Μπορεί η Ελλάδα να γίνει το δεύτερο σπίτι των Ευρωπαίων;

Μπορεί η Ελλάδα να γίνει το δεύτερο σπίτι των Ευρωπαίων συνταξιούχων; “Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος” είναι η απάντηση του Αλέξανδρου Αγγελόπουλου, διευθύνοντος συμβούλου του ελληνικού ξενοδοχειακού ομίλου Aldemar Resorts, ο οποίος σπεύδει να παρουσιάσει μια νέα τάση του τουριστικού κλάδου. Αύτη της δεύτερης κατοικίας σε κάποια άλλη χώρα.

Παρότι η Ελλάδα είναι ουραγός σε αυτόν τον ανερχόμενο και πολλά υποσχόμενο τομέα, έχει τη δυνατότητα να αποτελέσει μια ιδανική «Ιθάκη» για χιλιάδες συνταξιούχους της Γηραιάς Ηπείρου, προσφέροντας έναν κλιματικό και οικονομικό παράδεισο.

Το μόνο που χρειάζεται να πράξουμε ως χώρα, είναι να δημιουργήσουμε ένα πλήρες προϊόν 360 ημερών, με παροχές που δεν θα περιορίζονται αποκλειστικά στη φιλοξενία, αλλά θα συνθέτουν το παζλ της διαμονής – διατροφής – υγείας – ζωής.

«Το μοντέλο του τουρισμού αλλάζει, οφείλουμε να αλλάζουμε κι εμείς» τονίζει χαρακτηριστικά ο κ. Αγγελόπουλος, ο οποίος διόλου τυχαία έχει διακριθεί ως «World Eminent Man of Green Hospitality & Sustainability» στα Who is Who International Awards, αλλά και ως «Υπεύθυνος Ηγέτης» στα Hellenic Responsible Business Awards.

Εξάλλου, οι προτάσεις του αποτελούν ένα κράμα οικονομικής και περιβαλλοντικής βιωσιμότητας, με τον ίδιο να υπογραμμίζει την ανάγκη οι επιχειρήσεις να λειτουργούν ως βραχίονας περιβαλλοντικής και κοινωνικής πολιτικής.

Διότι διαφορετικά, όπως προειδοποιεί εύστοχα, στο τέλος της ημέρας θα προκύψει ένα περιβάλλον μη βιώσιμο τόσο για τις ίδιες τις επιχειρήσεις όσο και για την κοινωνία. «Το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να κοιτάξουμε τον άνθρωπο, την κοινωνία και το περιβάλλον δίπλα μας».

Όσον αφορά τις ανορθογραφίες του ελληνικού τουρισμού, για τον κ. Αγγελόπουλο, το πρόβλημα συνίσταται στο γεγονός ότι η χώρα μας δεν αποτελεί ένα ενιαίο τουριστικό προϊόν. Διαφέρει από έδαφος σε έδαφος, από κλίμα σε κλίμα, από περιοχή σε περιοχή.

Αξίζει να σημειωθεί ότι ο όμιλος Aldemar Resorts διαθέτει περισσότερα από 34 χρόνια εμπειρίας στον κλάδο της φιλοξενίας, έχοντας στο portofolio του έξι πολυτελή ξενοδοχεία και δύο κέντρα θαλασσοθεραπείας σε Ηράκλειο Κρήτης και Ολυμπία Ηλείας.

Κε. Αγγελόπουλε, η φετινή σεζόν ολοκληρώνεται όμορφα με την πρόσφατη ανάδειξή σας ως World Eminent Man of Green Hospitality & Sustainability. Τι σημαίνει για εσάς βιωσιμότητα;

Στο σημερινό κόσμο η βιωσιμότητα είναι μονόδρομος για όλους και τον καθένα χωριστά. Το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να κοιτάξουμε τον άνθρωπο, την κοινωνία και το περιβάλλον ΔΙΠΛΑ ΜΑΣ. Εκεί βρίσκεται η αλλαγή, εκεί και η πρόοδος. Ο όρος «ανάπτυξη» θα αποτελεί σύντομα παρελθόν, η «εξέλιξη» θα ζει αιώνια και θα επιβεβαιώνεται μέσα από την ικανότητα μας να επαναπροσδιορίζουμε τη σχέση μας με τον συνάνθρωπο, την κοινωνία και το περιβάλλον. Με τα σημερινά δεδομένα έχουμε κάθε λόγο να ανησυχούμε τόσο για την ικανότητά μας να προστατεύουμε το περιβάλλον όσο και για τη θέση και το ρόλο που παίζουμε στην ανάδειξη και επίλυση των προβλημάτων της κοινωνίας και των συνανθρώπων μας. Οι επιχειρήσεις μπορούν επικουρικά να λειτουργήσουν ως βραχίονας περιβαλλοντικής και κοινωνικής πολιτικής, συμπληρωματικά με το κράτος, εφόσον δοθούν εργαλεία και κίνητρα. Τέλος, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στα ESGs σημαντικό ρόλο παίζει και η πρόβλεψη οικονομικής βιωσιμότητας που ειδικά για τη χώρα μας θα κριθεί στο τέλος του κύκλου των αποεπενδύσεων, όπου και θα φανεί η δράση και τελικά η αξία των ξένων επενδυτών στο οικονομικό στερέωμα της χώρας μας. Δυστυχώς, η ιστορία δείχνει ότι με την αποχώρηση των ξένων επενδυτών γυρίζουμε πολύ γρήγορα σε ένα καθεστώς που δεν μπορεί να χαρακτηρίζεται βιώσιμο.

Κόντρα στην πανδημία που πέρυσι λύγισε τον τουρισμό όσο λίγους τομείς, τα φετινά αποτελέσματα φαίνεται ότι είναι πολύ θετικά. Πώς η επικοινωνία και το μάρκετινγκ συνέβαλαν σε αυτό και πώς μπορούν να βελτιωθούν περαιτέρω η προβολή της χώρας και η ανάπτυξη του τουρισμού τα επόμενα χρόνια, βγαίνοντας πια από την πανδημία;

Οφείλουμε πολλά τόσο στον υπουργό όσο και στην κυβέρνηση που στήριξε και στηρίζει και πρέπει να συνεχίσει να στηρίζει τον κλάδο που, επί σειρά ετών, κράτησε όρθιο το σύνολο της Ελληνικής οικονομίας. Οφείλουμε πολλά και στη μηχανή διαχείρισης της υγειονομικής κρίσης που το πρώτο διάστημα έδωσε στην Ελλάδα το δικαίωμα να προβάλλεται ως ασφαλής χώρα-προορισμός. Δεν απαιτείται ιδιαίτερο μάρκετινγκ για τον τουρισμό. Αντίθετα, απαιτείται ομαλή συνεργασία μεταξύ φορέων και διατήρηση της εικόνας της χώρας σε υψηλά επίπεδα. Αυτό είναι έργο της κυβέρνησης και εκεί πρέπει να ρίχνει το βάρος. Για τις επιμέρους περιφέρειες όμως, όπως συμβαίνει σε όλες τις ανταγωνίστριες χώρες, το μάρκετινγκ πρέπει να το διαχειρίζεται η Περιφερειακή αρχή, σεβόμενη την κεντρική γραμμή και αφουγκραζόμενη τις ιδιαιτερότητες της περιοχής. Οι ανορθογραφίες στη φετινή τουριστική σεζόν παρουσιάστηκαν γιατί η Ελλάδα δεν είναι ΕΝΑ τουριστικό προϊόν. Είναι πολλά και διαφοροποιούνται σημαντικά το ένα από το άλλο, ανάλογα με τη μορφολογία του εδάφους, το κλίμα, τη θέση στο χάρτη, τις ιδιαιτερότητες των ανθρώπων της περιοχής και συνολικά τη δυνατότητα της περιοχής να εξυπηρετεί και να προσφέρει ολοκληρωμένες υπηρεσίες με χαρακτήρα ελληνικό. Δυστυχώς, παρά το ότι γίνεται με τρόπο πετυχημένο εδώ και πολλά χρόνια σε χώρες όπως η Ιταλία και η Ισπανία, στην Ελλάδα επιμένουμε να χειριζόμαστε το μάρκετινγκ σαν να μην αφορά τους ανθρώπους που ζουν και δρουν στην κάθε περιοχή. Με κεντρική διοίκηση από τον ΕΟΤ και προϋπολογισμούς, σύνταξη και εκτέλεση έργου από τις περιφέρειες θα πετύχουμε πολλά περισσότερα. Μ’ ένα καλό κεντρικό brief μπορούν να αναδείξουν όλες τις περιοχές ισόρροπα και χωρίς παραφωνίες. Ένα παράδειγμα των τελευταίων ημερών είναι η στήριξη της Εύβοιας με τουριστική προβολή σημαντικού ύψους μετά τις πυρκαγιές, αλλά όχι η αντίστοιχη ανακοίνωση για την Πελοπόννησο που κάηκε από άκρη σε άκρη και υπέστη εξίσου σοβαρό πλήγμα στην εικόνα της, ενώ έχει και πολύ μεγαλύτερο αριθμό επιχειρήσεων τουρισμού.

Ποια θεωρείται τη μεγαλύτερη πρόκληση/τροχοπέδη στον κλάδο σε επιχειρηματικό επίπεδο;

Πάντα το ίδιο θα συναντάτε όταν κοιτάτε μία Ελληνική επιχείρηση. Έναν επιχειρηματία με ή χωρίς τα εργαλεία να επιχειρεί, σύνθετα τραπεζικά συναλλακτικά ήθη, εργασιακές παραφωνίες, είτε ποιοτικού είτε προσωπικού χαρακτήρα, και βέβαια την αδυναμία που είχε πάντα η Ελλάδα να διακρίνει την αναγκαιότητα να στηριχθεί η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα σε μία χώρα που έχει πολλά μικρά κέντρα οικονομικά και την ανάγκη να τα στηρίζει όλα χωρίς διακρίσεις. Στα πιο πάνω πρέπει να συνυπολογίσει κανείς και την πολυδιάσπαση εξουσιών, αλλά και την ύπαρξη πολλών φορέων που είτε δεν συνεργάζονται, είτε λειτουργούν με αμφίβολα κίνητρα και στόχευση. Οι εξαιρέσεις προφανώς κάνουν τον κανόνα. Παρατηρώντας τη γενικότερη προσήλωση στους ρυθμούς ανάπτυξης, δεν μπορώ παρά να σκέφτομαι ότι στους επιμέρους δείκτες συνεχίζουμε να χρειαζόμαστε αρκετή δουλειά.

Ποια τα μελλοντικά σας σχέδια και πώς βλέπετε να διαμορφώνεται το μοντέλου του τουρισμού τα επόμενα χρόνια;

Ο τουρισμός ήταν και είναι η κινητήριος δύναμη της Ελληνικής οικονομίας. Όταν ακούω φράσεις του τύπου “η μεγαλύτερη βιομηχανία της Ελλάδας” , συνειδητοποιώ ότι πολλοί θα ήθελαν να είναι απλά μία μηχανή που κόβει νόμισμα. Η φιλοξενία για να δώσουμε την Ελληνική ορολογία που συνδέεται με την υποδοχή επισκεπτών, είναι μία οικονομική δραστηριότητα που αγγίζει όλο το φάσμα της κοινωνίας, χωρίς διακρίσεις τοπικού χαρακτήρα και χωρίς, παρόλα αυτά, να μπορεί να προσφερθεί δίχως τη σύμπραξη των επιμέρους κλάδων της Ελληνικής οικονομίας. Στο μέλλον αυτό θα γίνει περισσότερο ξεκάθαρο με τη μετακίνηση σημαντικού μέρους συνταξιούχων από το βόρειο και κεντρικό τμήμα της Ευρώπης προς στη χώρα μας για διαμονή. Η δεύτερη κατοικία όπως ονομάζεται φαίνεται να είναι η κυρία μορφή “τουρισμού” που θα αναπτυχθεί στα επόμενα χρόνια και στην οποία η Ελλάδα είναι ουραγός. Πολλοί ευρωπαίοι μην αντέχοντας το κόστος ζωής στις χώρες τους μετά τη συνταξιοδότηση τους αναζητούν ένα παράδεισο κλιματικό αλλά και οικονομικό και η Ελλάδα προσφέρεται και μπορεί να αποτελέσει την Ιθάκη τους. Είναι στρατηγική μας επιλογή να δημιουργήσουμε ένα προϊόν 360 για αυτόν το νέο πελάτη με παροχές που δεν θα περιορίζονται στη φιλοξενία, αλλά θα συνθέτουν ένα ολοκληρωμένο προϊόν διαμονής- διατροφής- υγείας- ζωής. Το συγκεκριμένο μοντέλο όχι μόνο δεν είναι ανταγωνιστικό στα υφιστάμενα, αλλά είναι συμπληρωματικό και ενισχυτικό της εικόνας της χώρας, αφού στατιστικά κάθε διαμένων σε μία ξένη χώρα δέχεται τουλάχιστον δέκα επισκέψεις το χρόνο από συγγενείς και φίλους. Το μοντέλο του τουρισμού αλλάζει, οφείλουμε να αλλάζουμε κι εμείς.