Ανάγκη για μια ευρύτερη προοδευτική πλειοψηφία

Η έρευνα του Eteron/aboutpeople έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον ως προς τα ευρήματα της και τη συγκυρία που πραγματοποιήθηκε, που προσδιορίζεται από την προτοφανή διετή κρίση της πανδημίας, την οικονομική και κοινωνική κρίση, τις δραματικές συνέπειες της ανεξέλεγκτης ακρίβειας και της ενεργειακής κρίσης, και την ασκούμενη κυβερνητική πολιτική της ΝΔ. Μίας κυβέρνησης που συστηματικά υλοποιεί το νεοφιλεύθερο σχέδιο της για την αναδιάρθρωση της οικονομίας, την απορρύθμιση της εργασίας, την προώθηση της φθηνής ελαστικής εργασίας, τις ιδιωτικοποίήσεις και την απαξίωση του δημόσιου τομέα προς όφελος των λίγων, ισχυρών ιδιωτικών συμφερόντων, και εις βάρος της κοινωνικής πλειοψηφίας.

Από τα αποτελέσματα της έρευνας αναδεικνύεται και επιβεβαιώνεται η ύπαρξη μίας ευρύτερης προοδευτικής πλειοψηφίας, ανεξάρτητα του επιμέρους ειδικότερου αυτοπροσδιορισμού των ερωτώμενων, που είναι αντίθετη στον νεοφιλευθερισμό, θεωρεί σημαντική τη μάχη ενάντια στις ανισότητες και την κοινωνική επισφάλεια που προκαλεί, και αντιλαμβάνεται τη σημασία της συλλογικής προσπάθειας, της αλληλεγγύης και της οργανωμένης συνδικαλιστικής δράσης για την αντιμετώπιση της πολλαπλής κρίσης και τη διασφάλιση ενός πιο δίκαιου μέλλοντος.

Είναι χαρακτηριστικό ότι αναγνωρίζεται στις δυνάμεις της Αριστεράς και της Κεντροαριστεράς η θέληση και η δυνατότητα για τη μείωση των ανισοτήτων, για ένα δίκαιο ασφαλιστικό σύστημα, για φορολογική δικαιοσύνη καιτην αποτελεσματικότητα του δημόσιου τομέα. Αναγνώριση δηλαδήτων βασικώναξιών της ισότητας και της κοινωνικής δικαιοσύνης που υπηρετεί ένα προοδευτικό πολιτικό πρόγραμμα.Σε αυτό το πλαίσιο είναι αξιοσημείωτο ότι αναφέρεται και η μείωση του δημόσιου χρέους, που αποτελεί αναγνώριση της κυβέρνητικής πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ που πέτυχε την έξοδο από τα μνημόνια και τη ρύθμιση του χρέους.

Αξίζει να αναφερθούμε ιδιαίτερα σε ορισμένες διαπιστώσεις:

1 Στην ευρεία στήριξη στη διασφάλιση του δημόσιου χαρακτήρα στη παιδεία, στην υγεία, στο ασφαλιστικό σύστημα, στην ύδρευση, την ενέργεια, τις μεταφορές, καθώς και στον τραπεζικό τομέα, και την αρνητική τοποθέτηση απέναντι στις ιδιωτικοποιήσεις.

Αποτελεί μεγάλη αναγνώριση της αναγκαιότητας αφενός ενός ισχυρού Κοινωνικού Κράτους και αφετέρου της διασφάλισης των δημοσίων αγαθών και του χαρακτήρα των υπηρεσιών κοινής ωφέλειας.Η πανδημία ανέδειξε τη σημασία του ΕΣΥ, του Κοινωνικού Κράτους και των δημόσιων πολιτικών για τη στήριξη της πραγματικής οικονομίας και της κοινωνίας. Οι πολίτες βιώνουν τις συνέπειες των πολιτικών της κυβέρνησης Μητσοτάκη που δεν στηρίζει το ΕΣΥ, πλήττει τη δημόσια εκπαίδευση, παραδίδει την Επικουρική Ασφάλιση σε ιδιωτικά συμφέροντα, ιδιωτικοποιεί τον ΕΦΚΑ, προωθεί ιδιωτικά συμφέροντα στην ΕΥΔΑΠ, και ιδιωτικοποίησε τη ΔΕΗ και τον ΔΕΔΗΕ εν μέσω ενεργειακής κρίσης. Ενδιαφέρον έχει και η αναφορά στην ανάγκη δημόσιου ελέγχου στη λειτουργία του τραπεζικού συστήματος, σε μία περίοδο που αποκλείεται η μικρομεσαία επιχειρηματικότητα από τον τραπεζικό δανεισμό και το Ταμείο ανάκαμψης και οι πολίτες εκτιμούν ότι οι τράπεζες δεν ανταποκρίνονται στον αναπτυξιακό τους ρόλο. Έχει επίσης σημασία ότι πέραν της κριτικής στη λειτουργία του δημόσιου τομέα η μεγάλη πλειονότητα των ερωτώμενων θεωρεί ότι χρειάζεται αναβάθμιση, ώστε να γίνει πιο αποτελεσματικός.

2 Στη σημασία της εργασίας ως παραγωγικής δύναμης, την αντίθεση στην ελαστική εργασία και τους χαμηλούς μισθούς, ως βασικούς παράγοντες άνισης κατανομής του πλούτου, καθώς και την αναγνώριση του ρόλου που διαδραματίζει η συλλογική διεκδίκηση των εργαζομένων και ο συνδικαλισμός στην εξασφάλιση σταθερών και καλά αμοιβόμενων θέσεων εργασίας. Η αποδοχή με συντριπτικό ποσοστό ως «ιερού» του δικαιώματος στην απεργία! Η κριτική του επιδόματος ανεργίας ως ανεπαρκούς σε ύψος και χρονική κάλυψη.

Αποτυπώνεται η αντίθεση στην πολιτική της κυβέρνησης Μητσοτάκη που συστηματικά πλήττει τον κόσμο της εργασίας, με αποκορύφωμα τον αντεργατικό νόμο Χατζηδάκη που κατήργησε το οκτάωρο, θέσπισε απλήρωτες ώρες δουλειάς και πολλαπλασίασε τις φθηνές υπερωρίες, κατέστησε ανεξέλεγκτες τις απολύσεις, διέλυσε την Επιθεώρηση Εργασίας, υπονόμευσε τις συλλογικές διαπραγματεύσεις και τα συνδικαλιστικά δικαιώματα, ενώ στην ουσία κατήργησε και ποινικοποίησε το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα της απεργίας. Σήμερα οι εργαζόμενοι αντιμετωπίζουν την εργοδοτική ασυδοσία και την επισφάλεια στη δουλειά και στις αποδοχές τους. Βλέπουν κάθε μήνα να μειώνεταιη αγοραστική δύναμη του μισθού τους από τον πληθωρισμό, την κρίση και την ακρίβεια. Σήμερα το 35% των εργαζομένων αμείβεται με τον καθηλωμένο κατώτατο μισθό και μετά βίας τα βγάζει πέρα, και το 30% των εργαζομένων αμοίβεται κάτω από τον κατώτατο μισθό, σε θέσεις μερικής και εργολαβικής απασχόλησης, και ζεί σε συνθήκες φτώχειας. Είναι φυσικό να αποτυπώνεται κριτική στα επιδόματα ανεργίας, όταν σε μία περίοδο με 1.100.000 εγγεγραμμένους ανέργους στον ΟΑΕΔ, χιλιάδες αόρατους ανέργους που δεν μπορούν καν να λάβουν επίδομα ανεργίας, υπάρχει παντελής απουσία ενεργητικών πολιτικών απασχόλησης και μίας συγκροτημένης στρατηγικής ανάκαμψης, στήριξης της πραγματικής οικονομίας και παραγωγικής ανασυγκρότησης που να διασφαλίζει και να δημιουργεί θέσεις εργασίας. Πολύ περισσότερο που από την κυβέρνηση καλιεργείται το έδαφος για «μεταρρύθμιση» του επιδόματος ανεργίας στην κατεύθυνση της έκθεσης Πισσαρίδη και της αντίληψης ότι για την ανεργία ευθύνονται οι άνεργοι που δεν έχουν τα κατάλληλα προσόντα και την ανάλογη δικτύωση εύρεσης εργασίας, και όχι οι οικομικές/κοινωνικές συνθήκες και οι ασκούμενες πολιτικές!

3 Στην αναγνώριση της σημασίας των Μικρομεσαίων Επιχειρήσεων, την απουσία επαρκούς στήριξης τους, καθώς και της ανάγκης αντιμετώπισης της ασυδοσίας στην αγορά.

Σήμερα οι μικρομεσαίοι επιχειρηματίες και οι επαγγελματίες βρίσκονται σε απόγνωση, χωρις καμία ουσιαστική στήριξη. Τους πνίγουν τα χρέη, που η κυβέρνηση πεισματικά αρνείται την απομείωση και ρύθμιση τους, δεν έχουν πρόσβαση στη ρευστότητα, είναι αποκλεισμένοι από τις τράπεζες, τα τιμολόγια του ηλεκτρικού ρεύματος τους γονατίζουν, ενώ η συνεχής συρρίκνωση των εισοδημάτων μειώνει την αγοραστική δύναμη των νοικοκυριών και την ενεργό ζήτηση. Την ίδια στιγμή η κυβέρνηση Μητσοτάκη με το «επιτελικό κράτος» απαξίωσε τους ελεγκτικούς μηχανισμούς και προωθεί την κομματικοποίηση στη δημόσια διοίκηση και τα κρατικοδίαιτα συμφέροντα με απευθείας αναθέσεις 6,7 δις ευρώ.

Σε πείσμα όμως των απολογητών του νεοφιλελευθερισμού, η Ιστορία δεν τελείωσε το 1989. Η αντίθεση Αριστεράς και Δεξιάς, προόδου και συντήρησης παραμένει κυρίαρχη, καθώς εκπορεύεται από τις οικονομικές και κοινωνικές συνθήκες και ανισότητες. Έχει πάντα νόημα, όσο υπάρχουν διαφορετικά οικονομικά και κοινωνικά συμφέροντα, ισχυροί και αδύναμοι, συσσώρευση πλούτου και εκμετάλλευση. Το περιεχόμενο της εμπλουτίζεται σε κάθε εποχή σε σχέση με τα νέα παραγωγικά, οικονομικά και τεχνολογικά δεδομένα, τα προβλήματα και τις κοινωνικές ανάγκες.

Όπως αποτυπώνεται και στην έρευνα, σήμερα διαμορφώνεται το υπόβαθρο μιας προοδευτικής κοινωνικής συμμαχίας των εργαζομένων, της μικρομεσαίας επιχειρηματικότητας, των αγροτών, των ανθρώπων του μόχθου και της παραγωγής, των κοινωνικά αδύναμων και των νέων που αγωνίζονται για ένα καλύτερο και πιο δίκαιο μέλλον και επιθυμούν την πολιτική και κοινωνική αλλαγή. Σε αυτήν την κοινωνική πλειοψηφία απευθυνόμαστε με τις αξίες και την εναλλακτική προγραμματική μας πρόταση, αναδεικνύοντας ότι ένας άλλος δρόμος απέναντι στον νεοφιλελευθερισμό, τον αυταρχισμό και τις πελατειακές σχέσεις είναι σήμερα αναγκαίος και εφικτός και μία ισχυρή προοδευτική διακυβέρνηση μπορεί να τον διασφαλίσει!

*Η Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου είναι Τομεάρχης εργασίας και κοινωνικών υποθέσεων του ΣΥΡΙΖΑ Προοδευτική Συμμαχία και βουλευτής Β1’Βόρειου Τομέα Αθήνας

Κατεβάστε όλη την έρευνα εδώ