“Άκου άνθρωπέ μου”…

«Άκου ανθρωπάκο», δεν το λένε εκείνο το βιβλίο του Βίλελχμ Ράιχ ή κάνω λάθος; Το είχα διαβάσει στα νιάτα μου, αλλά ακούω μέχρι σήμερα τις ριπές των λέξεων μέσα μου.

Με γάζωναν και με γέμιζαν ενοχές αλλά ταυτόχρονα μου έδειχναν έναν δρόμο διαφυγής από το σκονισμένο εγώ μου. Δρόμο εξ-έγερσης και ανάτασης.

Παίρνω, λοιπόν, αυθαίρετα τον οξύαιχμο τίτλο, τον αλλάζω «ελαφρώς»-τον κάνω «Ακου άνθρωπέ μου»- και απευθύνομαι σε σένα που με  κυβερνάς και στον άλλο που με κυβερνούσε. Σε σας κυρίως.

Όχι, δεν θα σας δείξω εγώ φωτισμένους δρόμους και χωράφια εύφορα για να καρπίσει ο λόγος σας. Όχι. Τον πόνο μου θα πώ γι αυτά που ζώ χρόνια τώρα, χρόνια της ψύχρας και της συμφοράς.

Αυτά που βλέπω θα ιστορήσω. Αυτά που με πληγώνουν, με αποκαρδιώνουν, με εξοργίζουν και με ρίχνουν στο αχανές σπήλαιο της απελπισίας. Εμένα και τους γύρω μου.

Να ξέρετε οτι γι αυτούς, ναι γι αυτούς τους πάσχοντες σαν εμένα-για την κοινωνία, δηλαδή- τον καλό τον λόγο θα τον πώ. Γιατί το αξίζει. Όχι πως θα προσπεράσω τα δικά σας τα καλά, όπου υπάρχουν.

Εντάξει. Δεν θα πάω πίσω στο Καστελόριζο και στην θηριωδία των Μνημονίων. Θα περιοριστώ στα σημερινά. Στον ένα χρόνο από τότε που άρχισε ο χορός του διαβόλου και μετέβαλε πάλι εντός μου τον ρυθμό του κόσμου, που έλεγε εκείνος ο μέγας, ο γιός της Βιζύης, ο Γεώργιος Βιζυηνός, «ο Ελληνας Ντοστογιέφσκι», που έσβησε κατάμονος στο ψυχιατρείο.

Πρώτα πρώτα, εσύ άνθρωπέ μου, εσύ που κυβερνάς. Εσύ δεν είσαι που άκουγες ΕΣΥ και απέστρεφες το  βλέμμα τάζοντας ιδιωτικά θαύματα και μεγαλεία για τους φαρμακωμένους που θέλουνε φάρμακα, γιατρούς και νοσοκομεία της προκοπής;

Εσύ, ήσουν. Αλλά μόλις ενέσκηψε το κακό, το αφορεσμένο ΕΣΥ έσπευσες να προσκυνήσεις. Σ΄αυτό στηρίχτηκες, κρύβοντας βιαστικά στο συρτάρι τα διαμαντένια λόγια που ξεστόμιζες προεκλογικά. Τους ύμνους, λέω, για τους ιδιώτες της Υγείας.

Το κατάλαβες – ή μάλλον αναγκάστηκες από τα πράγματα – και είπες «λάθος μου». Μπράβο. Αλλά έτσι που το λές αρκετές φορές- λάθος η Πάρνηθα, λάθος η Ικαρία, λάθος το ένα, λάθος το άλλο- υπάρχει κίνδυνος να καταστεί η συγνώμη ο φερετζές του γκαφατζή, του αλαζόνα και του ανίκανου. Να το προσέξεις αυτό.

Δεν τα πήγες άσχημα με την πανδημία. Ολοι το λένε για το πρώτο κύμα. Αλλά και γενικά, μέχρι και τώρα δηλαδή, παρά τις αστοχίες του περσινού καλοκαιριού, την φθινοπωρινή αμηχανία, την φλυαρία των λογάδων που έχεις δίπλα σου και  τη αργοπορία να ενισχύσεις το ΕΣΥ με γιατρούς και νοσηλευτές, δεν θα ‘λεγα ότι απέτυχες.

Απεναντίας. Τα καταφέρνει η χώρα. Το λένε τα στοιχεία. Καλά πάει. Όχι άριστα.Πάντως οι κασσάνδρες διαψεύστηκαν. Οπως εκείνος ο «Σουηδός Τσιόδρας» που προέβλεπε χάος και θανατικό στην Ελλάδα από το φθινόπωρο και μετά. Τώρα, τρέχει και δε φτάνει με την κατάσταση στη χώρα του.

Θα μπορούσες να τα πάς καλύτερα. Να πάρεις νοσηλευτές. Να πάρεις έγκαιρα γιατρούς για το ΕΣΥ κι όχι με τρίμηνες και πεντάμηνες συμβάσεις. Ποιος θα ερχόταν στην κόλαση του ιού, άνθρωπέ μου για λίγους μήνες;

Αργότερα το διόρθωσες. Αλλά το πρόβλημα παραμένει: ζητάει και τώρα γιατρούς η πολιτεία, δίνοντας καλά λεφτά, όμως λίγοι ανταποκρίνονται. Φοβούνται την ιογενή σκοτινιά και το ασήκωτο βάρος των ΜΕΘ.

Δεν τους αδικώ. Αλλά να πώ και το άλλο: εκεί, στις ΜΕΘ, όπου γιατροί και νοσηλευτές δίνουν αθόρυβα ρεσιτάλ ευψυχίας και αλληλεγγύης, εκεί ξέρεις ποιοί δικαιούνται πρώτοι τον έπαινο; Οι ειδικευόμενοι. Αυτοί σηκώνουν το μεγαλύτερο βάρος. Ρώτα όποιον θέλεις και θα σου πεί.

Λέω τώρα να μπούμε στο Μετρό και στα λεωφορεία. Τι λές; Δεν είναι τραγική η κατάσταση; Είναι και παραείναι. Κι όμως δεν φρόντισες νωρίς να κινηθείς. Να γυρίσεις τον κόσμο ανάποδα και  να βρείς λεωφορεία. Νωρίς. Να σχεδιάσεις, να χτυπήσεις το χέρι στο τραπέζι και να βρείς. Από πέρυσι τον Μάρτιο κι όχι στο έβγα του θέρους, όπως έκανες.

Σύμφωνοι. Ούτε τα συγκοινωνιακά ούτε το ΕΣΥ ήταν σε καλή κατάσταση. Μα μήπως ήταν εντάξει όταν τα είχε παραλάβει ο άλλος, ο απέναντι, ο αφορεσμένος της Κουμουνδούρου, με το μνημόνιο στην πλάτη και με χάος απροσμέτρητο μπροστά του; Θα πούμε γι΄ αυτόν παρακάτω, μην ανησυχείς.

Για τα οικονομικά, τι να πώ; Ο Θεός  να βάλει το χέρι του. Ευτυχώς να λές που υπάρχουν κι εκείνα τα λεφτά που άφησε  ο αφορεσμένος κι έχει να πορεύεται η χώρα. Ματωμένα λεφτά από το δρεπάνι των φόρων; Σίγουρα. Αλλά έστω κι έτσι, σωτήριο το κομπόδεμα, δε συμφωνείς;

Ελπίζω, πάντως, να ‘χεις ετοιμαστεί με σχέδια και πλάνα για τα λεφτά που θα ΄ρθουν απ΄τις Ευρώπες, και να μη χαθούν στη  χοάνη άστοχων επιλογών και εμμονικών προσανατολισμών. Καταλαβαίνεις καλά τι λέω…

Προτού σ΄αφήσω και πάω στον άλλον, άκου και τούτο αν θέλεις. Κοίτα να φερθείς με σωφροσύνη το καλοκαίρι με το «άνοιγμα», τον τουρισμό και τα τοιαύτα. Όχι όπως πέρυσι. Εντάξει;

Και πες στους δικούς σου, σε παρακαλώ, να είναι μετρημένοι και φειδωλοί. Να μην πλασάρουν καθημερινά στα ράδια και στις οθόνες ματζούνια αισιοδοξίας και αέρα κοπανιστό, σαν κάτι αγύρτες στα επαρχιακά πανηγύρια.

Α! Παραλίγο να το ξεχάσω. Αν νομίζεις ότι θα πάρεις ξανά το πρωτάθλημα επειδή προηγείσαι στη βαθμολογία (των δημοσκοπήσεων) και προκηρύξεις εκλογές το Φθινόπωρο, όπως σε παροτρύνουν κάτι τζίνια του κύκλου σου, να θυμάσαι ότι η εποχή είναι γκαστρωμένη. Και κανείς δεν ξέρει τι θα βγάλει.

Εσύ, τώρα. Ο άλλος. Που ξάφνιασες ακόμη και τον εαυτό σου με το ποσοστό που πήρες στις εκλογές. Ε, δεν θα πούμε για τα γνωστά και τα κοινότοπα που λέγονται για όποιον χάνει τις εκλογές- εσωστρέφεια, μικροεκρήξεις, ανασχεδιασμός και τα τοιαύτα- ούτε τόσο για τις δημοσκοπήσεις που σε δείχνουν κολημμένο σαν τρακτέρ σε λασπωμένο χωράφι.

Για την αντιπολίτευση που ασκείς, ειδικά στο θέμα της πανδημίας, θα πούμε. Τα υπόλοιπα, τα εσωτερικά σου δηλαδή, θα τα δούμε άλλη φορά. Πάμε, λοιπόν.

Η κακοήθεια των ελαφρών απεφάνθη οξύχολα και είπε ευτυχώς που δεν είσαι εσύ στο τιμόνι την εποχή της πανδημίας. Ε, δεν μπορώ, θα το πώ: Τρίχες, με το συμπάθιο. Γιατί κι εσύ, λίγο πολύ τα ίδια θα έκανες. Τα ίδια με τον σημερινό.

Λέω «λίγο πολύ», γιατί νομίζω ότι θα τα κατάφερνες καλύτερα με το ΕΣΥ. Και με τα λεωφορεία, που κι εσύ προβληματικά τα βρήκες κι έτσι τ΄άφησες. Δεν έχεις το μαγικό ραβδί. Φάνηκε κι από τα χρόνια που κυβέρνησες. Αλλά ειδικά το ΕΣΥ το πίστευες.  Όχι σαν τον άλλον…

Θα είχες, βέβαια, κι άλλο ένα ατού. Τον Ξανθό και τον Πολάκη. Ναι, ναι, αυτόν τον άνισο τον Πολάκη, που μπορεί να εκτραχηλίζεται και  να γίνεται συχνά, συχνότατα, απωθητικός και να σου κάνει ζημιά, αλλά είναι γνώστης. Ξέρει καλά το άθλημα. Από  μέσα.

Μαζί με τον Ξανθό, που ως εικόνα βρίσκεται στον αντίποδα του αφηνιασμένου κρητικού, θα είχες ένα αξιόπιστο και στιβαρό δίδυμο στο τιμόνι της Υγείας. Το λένε ακόμη και  οι εχθροί σου.

Όμως – το ξαναλέω – πάνω κάτω τα ίδια με τον σημερινό θα έκανες. Ανοιγμα-κλείσιμο, απαγορεύσεις και λάσκα, συνοφρυωμένες ανακοινώσεις και ενέσεις αισιοδοξίας. Βλέποντας και κάνοντας θα πήγαινες. Γιατί δεν μπορεί να γίνει αλλιώς. Ρίξε μια ματιά στην υπόλοιπη Ευρώπη και τα λέμε.

Τώρα, τις μικροζημιές και τα πατατράκ με τις μάσκες, τους άσχετους διοικητές νοσοκομείων κλπ ούτε εσύ θα τα απέφευγες. Θέλεις να σου αναφέρω κρούσματα, ονόματα και διευθύνσεις από δικές σου επιλογές, όταν κυβερνούσες; Στην διάθεσή σου, παρ΄οτι τα ξέρεις.

Ούτε για την διαχειριστική σου δεινότητα μπορείς να παινευτείς ιδιαίτερα και να ισχυριστείς ότι ετούτοι είναι ανίκανοι και ότι οι δικοί σου θα ήταν η μέρα με τη νύχτα. Αστο τώρα. Ξέρεις τι λέω. Η μάλλον ξέρουν τα πεπραγμένα σου στο θέμα της διαχείρισης κρίσεων.

Πάντως, αν κυβερνούσες τώρα εσύ, ένα είναι βέβαιο. Θα σε ξέσκιζαν τα ΜΜΕ. Ειδικά αν σου τύχαινε η πανδημία στη μέση ή προς το τέλος της θητείας σου. Τα ίδια με τους σημερινούς να έκανες, ανελέητα θα σε πυροβολούσαν. Θα σου καταλόγιζαν ακόμη και το προπατορικό αμάρτημα. Ενώ τώρα, με τον σημερινό…

Άσε που θα αντιμετώπιζες και κάτι άλλο. Μόλις θα έπαιρνες μέτρα για την Εκκλησία, θα σε έστηναν στα πέντε μέτρα. Θα βούιζε ο τόπος από τρομπέτες της ανοησίας ότι κυνηγάς τη θρησκεία γιατί είσαι άθεος και αριστερός.

Το ξέρω. Δύσκολη η αντιπολίτευση τον καιρό της πανδημίας. Γι αυτό, μην προσπαθείς να βγάλεις από τη μύγα ξύγκι. Δεν θα βρείς. Για παράδειγμα, δεν μπορείς να λές, όπως το είπες δηλαδή, ότι το λοκντάουν στις αρχές του Φεβρουαρίου, είναι αποτέλεσμα της κυβερνητικής ανικανότητος.

Όχι, αγαπητέ μου. Παντού ανοίγουν και κλείνουν. Παντού  απαγορεύσεις και άρση των περιορισμών. Ρίξε μια ματιά στον διεθνή τύπο (π.χ. Doumento στις 25 Φεβρουαρίου) και θα το διαπιστώσεις για πολλοστή φορά.

Γι’ αυτό σου λέω, κατέβασε ταχύτητα. Και λίγο φρένο στις κατηφόρες της ευκολίας. Κανένας δεν θα σε εγκαλέσει για άχρωμη αντιπολίτευση, εκτός από κάποιους δικούς σου πεπεισμένους και μονόφθαλμους.

Όσο για τις δημοσκοπήσεις, τα ξέρεις, μην τα ξαναλέμε. Όταν το σόκ είναι κανόνας, ο κόσμος κοιτάει προς το γκουβέρνο. Και μη νομίζεις πως είναι χαζός ο κόσμος και δεν βλέπει τα ολισθήματα, τις αστοχίες και τα λοιπά μαύρα στίγματα των σημερινών.

Τα αποθηκεύει μέσα του όλα. Κι όταν έρθει ο καιρός για το ζύγι, τότε θα τα θυμηθεί. Όπως και τα καλά. Τα υπαρκτά, έτσι; Επίσης θα θυμηθεί την δική σου σοβαρή κριτική για το ΕΣΥ, τις γόνιμες προτάσεις και γενικά τα υπαρκτά θετικά της συμπεριφορά σου.

Επομένως, προς τι οι καταγγελτικοί αλαλαγμοί για επιλογές που σίγουρα θα έκανες κι εσύ, αν κυβερνούσες σήμερα; Καλά σκυλιά δεν είναι εκείνα που αλυχτάνε μέρα νύχτα, αλλά εκείνα που ορμάνε όταν πρέπει, για να προστατεύσουν το κοπάδι.

Αρκετά, όμως, με σας τους δυό. Θα μου επιτρέψετε κλείνοντας να πώ κάτι για τον κόσμο, για τον λαό. Για την κοινωνία. Ε, λοιπόν, ανεξάρτητα από τα δικά σας τα καλά και τα στραβά, η κοινωνία αυτή δικαιούται τα εύσημα.

Η συκοφαντημένη από κάποιους ευρωπαϊστές και εσκυγχρονισμένους. Αυτή. Η δήθεν ανώριμη και απείθαρχη. Αυτή που έβαλε τα γυαλιά σε πολλούς ευρωπαίους. Αυτή, για την οποία ο επιφανής συμπατριώτης μας που ζεί στην Αμερική, ο Γιώργος Παυλάκης, ο γιατρός, είπε το εξής:

«Αυτήν τη στιγμή, αυτό που κρατάει την Ελλάδα σε πολύ καλή κατάσταση σε σχέση με άλλες χώρες της Ευρώπης, είναι ότι υπάρχει ένα μεγάλο ποσοστό νομοταγών πολιτών και πειθαρχημένων».

Αυτά και μένω, αγαπητοί μου…

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις