Νίκολα Τέσλα: Ο “άνθρωπος από το μέλλον” και ο εφευρέτης το όνομα του οποίου πήρε η Tesla

Πολλές φορές ακούμε ονόματα εταιρειών ή εφευρέσεων, τα οποία προέρχονται από τους ανθρώπους που τις ίδρυσαν ή τις εφηύραν.

Κι ενώ η αμερικανική εταιρεία κατασκευής ηλεκτρικών αυτοκινήτων και ηλιακών πάνελ, Tesla, είναι παγκοσμίως γνωστή για την πρωτοπορία της, παρουσιάζοντας πανίσχυρα αυτοκίνητα, αμιγώς ηλεκτρικά, που δεν ρυπαίνουν το περιβάλλον, αλλά τρομάζουν με τις επιδόσεις τους, πόσοι γνωρίζουν τον Nicola Tesla, από τον οποίο η εταιρεία πήρε το όνομά της;

Φαντάζομαι ελάχιστοι, καθώς ο Σερβο-Αμερικανός εφευρέτης πέθανε τον Ιανουάριο του 1943 στη Νέα Υόρκη, πολλές δεκαετίες πριν η Tesla ξεκινήσει τη δραστηριότητά της. Και που να φανταζόταν ο ίδιος ο Τέσλα, που ξόδεψε όλη του την περιουσία για να κάνει πράξη τις εμπνεύσεις τους και έφυγε από τη ζωή πάμπτωχος, ότι η εταιρεία που θα έπαιρνε το όνομά του, χωρίς να έχει κατοχυρώσει κάτι, θα είχε δισεκατομμύρια κέρδη.

Ποιος ήταν όμως ο Τέσλα και τι είναι αυτό που τον συνδέει με την Tesla; Κοινή αφετηρία το ρεύμα, καθώς ο «Εφευρέτης του 20 Αιώνα» επινόησε εκτός από την ασύρματη τεχνολογία, το ραντάρ, τις ακτίνες Χ και το ραδιόφωνο, το εναλλασσόμενο ρεύμα που είναι τόσο χρήσιμο για οτιδήποτε κινείται ηλεκτρικά.

Ο Νίκολα Τέσλα, ηλεκτρολόγος, μηχανολόγος μηχανικός, ήταν μία πολυσύνθετη προσωπικότητα, αξιοπρόσεκτη τόσο για το επιστημονικό και τεχνολογικό της έργο, όσο και για τις ανθρώπινες αξίες που πρέσβευε. Επινόησε το εναλλασσόμενο ρεύμα και αγωνίσθηκε για τη διάδοσή του, χωρίς να αποσκοπεί σε κανένα οικονομικό όφελος.

«Το παρόν είναι δικό τους. Το μέλλον, για το οποίο πραγματικά έχω εργασθεί, είναι δικό μου,» αναφέρει ο ίδιος χαρακτηριστικά, φανερώνοντας μέρος του χαρακτήρα του. Αδιαφορούσε για επαίνους και φήμη και πέθανε φτωχός και μόνος, αφήνοντας στον κόσμο κληρονομιά-τεχνολογίες που σήμερα χρησιμοποιούνται περισσότερο από ποτέ.

Το όραμα, το έργο και την προσωπικότητα του ξεχωριστού αυτού ανθρώπου επιχειρεί να παρουσιάσει η έκθεση από το Μουσείο «Νίκολα Τέσλα» του Βελιγραδίου, που φιλοξενείται στο Μουσείο Κοτσανά Αρχαίας Ελληνικής Τεχνολογίας στην Αθήνα, δίνοντας έμφαση στα στοιχεία του οραματισμού και της ιδιοφυΐας αυτής της σημαντικής προσωπικότητας της Ιστορίας.

Η έκθεση περιλαμβάνει συνδυασμό εκθεμάτων, από μοντέλα σε κλίμακα, όπως το εργαστήριο του Νίκολα Τέσλα στο Colorado Springs, το υδροηλεκτρικό εργοστάσιο στους καταρράκτες του Νιαγάρα, το αεροπλάνο κάθετης απογείωσης, καθώς και λειτουργικά μοντέλα των εφευρέσεών του, όπως ο επαγωγικός κινητήρας και το πηνίο Τέσλα, μέχρι οπτικά και ηχητικά στοιχεία σε πληροφοριακά πάνελ και σε video room.

Ας γνωρίζουμε μερικά εκθέματα πριν τα δούμε από κοντά:

Το Λειτουργικό Μοντέλο του επαγωγικού κινητήρα με ρότορα σε σχήμα δίσκου: Η λειτουργία του δίσκου βασίζεται στην ιδιοφυή ιδέα του Τέσλα και στην εφαρμογή του περιστρεφόμενου μαγνητικού πεδίου καθώς και στη χρήση του εναλλασσόμενου πολυφασικού ρεύματος. Την ιδέα αυτή τη συνέλαβε στη Βουδαπέστη το 1882.

Το Λειτουργικό Μοντέλο επαγωγικού κινητήρα με ρότορα (“Το Αυγό του Κολόμβου”): Ο Τέσλα με αυτήν την εφεύρεση απέδωσε την πρωτότυπη απόδοση της θρυλικής ιστορίας του “Αυγού του Κολόμβου” που μπορούσε να σταθεί όρθιο και το παρουσίασε στην έκθεση στο Σικάγο το 1893 για την επέτειο των 400 χρόνων για την ανακάλυψη της Αμερικής.

Το Λειτουργικό μοντέλο Ασύρματης Μεταφοράς Ενέργειας στο Long Island:

Με αυτήν την εφεύρεση ο Τέσλα επιδίωκε να μεταδοθούν ασύρματα ηλεκτρομαγνητικά σήματα σε όλη τη Γη. Η κατασκευή του εργαστηρίου ξεκίνησε το 1901 και ολοκληρώθηκε το 1902.

Το Λειτουργικό Μοντέλο του πηνίου του Τέσλα: Ο Τέσλα εφηύρε αυτήν την συσκευή που έγινε γνωστή ως μετασχηματιστής υψηλής συχνότητας ρευμάτων. Την χρησιμοποίησε για να παράγει φωτισμό, αλλά και στην έρευνά του σχετικά με το ηλεκτρικό ρεύμα, τις ακτίνες Χ και τη μετάδοση ασύρματου ρεύματος σε μεγάλες αποστάσεις.

Λειτουργικό μοντέλο του συντονισμένου τετραπλού κυκλώματος του Τέσλα: Το λειτουργικό μοντέλο δείχνει την εφαρμογή της βασικής πατέντας του Τέσλα για την μετάδοση ασύρματων σημάτων. Αποτελείται από έναν πομπό και έναν δέκτη με δύο κυκλώματα και μία κεραία ο καθένας. Ρυθμίζοντας τη συχνότητα στις πλευρές του πομπού και του δέκτη, καθιερώνεται το κύκλωμα ήχου με αποτέλεσμα να ανάβει ο λαμπτήρας του πομπού.