Αν έλεγε “παραιτούμαι” και “παραπέμψτε με”, δεν θα ήταν Καραμανλής ο Γ’, ο μικρός…

Κάθε άνθρωπος που κουβαλάει-καλώς ή κακώς- ένα τόσο ασήκωτο φορτίο, όπως αυτό των 57 νεκρών των Τεμπών, έχει το ιερό δικαίωμα της απολογίας. Το έχει, ασφαλέστατα και ο Κώστας Αχ. Καραμανλής.

Αλλά σ’ αυτήν πρέπει να είναι σεμνός και ταπεινός (όπως έλεγε ο εξάδελφός του, πρώην πρωθυπουργός) και πάνω απ’ όλα τολμηρός και θαρραλέος. Και δεν ήταν.

Και επειδή σ’ αυτήν την τραγωδία σχεδόν τα πάντα έχουν ειπωθεί και δεν αξίζει να πελαγοδρομούμε, ας πούμε ανοιχτά και καθαρά: τι ΔΕΝ έχει κάνει ο Κώστας Αχ. Καραμανλής, τι ΜΠΟΡΕΙ να κάνει έστω και τώρα και τι ΠΡΕΠΕΙ να κάνει ο πρωθυπουργός στην αποψινή ομιλία του.

Πρώτον, ο Κώστας Αχ. Καραμανλής είχε την ευκαιρία χτες στη Βουλή να πει απλά και καθαρά: «Κυρίες και κύριοι βουλευτές, έκανα λάθος που ήμουν ξανά υποψήφιος βουλευτής. Έπρεπε να μην είμαι μέχρι να εκκαθαριστεί πλήρως η τραγωδία, πολιτικά και δικαστικά και να επέλθει η κάθαρση. Γι’ αυτό, διευκολύνοντας τον πρωθυπουργό και το κόμμα μου, παραιτούμαι σήμερα από βουλευτής και θα μείνω εκτός πολιτικής μέχρι να επέλθει αυτή η κάθαρση». Αυτή θα ήταν μια- όχι προσχηματική και υποκριτική- ανάληψη της πλήρους πολιτικής ευθύνης. Και ο πρώην υπουργός ΔΕΝ το έκανε.

Δεύτερον, ο Κώστας Αχ. Καραμανλής, αντί να ζητάει από τους πολιτικούς αντιπάλους του να το κάνουν, να ζητήσει Ο ΙΔΙΟΣ να συσταθεί η λεγόμενη Προανακριτική Επιτροπή της Βουλής, για να διερευνήσει ενδεχόμενες ποινικές ευθύνες του. Και όχι μόνον αυτό. Να ζητήσει Ο ΙΔΙΟΣ από τους συναδέλφους του της ΝΔ να ψηφίσουν υπέρ της παραπομπής του. Έτσι, θα έπειθε τους πάντες ότι πιστεύει στην αθωότητά του, την οποία ,άλλωστε, θα διαπίστωναν-όχι οι βουλευτές, αλλά- οι δικαστές. Γιατί αυτό που πονηρά αποκρύπτεται είναι ότι, με την τελευταία τροποποίηση του νόμου περί ευθύνης των υπουργών, στο Ειδικό Δικαστήριο δεν παραπέμπουν οι βουλευτές, αλλά το Δικαστικό Συμβούλιο, που αποτελείται από ανώτατους δικαστές (Αρεοπαγίτες και Συμβούλους Επικρατείας). Αυτοί θα αποφάσιζαν για την παραπομπή ή μη του πρώην υπουργού. Και, φυσικά, αν δεν υπήρχε καμία σοβαρή ένδειξη και καμιά «αιτιώδης συνάφεια», ο Κώστας Αχ. Καραμανλής θα αποδιδόταν λευκός και θα επανερχόταν θριαμβευτής στην πολιτική.

Όμως, ο πρώην υπουργός ΔΕΝ τόλμησε να κάνει ούτε το ένα ούτε το άλλο. Και κατά τούτο δεν ισχύει η διαβεβαίωσή του ότι «δεν κρύβεται». Κρύβεται από τις πολιτικές ευθύνες. Κι οχυρώνεται πίσω από τον πλειοψηφία του κόμματός του όσον αφορά τις ενδεχόμενες ποινικές.

Υπάρχει ακόμη καιρός να διορθωθούν τα πράγματα. Και αυτός μπορεί να γίνει με δύο τρόπους. Ή ο πρώην υπουργός να τα κάνει σήμερα μόνος του και να κερδίσει-τότε δικαιολογημένα- όλο το χειροκρότημα των συναδέλφων του. Ή να τα κάνει ο πρωθυπουργός. Στην αποψινή ομιλία του, αντί να ψάχνει δικαιολογίες και να ασχολείται με τον Κασσελάκη και τον Ανδρουλάκη, ας κάνει δύο καθαρές ανακοινώσεις: ο πρώην υπουργός δεν θα είναι βουλευτής μέχρι να εκκαθαριστεί πλήρως η τραγωδία και θα συσταθεί αμέσως Προανακριτική Επιτροπή.

Δυοίν θάττερον: Αν ο Κώστας Αχ. Καραμανλής δεν το κάνει, απλώς θα επιβεβαιώσει ότι είναι «Καραμανλής ο Γ’, ο μικρός». Και αν ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν το κάνει, απλώς θα επιβεβαιώσει ότι η αλληλεγγύη των γόνων ζει και βασιλεύει εις τους αιώνας των αιώνων…