Ο βιαστικός Άδωνις και τα νέφη στις σχέσεις ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ

Στα 1500 ευρώ συντόμως

Έναν χρόνο νωρίτερα από τον Κυριάκο Μητσοτάκη αυξάνει (στα λόγια) τον μέσο μισθό της χώρας ο Άδωνις Γεωργιάδης. Όπως δήλωσε σε συνέντευξή του «σε δύο χρόνια ο μέσος μισθός θα φτάσει τα 1.500 ευρώ και η βεβαιότητά μου εδράζεται στην προσέλκυση επενδύσεων».

Ενδιαφέρον γιατί ακόμη και προεκλογικά ο πρωθυπουργός είχε δηλώσει ότι αυτό το νούμερο θα έχει επιτευχθεί στο τέλος της 4ετίας, εφόσον η Ν.Δ έβγαινε κυβέρνηση (που βγήκε).

Βέβαια παρά την αισιοδοξία του για το μέλλον ο υπουργός Εργασίας σπεύδει να διασφαλίσει ότι στο …παρόν δεν θα δοθεί καμία σημαντική αύξηση. Γι αυτό και όταν ρωτήθηκε για την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων δήλωσε πως προσωπικά είναι αντίθετος. Όπως σχολίασε «όσο επικρατούν κριτήρια κοινής γνώμης και όχι αντικειμενικά κριτήρια που έχουν σχέση με τα οικονομικά μεγέθη , η κατάσταση γίνεται επικίνδυνη».

Επικίνδυνο πράγμα λοιπόν οι εργαζόμενοι να διεκδικούν κάθε χρόνο αυξήσεις. Προφανώς γιατί κάποιες από αυτές μπορεί και να …τις κερδίσουν.

Σύννεφα

Προφανώς οι σχέσεις ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ δεν θα διανύσουν εφεξής την καλύτερη περίοδό τους. Αυτό φάνηκε μετά τις εσωκομματικές εκλογές του ΣΥΡΙΖΑ όμως επιβεβαιώνεται από την χθεσινή ανταλλαγή ανακοινώσεων ανάμεσα σε Κουμουνδούρου και Χαριλάου Τρικούπη.

Αφορμή το πρωτοσέλιδο της εφημερίδας Documento περί παρακολούθησης του προέδρου του ΠΑΣΟΚ λόγω της κινεζικής πολυεθνικής Huawei το οποίο στην Χ.Τρικούπη όχι απλά διαψεύσθηκε, αλλά  ερμηνεύθηκε ως «αγωνιώδη προσπάθεια να πλήξουν το ΠΑΣΟΚ». Μάλιστα αποτιμάται ως συνέχεια της προσπάθειας του ΣΥΡΙΖΑ να δώσει την εικόνα πως ο Νίκος Ανδρουλάκης είναι εκβιαζόμενος η οποία και χαρακτηρίζεται «μαύρη προπαγάνδα».

Από την Κουμουνδούρου πάλι απαντούν καταλογίζοντας στο ΠΑΣΟΚ πως «συνεχίζουν τον μονομέτωπο αγώνα τους εναντίον του ΣΥΡΙΖΑ-ΠΣ, αφήνοντας στο απυρόβλητο τον κ. Μητσοτάκη».

Προφανώς όλα αυτά δεν είναι άσχετα από την αίσθηση που υπάρχει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ επιλέγει να κινηθεί στην κατεύθυνση της προσέγγισης ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ. Πάντως στο ΠΑΣΟΚ θεωρούν πως κάτι τέτοιο δύσκολα θα επιτευχθεί. Και σίγουρα όχι στις επικείμενες δημοτικές εκλογές όπου τα μηνύματα θα δείξουν προς την ακριβώς αντίθετη κατεύθυνση.

Γεγονότα

Όλα δείχνουν πως προχωράει η σχέση του ΣΥΡΙΖΑ με το Πράττω του Νίκου Κοτζιά. Πολύ μάλιστα προβλέπουν ότι σύντομα θα έχουμε και γεγονότα. «Events my dear» όπως είπε πρόσφατα κι ο Αλέξης Τσίπρας.

Μάλιστα η επανάκαμψη Κοτζιά φαίνεται να «κουμπώνει» με το «πατριωτικό» στοιχείο που συχνά επικαλείται ο νέος πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, Στέφανος Κασσελάκης. Μέχρι εδώ όλα καλά.

Μόνο που πλέον στην ατζέντα της εξωτερικής πολιτικής της χώρας δεν κυριαρχεί πλέον η Συμφωνία των Πρεσπών. Αντιθέτως φαίνεται το θέμα αυτό να είναι πλέον ευρέως αποδεκτό και εκτός συζήτησης.

Πλέον προβάλλει για τα καλά το ζήτημα των ελληνοτουρκικών σχέσεων με τον διάλογο να έχει ξεκινήσει και τα πρώτα του αποτελέσματα μένει να φανούν στην αρχή του 2024. Ο Νίκος Κοτζιάς επ’ αυτού έχει σαφείς απόψεις ενώ αντίστοιχα αυτές του ΣΥΡΙΖΑ είναι μάλλον υπό διαμόρφωση. Σε ένα εσωκομματικό περιβάλλον μάλιστα ιδιαίτερα ασταθές.

Θα έχει ενδιαφέρον αυτή η ιστορία.

Κάντο όπως το 2004

Κάντο όπως το …2004. Αυτό ούτε λίγο ούτε πολύ προκρίνει ο Ευάγγελος Βενιζέλος ως απάντηση του κράτους στην κλιματική αλλαγή και στα καιρικά φαινόμενα που βλέπουμε τα τελευταία χρόνια.

Σε αρθρογραφία του στην Καθημερινή αναφέρει πως «έχω ζήσει ως αρμόδιος υπουργός τον οριζόντιο συντονισμό του κράτους συνολικά για την προετοιμασία της χώρας ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004» μνημονεύοντας το «οργανωτικό σχήμα λειτουργίας της κυβέρνησης και του κράτους την περίοδο της όλυμπιακής προετοιμασίας ως μοντέλο διαχείρισης κρίσεων». Διευκρίνισε πάντως πως αυτό «προϋποθέτει τη διαμόρφωση ενός περιβάλλοντος πολιτικής και κοινωνικής συναίνεσης ή έστω συναντίληψης και αυξημένες εγγυήσεις διαφάνειας. Προϋποθέτει κυρίως πολιτική βούληση να κινηθεί το κράτος και η χώρα συνολικά με άλλον ρυθμό και έξω από τα συνηθισμένα «κουτιά». Αυτό κατέστη εφικτό πριν είκοσι χρόνια».

Από αυτά ας κρατήσουμε την υπόμνηση περί διαφάνειας. Γιατί μόνον «αυξημένες εγγυήσεις» επ’ αυτού δεν υπάρχουν στην σημερινή περίοδο. Αντιθέτως κάθε πρόβλημα γίνεται αφορμή για απευθείας αναθέσεις.