Έρευνα 20/20 για την εξωτερική πολιτική: Ευρήματα με πολιτικό αποτύπωμα

Η έρευνα της aboutpeople για το 20/20 του News247 με αντικείμενο την εξωτερική πολιτική φαίνεται πώς δημοσιεύθηκε στον πρέποντα χρόνο. Έτσι ώστε να καταγράψει τάσεις, να επιβεβαιώσει εικαζόμενους συσχετισμούς και κυρίως να δημιουργήσει προβληματισμό που αγγίζει όλους τους πολιτικούς χώρους. Μπορεί η εξωτερική πολιτική να ασκείται κυρίως από κυβερνήσεις και «ειδικούς» σε ζητήματα διεθνούς δικαίου και γεωπολιτικής, πλην όμως τα αποτελέσματα της κρίνονται πρωτίστως από την κοινή γνώμη.

Το κατάλληλο σημείο

Αξίζει να σημειωθεί αρχικά ότι η έρευνα πραγματοποιήθηκε σε ένα κομβικό χρονικό σημείο. Σχεδόν ταυτόχρονα με την έναρξη της διαδικασίας των διερευνητικών επαφών Ελλάδας – Τουρκίας που ξεκίνησαν στην Κωνσταντινούπολη. Επίσης όμως στις αρχές του 2021, όταν – θεωρητικά τουλάχιστον- έκλεισε ένας κύκλος έντασης στις ελληνοτουρκικές σχέσεις. Οι σημαντικοί σταθμοι του του ήταν το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο το Φθινόπωρο του 2019, μετέπειτα η κρίση στον Έβρο τον Φεβρουάριο του 2020 και στην συνέχεια η «βόλτες» του Oruc Reis το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς.

Η κοινή γνώμη δηλαδή είχε εικόνα του εύρους των προβλημάτων που διέπουν αυτή την περίοδο τις σχέσεις των δύο κρατών. Παράλληλα οι συνεχείς κινήσεις της ελληνικής πλευράς στην διεθνή σκακιέρα όλο αυτό το διάστημα των 16 μηνών έδωσαν στοιχεία ώστε να κριθεί η εξωτερική πολιτική της παρούσας κυβέρνησης. Μπόρεσε επίσης να αποτιμηθεί η στάση των κομμάτων της αντιπολίτευσης.

Υπολανθάνουσα ανησυχία

Στην έρευνα καταγράφεται επίσης ότι η σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας αποτελούν μία μόνιμη πηγή ανησυχίας για την ελληνική κοινή γνώμη. Υφίσταται παράλληλα μεγάλη δυσπιστία για το αν οι σχέσεις αυτές μπορεί να βελτιωθούν. Έτσι παρά το ότι ένα οριακά πλειοψηφικό μέρος αντιμετωπίζει θετικά τις διερευνητικές επαφές, πολλοί λίγοι πιστεύουν ότι θα έχουν αίσια έκβαση.

Σκέψη που επιβεβαιώνεται από τα εμπειρικά δεδομένα αν λάβει κανείς υπόψη ότι πρόκειται για την 61η φορά που επαναλαμβάνεται μια τέτοια διαδικασία δίχως οι προηγούμενες 60 να έχουν σημειώσει πρόοδο.

Με απλά λόγια, οι διερευνητικές ερμηνεύονται ως ένα «διάλλειμα» ή μία ύφεση στις σχέσεις Ελλάδας – Τουρκίας. Με δεδομένη μάλιστα την ανησυχία για την υγειονομική και οικονομική κρίση, ίσως η κοινή γνώμη να κλίνει προς το ότι η εξέλιξη αυτή έχει «ανακουφιστικό» χαρακτήρα, στην τρέχουσα συγκυρία.

Ματιές στο παρελθόν

Στο πολιτικό επίπεδο πάντως αναδεικνύονται τρία στοιχεία της έρευνας που εύλογα οφείλουν να προβληματίσουν τις σημερινές, κυρίαρχες πολιτικές δυνάμεις.

Το πρώτο είναι μια καταγεγραμμένη πολιτική «νοσταλγία» για μία άλλου τύπου εξωτερική πολιτική. Το γεγονός ότι δημοφιλέστερος πρωθυπουργός στον συγκεκριμένο τομέα αναδείχθηκε ο Ανδρέας Παπανδρέου που παρέδωσε πριν από 24 χρόνια την πρωθυπουργία και δεύτερος σε προτίμηση ο πρώτος πρωθυπουργός της χώρας Κώσταντίνος Καραμανλής είναι ενδεικτικό. Η κοινή γνώμη – πιθανότατα- αποτιμά ως «λιγότερες» σε σχέση με το παρελθόν τις σημερινές πολιτικές ηγεσίες και πιο «αδύναμο» το διεθνές στίγμα της Ελλάδας.

Το δεύτερο στοιχείο είναι ο μικρός βαθμός ικανοποίησης των πολιτών από τον τρόπο που κινείται τόσο η κυβέρνηση όσο και η αξιωματική αντιπολίτευση. Αν συνδυαστεί με την «στροφή στο παρελθόν» τεκμηριώνει ακόμη περισσότερο τον ισχυρισμό πως μία πιο εμφατική εξωτερική πολιτική είναι ζητούμενο.

Το τρίτο στοιχείο που διαφαίνεται είναι η ύπαρξη ενός ισχυρού κομματιού με έντονα «πατριωτικά» χαρακτηριστικά στο εσωτερικό των δύο μεγαλύτερων κομμάτων.Το τελευταίο αυτό δεδομένο χρήζει μεγαλύτερης προσοχής αφού σε σημαντικό βαθμό καθορίζει και την στάση των κομμάτων.

Οι πιέσεις στην Νέα Δημοκρατία

Πολύ περισσότερο στην Νέα Δημοκρατία που διαχειρίζεται αυτή την περίοδο τον ελληνοτουρκικό διάλογο. Διαφαίνεται πώς αρκετά πράγματα θα κριθούν στο εσωτερικό της, από το αποτέλεσμα του.

Ας μην ξεχνάμε ότι το κυβερνητικό κόμμα δεν έχει καταφέρει ακόμη να «χωνέψει» την πολιτική στροφή που έκανε η ηγεσία του. Αυτή που το Χειμώνα του 2019 τάσσονταν κατά της συμφωνίας των Πρεσπών και από το καλοκαίρι της ίδιας χρονιάς ξεκίνησε να «στρίβει» για να φθάσει σήμερα στο σημείο να απαιτεί την πλήρη εφαρμογή της. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης μνημονεύει συχνά την προεκλογική του δήλωση σύμφωνα με την οποία τάσσονταν κατά της συμφωνίας αλλά εφόσον θα υπογράφονταν δεν θα μπορούσε παρά να την εφαρμόσει. Το επιχείρημα δεν φαίνεται και τόσο πειστικό στο εσωτερικό του κόμματός του, μια και ένα τμήμα του περίμενε – όπως φαίνεται – διαφορετική εξέλιξη των πραγμάτων. Οι ίδιοι αυτοί ψηφοφόροι θα κληθούν να κρίνουν και το αποτέλεσμα των διερευνητικών επαφών.

Το εύρημα της έρευνας σύμφωνα με το οποίο σχεδόν 1 στους 3 ψηφοφόρους της Νέας Δημοκρατίας συμφωνεί με την θέση του Αντώνη Σαμαρά κατά των διερευνητικών με την Τουρκία όπως επίσης και το μόλις 23,4% βρίσκει θετική την Συμφωνία των Πρεσπών τεκμηριώνει το ότι υπάρχει σοβαρό ζήτημα εντός του κυβερνητικού κόμματος. Μάλιστα η ηγεσία της Νέας Δημοκρατίας, που – σύμφωνα με τον κυβερνητικό εκπρόσωπο – βρίσκει ανεκτή την ανοιχτή διαφωνία του Αντώνη Σαμαρά με την εξωτερική της πολιτική, δεν μπορεί παρά να προβληματίζεται από το εύρος της επιρροής του πρώην πρωθυπουργού. Ιδίως όταν φαίνεται πως οι θέσεις του αγγίζουν σαφώς το πολιτικό χώρο «στα δεξιά» της Ν.Δ, που αντικειμενικά αποτελεί «δεξαμενή» πολιτικής και εκλογικής δύναμης.

Υπό αυτές τις συνθήκες διαφαίνεται ότι η κυβέρνηση θα διαχειριστεί τις ελληνοτουρκικές σχέσεις υπό καθεστώς πίεσης και σίγουρα δίχως να μπορεί να «τραβήξει τα μάτια της» από το εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας.

Οι δύσκολες συνθέσεις του ΣΥΡΙΖΑ

Στον ΣΥΡΙΖΑ τώρα, που διαθέτει πανσπερμία απόψεων σχετικά με την εξωτερική πολιτική, δεν είναι δυνατόν να μην εντοπιστεί το πιο περίεργο εύρημα της έρευνας. Αυτό που θέλει το 34% των ψηφοφόρων του να ασπάζεται την πολιτική θέση του Αντώνη Σαμαρά κατά των διερευνητικών επαφών.

Οι ερμηνείες αυτού του ποσοστού μπορεί να είναι περισσότερες από μία. Σε σημαντικό βαθμό «καθρεφτίζει» την αντίδραση των ψηφοφόρων της αντιπολίτευσης σε μία πρωτοβουλία της κυβέρνησης. Παράλληλα όμως κανείς δεν μπορεί να αποκλείσει την πιθανότητα το τμήμα εκείνου του «παλιού ΠΑΣΟΚ» γαλουχημένο με έντονο το πατριωτικό στοιχείο να βρήκε έκφραση στην θέση κατά των διερευνητικών επαφών. Ακόμη και αν την εξέφρασε ένας πρώην πρωθυπουργός από το «αντίπαλο» στρατόπεδο.

Ο Αλέξης Τσίπρας, έχει μέχρι τώρα δείξει ότι προσπαθεί να οριοθετήσει και να συνθέσει διαφορετικές απόψεις για την εξωτερική πολιτική στον ΣΥΡΙΖΑ. Κάτι που φαίνεται και στον πολιτικό λόγο της αξιωματικής αντιπολιτευσης: Άσκησε κριτική για «χλιαρή» αντίδραση στην τακτική που ακολουθήθηκε από την κυβέρνηση απέναντι στην τουρκική προκλητικότητα την «περίοδο του Oruc Reis». Δεν καταψήφισε όμως παράλληλα στην Βουλή τις νομοθετικές πρωτοβουλίες της κυβέρνησης στην εξωτερική πολιτική (12 ναυτικά μίλια, εξοπλιστικά, διακρατικές συμφωνίες).

Παρόλα αυτά η εσωκομματική εξίσωση παραμένει δύσκολη. Ιδίως από την στιγμή που οι «πατριώτες» και οι «εκσυγχρονιστές» που «μετοίκισαν» από το ΠΑΣΟΚ «κουμπώνουν» ποικιλότροπα με τις τάσεις του ΣΥΡΙΖΑ όπως οι «53» και οι «προεδρικοί».

Καταληκτικά μπορεί κανείς να υποθέσει πως σε περίπτωση που οι διερευνητικές επαφές ακολουθήσουν την πεπατημένη, οι αντιφάσεις θα παραμείνουν και θα συνεχίσουν να εξελίσσονται στο πολιτικό σκηνικό. Αν όχι τότε η ποιότητα του αποτελέσματός τους μπορεί να έχει καταλυτικό χαρακτήρα. Η πανδημία να αποτελεί ακόμη το «Νο 1» κυρίαρχο ζήτημα.Τα λεγόμενα «εθνικά θέματα» όμως έχει αποδειχθεί στο παρελθόν ότι μπορούν να δρομολογήσουν πολιτικές εξελίξεις.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Διαβάστε τις Ειδήσεις από την Ελλάδα και τον κόσμο, με την αξιοπιστία και την εγκυρότητα του News247.gr