Ο προνοητικός Αθανασίου και η πικρία του Σκυλακάκη

 Πίκρα

Μια …πίκρα φάνηκε να την έχει ο Θόδωρος Σκυλακάκης ανεβαίνοντας χθες στο βήμα της Βουλής για τον προϋπολογισμό. Όπως είπε «η σημερινή μου παρουσία είναι η πρώτη στην τελευταία τετραετία όπου δεν εισηγούμαι τον Προϋπολογισμό».

Άλλωστε είχαν ακουστεί φήμες το καλοκαίρι που ο Μητσοτάκης «μοίραζε υπουργεία» σχετικά με το ότι θα επιθυμούσε τον θώκο του υπουργού Οικονομικών. Στην ομιλία του μάλιστα φρόντισε να θυμίσει πως «ο Προϋπολογισμός του 2023 ήταν ένας προϋπολογισμός που μαζί με τον αγαπητό συνάδελφο Χρήστο Σταϊκούρα κατέθεσα και εγώ στη Βουλή, ειδικότερα σε σχέση με την δημοσιονομική πτυχή του».

Επισήμανε μάλιστα πως  «λέγαμε ότι θα υπάρξει το 2023 ένα μικρό πρωτογενές πλεόνασμα στον Προϋπολογισμό αυτό. Ήταν 0,7% αν θυμάμαι καλά. Τελικά πετύχαμε ένα πρωτογενές πλεόνασμα σε αυτό τον προϋπολογισμό 1,1% του ΑΕΠ. Λέγαμε ότι θα έχουμε μείωση του δημοσίου χρέους και ακούγαμε διάφορα πράγματα. Θυμάμαι κάποιους να επικαλούνται και κάποιους υπολογισμούς για το χρέος ότι το χρέος αυξάνεται κλπ.. Ποια είναι η πραγματικότητα; Το χρέος έπεσε στο 160% του ΑΕΠ, είκοσι μονάδες κάτω από αυτό που παραλάβαμε».

Φωνές κι επιχειρήματα

Ο Παύλος Πολάκης μπορεί να φώναζε περισσότερο από τα έδρανα ο Τσακαλώτος όμως ήταν που έθεσε το πολιτικό πρόβλημα που καταγράφθηκε με την χθεσινή παρέμβαση του υπουργού Δικαιοσύνης Γιώργου Φλωρίδη στην Βουλή.

Ιδίως όταν το πρώην στέλεχος του ΠΑΣΟΚ αναφέρθηκε στην ανάγκη αυστηρότερων ποινών ως αποτρεπτικό στοιχείο της εκγληματικότητας εγκαλώντας την προηγούμενη κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για τους ποινικούς κώδικες που θεσμοθέτησε. Με φράσεις μάλιστα  του είδους «οι πολίτες επιθυμούν να μην τους κλέβουν ληστές, να τους βιάζουν τα παιδιά τους, να τους συκοφαντούν. Αυτά αγνοήθηκαν για πολλά χρόνια».

Όπως επισήμανε απαντώντας ο Ευκλείδης Τσακαλώτος «ο κύριος Φλωρίδης απέδειξε ότι είναι δυνατόν να πας από το προοδευτικό κόμμα του ΠΑΣΟΚ στην ακροδεξιά της Νέας Δημοκρατίας, χωρίς να περάσεις από το ενδιάμεσο στάδιο της φιλελεύθερης Δεξιάς. Είχα πάρα πολύ καιρό σε αυτήν τη Βουλή να ακούσω έναν τέτοιο ακροδεξιό λόγο. Από τότε που έφυγε η Χρυσή Αυγή έχω να ακούσω τέτοιο λόγο». Θέση που υιοθέτησε μετά και ο Παύλος Πολάκης.

Επιστολική

Με καθόλου καλό μάτι δεν βλέπει το ΚΚΕ την πρόθεση της κυβέρνησης να φέρει την επιστολική ψήφο στις Ευρωεκλογές. Ίσως και στις εθνικές εκλογές στο μέλλον. Το κατέδειξε με σαφήνεια άλλωστε ο κοινοβουλευτικός του εκπρόσωπος Θανάσης Παφίλης.

«Τι μας είπε η κ. Κεραμέως και τι λέει και η Κυβέρνηση και από ό,τι καταλαβαίνω και το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ; Λένε ότι διευρύνεται η δημοκρατία. Καλά, σοβαρολογείτε; Μας κοροϊδεύετε; Δουλεύετε τον κόσμο; Ποια δημοκρατία δηλαδή; Ανοίγει ο δρόμος παραβίασης της ίδιας της μυστικότητας της ψήφου». Αυτή ήταν η χαρακτηριστική αναφορά του.

Αναρωτήθηκε μάλιστα: «Η αυτοπρόσωπη παρουσία στις εκλογές όλων όσων ψηφίζουν, είναι το ίδιο με την επιστολική ψήφο από το σπίτι ή από το γραφείο; Θέλετε να μιλήσουμε πιο πρακτικά,; Ναι, δίνονται τα ψηφοδέλτια, γνωστό αυτό, αλλά μέσα στην κάλπη δεν σε βλέπει, το αλλάζεις και βάζεις αυτό που θες. Πρακτικά. Διαφωνεί κανένας γι’ αυτό; Ενώ την επιστολική ψήφο τη φτιάχνεις, την ελέγχει, την ρίχνεις και τη στέλνεις αυτή την ψήφο. Είναι απαράδεκτο».

Πρόληψη

Τις προθέσεις της κυβέρνησης για περιορισμό των μαρτύρων στην Εξεταστική Επιτροπή για το δυστύχημα στα Τέμπη ανέλαβε όπως φαίνεται να «καλύψει» ο πρώην αντιπρόεδρος της Βουλής Χαράλαμπος Αθανασίου.

Αλλιώς δεν μπορούμε να εξηγήσουμε την σπουδή του, παρεμβαίνοντας στην συζήτηση του προϋπολογισμού να μιλήσει για το πώς πρέπει να λειτουργούν οι εξεταστικές επιτροπές της Βουλής.

Μάλιστα ο βουλευτής Λέσβου φρόντισε να ξεκαθαρίσει πως θέλει να αναφερθεί από …επιστημονική οπτική  «στην Εξεταστική Επιτροπή που ήδη λειτουργεί, γιατί ακούγεται ότι υπάρχουν και θα υπάρξουν έντονες διαφωνίες σε διαδικαστικά, αλλά και ουσιαστικά ζητήματα και ειδικά για την κατάρτιση του καταλόγου των μαρτύρων». Τονίζοντας πως «αν σκοπός του συνταγματικού νομοθέτη και μετά την αναθεώρηση του 68 ήταν να αποφασίζει η μειοψηφία στις περιπτώσεις που με πρωτοβουλία της συστήνονται εξεταστικές επιτροπές και για ποιες ανακριτικές πράξεις πρέπει να διενεργηθούν, άρα και ποιοι μάρτυρες θα καλούνται προς εξέταση, θα οδηγούμεθα στο άτοπο η μειοψηφία να αποκλείει και μάρτυρες που η πλειοψηφία θα πρότεινε οι οποίοι δεν θα ήταν αρεστοί. Τέτοια ερμηνεία θα κατέλυε τη λειτουργία της πλειοψηφίας και την αρχή της δεδηλωμένης, δηλαδή τα θεμέλια του κοινοβουλευτικού συστήματος».

Επαρκώς κατανοητός ήταν προφανώς, για όποιον άκουσε, ο στόχος της παρέμβασης.