιρό.

Δεν μιλάμε για έναν και δύο. Πρόκειται για την πλειοψηφία των μελών της κυβέρνησης. Δεν συζητάμε βέβαια καν για τους βουλευτές που έχουν φροντίσει όχι να λείπουν αλλά αν «εξαφανιστούν» από τον δημόσιο βίο με άγνωστη ημερομηνία επιστροφής.

Κι όλα αυτά – να φανταστείτε – ενώ τους τελευταίους μήνες φημολογείται συνεχώς ένας ανασχηματισμός. Ούτε το «τυράκι» μιας υπουργικής καρέκλας δεν μοιάζει αρκετό.

Συμφορά

Βρε τι συμφορά για την Λατινοπούλου, Πρέπει να είναι ο πρώτος επικεφαλής πολιτικού (λέμε τώρα) σχηματισμού που παθαίνει… διαχωρισμό σώματος και ψυχής.

Όπως μας είπε  δεν θα βρίσκεται στην συγκέντρωση για τα Τέμπη. Όμως θα είναι εκεί η ψυχή της (και πολλά από τα μέλη του κόμματός της). Καθότι αυτές τις συγκεντρώσεις τις υποκινεί η αντιπολίτευση για να «μαζέψει ψηφαλάκια».

Βέβαια ο πραγματικός διχασμός της δεν είναι «ψυχικός» αλλά καθαρά πολιτικός: Θέλει και να στηρίξει την κυβέρνηση Μητσοτάκη ενώ ταυτοχρόνως να διαθέτει και ακροατήριο για τον ακροδεξιό της λόγο. Όμως σε αυτή την συγκυρία βρέθηκε στριμωγμένη.

Αυτά σχετικά με το ποιον πραγματικά στηρίζει η ακροδεξιά σε δύσκολες καταστάσεις…

Διαφωνία

Συνεχίζεται η διαφωνίας ΣΥΡΙΖΑ & Ν.Αριστεράς με το ΠΑΣΟΚ σχετικά με το αν και πότε πρέπει να κατατεθεί πρόταση δυσπιστίας κατά της κυβέρνησης. Κάθε πλευρά πάντως έχει ένα ισχυρό επιχείρημα.

Η εκδοχή της άμεσης κατάθεσης πρότασης έχει την λογική του να «συμπέσει» μια κοινοβουλευτική πρωτοβουλία με το κοινό αίσθημα αγανάκτησης των πρακτικών συγκάλυψης της κυβέρνησης για τα Τέμπή. Παράλογο δεν το λες.

Η εναλλακτική εκδοχή όμως παίρνει υπόψη ότι οι προτάσεις δυσπιστίας, εφόσον δεν υπάρχουν δείγματα πως θα «περάσουν» μάλλον λειτουργούν ως αφορμή συσπείρωσης για κάθε κυβέρνης. Όπως και ότι το δικαίωμα αυτό ή αντιπολίτευση το έχει μια φορά ανά εξάμηνο και κινδυνεύει να το «κάψει». Που κι αυτό λογικό ακούγεται.

Αυτό που σίγουρα μπορεί να «κρατήσει» κανείς είναι πως μια τέτοια πρόταση παραμένει «ανοιχτή» για το άμεσο μέλλον. Και η ψηφοφορία θα έχει ενδιαφέρον…