Αυτό δεν είναι προστασία κ. Χρυσοχοΐδη, είναι λογοκρισία 

Τι να πρωτοσχολιάσει κανείς από όσα τρομακτικά είπε χθες ο υπουργός “Προστασίας του Πολίτη” Μιχάλης Χρυσοχοϊδης, παρουσιάζοντας το σχέδιο για τις “συναθροίσεις”, όπως βαφτίζονται οι διαδηλώσεις, προκειμένου να καταργηθούν.

Καταρχάς σύμφωνα με τον πρώην σοσιαλδημοκράτη (τρομάρα του) υπουργό, το συνταγματικό δικαίωμα στη διαδήλωση δεν είναι πιο σημαντικό από το δικαίωμα “της πόλης να λειτουργεί”. Σε ποιο Σύνταγμα ποιας δημοκρατικής χώρας το είδε αυτό γραμμένο; Από πότε το να κυκλοφορείς στο κέντρο της πόλης είναι ως δικαίωμα και βάσει αρχής πιο σημαντικό από την ελεύθερη έκφραση; Και αν κάποιοι καταχρώνται του δικαιώματος στη διαδήλωση, η κατάχρηση ενός δικαιώματος δε νομιμοποιεί καμία εξουσία για την κατάργηση του.

Το δε φακέλωμα περνάει σε άλλο επίπεδο, με την τρομερή ιδέα ηλεκτρονικής δήλωσης συγκεντρώσεων. Και οι αστυνομικοί θα έχουν το δικαίωμα να βιντεοσκοπούν διαδηλωτές, δήθεν για αποτροπή της αστυνομικής βίας.

Αλλά, το καλύτερο το επιφύλασσε ο κ. Χρυσοχοϊδης για τους δημοσιογράφους: “H Αστυνομία θα οριοθετήσει ένα συγκεκριμένο χώρο για τους δημοσιογράφους και ένας ορισμένος εκ των προτέρων αξιωματικός θα λειτουργεί ως σύνδεσμος και δίαυλος επικοινωνίας μαζί τους καθ’ όλη τη διάρκεια της συνάθροισης έχοντας ως στόχο τη συνεργασία και τη αμοιβαία κατανόηση”.

Πρώτον, κάτι έχει καταλάβει λάθος ο κύριος υπουργός για τη σχέση ΜΜΕ- πολιτικής: Δεν είμαστε συνεργάτες. Δεν χρειαζόμαστε “αμοιβαία κατανόηση”. Σεβασμό ναι. Κατανόηση; Να δείχνουν δηλαδή οι δημοσιογράφοι κατανόηση στην αστυνομική βία; Μήπως να μην καλύπτουμε καν πλέον τις διαδηλώσεις; Που να τρέχουμε βρε αδερφέ… Μπορούμε απλώς να αναπαράγουμε τις πηγές της ΓΑΔΑ. Σιγά μην ήξερε ο Όργουελ που έλεγε ότι: Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις ό,τι κάποιος άλλος δεν θέλει να δημοσιεύσεις, όλα τα άλλα είναι δημόσιες σχέσεις.

Το αντιδημοκρατικό έκτρωμα Χρυσοχοϊδη επιχειρεί να θεσμοθετήσει βέβαια μία κατάσταση προληπτικής αυτολογοκρισίας που υπάρχει σε μεγάλο ποσοστό των ΜΜΕ. Όμως είναι άλλο πράγμα να υπάρχει προληπτική αυτολογοκρισία και άλλο να μην μπορεί κανένας δημοσιογράφος να κάνει τη δουλειά του ελεύθερα.

Και αυτό το σχέδιο δεν επιφέρει προστασία των δημοσιογράφων, αλλά λογοκρισία.

Οι δημοσιογράφοι δε χρειαζόμαστε προστασία από την Αστυνομία. Αλλά να μας προστατέψουν από την Αστυνομία. Και ιδίως οι συνάδελφοι φωτορεπόρτερ, που καταγράφουν με αποδείξεις την αστυνομική αυθαιρεσία, για αυτό και μπαίνουν πάντα στο στόχαστρο των ΜΑΤ.

Ο Μανώλης Κυπραίος έχασε την ακοή του και ακόμη περιμένει την οριστική δικαίωση. Ο Μάριος Λώλος δέχθηκε σοβαρό χτύπημα στο κεφάλι και χρειάστηκε να υποβληθεί σε επέμβαση. Η Τατιάνα Μπόλαρη τραυματίστηκε στο πρόσωπο. Και πολλοί ακόμη ρεπόρτερ και φωτορεπόρτερ.

Ενδεχομένως στην κυβέρνηση εζήλωσαν τη δόξα του Μακρόν. Λησμόνησαν ωστόσο ότι ο Γάλλος Πρόεδρος αναγκάστηκε να αποσύρει τον αντιδημοκρατικό νόμο, που απαγόρευε τη βιντεοσκόπηση αστυνομικών πράξεων βίας.

Μετά δε την αντίδραση της ΕΣΗΕΑ και της ΕΦΕ, το υπουργείο “Προστασίας του Πολίτη”, πήγε να τα μαζέψει, αλλά τελικά τα έκανε χειρότερα. Διότι έσπευσε μεν να διευκρινίσει ότι οι δημοσιογράφοι θα είναι ελεύθεροι να πάνε όπου θέλουν σε μία διαδήλωση, αλλά από την άλλη ουσιαστικά υπονοεί ότι αν δεν πάνε στο χώρο “προστασίας”, δεν μπορεί η Αστυνομία να εγγυηθεί την ασφάλεια τους. Κατηγορεί δε όσους αντιδρούν για σκοπιμοτητες και καταχρηστική ερμηνεία.

Οι διευκρινίσεις σε καμία περίπτωση δεν αρκούν. Το “Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης Δημοσίων Υπαίθριων Συναθροίσεων” πρέπει να αποσυρθεί.