Αν βαφτεί ξανά μπλε ο χάρτης, ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ να πάνε για βρούβες…

Οι σημερινές εκλογές για την Αυτοδιοίκηση φαίνονται υποτονικές. Αλλά δεν είναι αδιάφορες. Ποτέ δεν ήταν. Πάντα έστελναν ένα ή περισσότερα μηνύματα, κυρίως προς το κόμμα που κυβερνά , καθώς σε αυτές τις εκλογές-αλλά και στις ευρωεκλογές- οι ψηφοφόροι καταφεύγουν στη λεγόμενη ψήφο διαμαρτυρίας.

Οι σημερινές εκλογές διεξάγονται μόλις τρεις μήνες μετά τις βουλευτικές εκλογές της 25ης Ιουνίου, που ανανέωσαν με άνεση την κυβερνητική θητεία της ΝΔ. Επομένως, ο Κυριάκος Μητσοτάκης και το κόμμα του έχουν το πάνω χέρι. Γι’ αυτό και διακηρύσσουν ότι θέλουν να ξαναβάψουν μπλε τον εκλογικό χάρτη. Και θα το καταφέρουν αν κερδίσουν οι υποψήφιοί τους στις 13 Περιφέρειες και στους τρεις μεγαλύτερους Δήμους(Αθήνα, Θεσσαλονίκη, Πειραιάς).

Με βάση το σημερινό συσχετισμό και πρωτίστως επειδή η αντιπολίτευση (ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ) φαίνεται ανίσχυρη, ο στόχος «13 +3» μοιάζει εφικτός για το κυβερνών κόμμα. Ωστόσο, υπάρχουν ορισμένες παράμετροι που ενδέχεται να τον δυσκολέψουν και-γιατί όχι;- να φέρουν και εκπλήξεις.

Οι εκλογές αυτές, πέραν των ιδιαίτερων- τοπικών- χαρακτηριστικών, μπορεί να αποκτήσουν και πολιτικό χαρακτήρα, αν τμήματα ψηφοφόρων της ΝΔ αποφασίσουν να ρίξουν ψήφο διαμαρτυρίας. Και μπορούν να το κάνουν για τρεις λόγους:

Πρώτον, διότι δεν διακινδυνεύουν τίποτα, αφού η κυβέρνηση εξελέγη μόλις πριν από τρεις μήνες και έχει ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία.

Δεύτερον, διότι η ΝΔ διανύει τη δεύτερη θητεία της και η όποια δυσαρέσκεια μπορεί να εκδηλωθεί τώρα. Η δυσαρέσκεια αυτή μπορεί να είναι συσσωρευμένη και τα τελευταία γεγονότα να επιταχύνουν την εκδήλωσή της.

Τρίτον, διότι υπάρχει το διαρκώς οξυνόμενο πρόβλημα της ακρίβειας, το οποίο γονατίζει τα χαμηλά εισοδηματικά στρώματα, αλλά αρχίζει να πλήττει και μεσοστρώματα, που αποτελούν την εκλογική ραχοκοκαλιά της ΝΔ.

Αυτές οι κατηγορίες των ψηφοφόρων την ψήφισαν στις τελευταίες εκλογές του Μαίου και του Ιουνίου κυρίως επειδή έκριναν ότι η αντιπολίτευση δεν πρόσφερε καμία σοβαρή εναλλακτική. Τώρα, όμως, δεν τίθεται θέμα διακυβέρνησης. Και η ψήφος διαμαρτυρίας μπορεί να εκδηλωθεί ελεύθερα.

Έχουμε χαρακτηριστικά παραδείγματα από το παρελθόν. Χαρακτηριστικότερο ένα από τη δεκαετία του ’80. Το πανίσχυρο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου είχε καταγάγει δύο μεγάλες εκλογικές νίκες, το 1981 και το 1985. Όμως, στις δημοτικές εκλογές του 1986 έχασε και τους τρεις μεγάλους Δήμους. Ήταν η αρχή της καθοδικής του πορείας, η οποία το οδήγησε στην ήττα του 1989.

Οι συνθήκες είναι, φυσικά, διαφορετικές. Η ΝΔ ουσιαστικά δεν έχει ισχυρό αντίπαλο. Όμως, η δεύτερη τετραετία της δεν άρχισε καλά. Υπάρχουν «πληγωμένες» περιοχές (Θεσσαλία), αλλά και η πανελλαδική πληγή της ακρίβειας. Αν οι ψηφοφόροι αποφασίσουν να αντιδράσουν, σήμερα είναι η καταλληλότερη στιγμή-και οι ευρωεκλογές του Μαίου του 2024)

Αν δεν συμβεί αυτό, τότε ο ΣΥΡΙΖΑ του Τσίπρα και του Κασσελάκη και το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη θα είναι άξιοι μόνο γι’ αυτό που λέει η λαϊκή έκφραση: να πάνε για βρούβες…