Λύθηκε ένα από τα παλαιότερα μυστήρια της ζωολογίας: πού έχει το κεφάλι ο αστερίας

Έχετε εσείς τα προβλήματα σας, ταλαιπωρούνται και οι επιστήμονες για αιώνες να εντοπίσουν πού έχει το κεφάλι ο αστερίας.

Για την ακρίβεια, επρόκειτο για ένα μυστήριο που υπάρχει όσο υπάρχει η επιστήμη της ζωολογίας (ειρήσθω εν παρόδω, καθιερώθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα).

Επιτέλους υπάρχει ‘λύση’.

Δηλαδή, αποδείξεις.

Πού είναι λοιπόν, το κεφάλι του αστερία;

Θα πιστεύατε πως δεν έχει, όπως τον βλέπετε και δη αν είχατε διαβάσει σχετική αναφορά σε σχολικά βιβλία -πως έχουν απλό νευρικό σύστημα, σαν να μην έχουν εγκέφαλο.

Αποδεικνύεται ότι αποτελείται κυρίως από κεφάλια.

Κατά τη μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Nature, αυτό το ασυνήθιστο πλάσμα έχει πολλά κεφάλια: ένα στο κέντρο και ένα σε κάθε άκρο του, σε ό,τι έως τώρα πιστευόταν πως ήταν χέρια.

Γιατί χρειάστηκαν αιώνες για το εύρημα

Οι ερευνητές που έκαναν την ιστορική ανακάλυψη εξήγησαν ότι πολλά ζώα όπως τα έντομα, τα ερπετά, τα πουλιά και τα θηλαστικά (όπου ανήκει και ο άνθρωπος) έχουν αυτό που ονομάζεται «αμφίπλευρη συμμετρία». Τουτέστιν, είναι συμμετρικά κατά μήκος μιας μέσης γραμμής.

Κάτι που βοηθά τους επιστήμονες να προσδιορίσουν τη θέση του κεφαλιού, του κορμού, των άκρων και ούτω καθεξής.

Οι θαλάσσιοι αστερίες έχουν πέντε άκρα. Άρα στερούνται αμφίπλευρης συμμετρίας. Αντ’ αυτής έχουν αυτό που ονομάζεται πενταπλή ακτινική συμμετρία. Και δεν υπάρχει τίποτα που να παραπέμπει σε κεφάλι.

Όπως είπε στο Insider ο επικεφαλής συγγραφέας της εργασίας, Laurent Formery «τα ζώα έχουν έναν γενετικό κώδικα που ξεδιπλώνεται και και ενεργοποιεί διαφορετικές περιοχές, όπως αναπτυσσόμαστε -με ένα πόδι εδώ, ένα χέρι εκεί και ένα κεφάλι παραπέρα».

Εκεί εστίασε με τους συνεργάτες του, μελετώντας τις γενετικές ομοιότητες, με τη βοήθεια της σύγχρονης τεχνολογίας που τους έδωσε τη δυνατότητα να επικεντρώσουν στις μοριακές πτυχές της ανάπτυξης.

Οι ερευνητές ανέλυσαν τα διαφορετικά γονίδια στα μεμονωμένα μέλη του αστερία.

Αντί να βρουν γονίδια που έμοιαζαν με κεφάλι και άλλα που έμοιαζαν με κορμό, εντόπισαν κυρίως τα πρώτα.

«Αυτά που συνήθως συνδέονται με τον κορμό ενός ζώου απουσίαζε».

Η συγκεκριμένη αποκάλυψη φάνηκε πολύ περίεργη. Σίγουρα ήταν ανέλπιστη, όταν αποκτήθηκε η πρόσβαση στα δεδομένα.

«Ανακαλύψαμε ότι μερικά από τα γονίδια που είναι υπεύθυνα για την ανάπτυξη του νευρικού συστήματος ενός θαλάσσιου αστεριού είναι τα γονίδια που εμπλέκονται κατά τη διάρκεια της δικής μας ανάπτυξης για να φτιάξουμε τον εγκέφαλο μας».