Οι Survivors της επιχειρηματικότητας σε μια παραλία της Τήνου

Μέσα στην μαυρίλα της κρίσης και στα capital control διαρκείας, στις περικοπές, την υπερφορολόγηση και στη «Σοβιετική» αντίληψη της πραγματικότητας, αναζητώ κάθε ίχνος αισιοδοξίας που μπορεί να σηματοδοτήσει τη δυνατότητα μετάβασης της χώρας σε μια σύγχρονη φιλοσοφία μαχητικής ανταγωνιστικότητας, κοινής λογικής και αειφορίας. Ότι υπάρχουν ακόμα στον τόπο άνθρωποι που δεν εξαντλούνται στο να περιμένουν κάποιο κρατικό επίδομα ή ευρωπαϊκή χρηματοδότηση, αλλά είναι αποφασισμένοι να απαντήσουν στην κρίση με δημιουργικότητα.    

Διαβάζοντας τη λίστα με τα εστιατόρια που ξεχώρισαν σε όλη την Ελλάδα στα Restaurant 100 Awards,  στην 48 θέση βρίσκεται η Μαραθιά, ένα εστιατόριο που συμβολίζει όλα τα παραπάνω.

Πριν από μερικά χρόνια, η Μαραθιά ήταν ένα παραλιακό εστιατόριο σαν χιλιάδες άλλα στο Αιγαίο.

Σε μια σχετικά ήσυχη παραλία, στον Άγιο Φωκά της Τήνου, ένα μικρό συγκρότημα ενοικιαζόμενων και από κάτω μια ταβέρνα. Το σκηνικό το έχουμε δει να επαναλαμβάνεται, σε όλη την ελληνική ακτογραμμή.

Ο Μαρίνος κληρονομεί από την οικογένειά του αυτή τη «βάση». Βάζει το μεράκι αλλά και την αγωνία για να κάνει κάτι καλύτερο. Ψάχνεται, κάνει σεμινάρια, πειραματίζεται, δημιουργεί μια καλή ομάδα, επενδύει χρήματα και ενέργεια. Κάνει την αγάπη για τον τόπο του επάγγελμα. Σερβίρει τα πιο φρέσκα ψάρια που φέρνουν τα καΐκια του νησιού, όχι τη μαζική παραγωγή από τις ιχθυοκαλλιέργειες. Βρίσκει τοπικούς παραγωγούς, ξεχασμένες συνταγές τυριών που έρχονται από τη Μεσαιωνική Τήνο, αξιοποιεί ένα δυναμικό δίκτυο ανθρώπων του νησιού, βρίσκουν τοπικούς σπόρους λαχανικών και ντόπια όσπρια και ξεκινούν τη διάσωση των τοπικών ποικιλιών διασφαλίζοντας τη συνέχεια της καλλιέργειας τους. Φτιάχνει δικά του τυριά όπως το καρίκι ή το πέτρωμα και τα συνδυάζει με γκουρμέ μαρμελάδες και τσατνευ, δημιουργεί νέες συνταγές αξιοποιώντας τις ξεχασμένες άγριες αγκινάρες, φτιάχνει τα δικά του παστά και λιαστά ψάρια καθώς και αυγοτάραχο με τηνιακό βούτυρο.

Όλα αυτά, δεν τα κάνει μαγικά σε μια σαιζόν.

Χρόνο με τον χρόνο αυτή η συμβατική ταβέρνα μεταμορφώθηκε σε ένα σημείο γαστρονομική αναφοράς.

Στην άλλοτε ερημική παραλία υψώθηκε «Γαλάζια Σημαία», άνθισε ένα ποιοτικό beach bar με χαρακτήρα, ενώ και τα δωμάτια ανακαινίσθηκαν στη λογική και την αισθητική του υπόλοιπου συγκροτήματος.

Δεν αναπτύχθηκε απλώς μια δυναμική επιχείρηση. Δημιουργήθηκε μια ολόκληρη τουριστική εμπειρία. Φτιάχτηκε επίμονα ένα μοντέλο τουριστικής αειφορίας. Ένα μοντέλο που δεν αρκείται στη φυσική ομορφιά, ούτε στην πεπατημένη και τα έτοιμα. Καινοτομεί, πατά στην παράδοση, αξιοποιεί τη συλλογικότητα και πηγαίνει ένα βήμα πιο ψηλά.

Αν οι περισσότεροι πιστεύουμε ότι ο τουρισμός είναι η βαριά μας βιομηχανία, τότε σίγουρα όλοι θα συμφωνήσουμε ότι το μοντέλο των προηγούμενων δεκαετιών δεν μας οδηγεί πουθενά. Η εμπειρία του all inclusive αποδείχθηκε εγκαυματική στα περισσότερα μέρη της Ελλάδας. Η ανάδειξη των ποιοτικών μας χαρακτηριστικών, σε ένα πακέτο ολοκληρωμένο, σύγχρονο και ελκυστικό είναι η μόνη μας επιλογή.

Η Μαραθιά πέρασε από την αφάνεια στην 48 θέση σε όλη τη χώρα. Φαντάζομαι του χρόνου ακόμα ψηλότερα. Κάθε χρόνο έχει εκατοντάδες ξένους επισκέπτες που γίνονται πρεσβευτές μια άλλης Ελλάδας, από αυτή που βλέπουμε στα δελτία των 8. Είναι η Ελλάδα που επιβιώνει χωρίς να πάει στον Άγιο Δομίνικο αλλά στον Άγιο Φωκά της Τήνου. Αυτός είναι ο δρόμος. Ας μην τον χάσουμε.