Αναδοχή από ομόφυλα ζευγάρια: Ανώριμοι βουλευτές, ώριμα δικαιώματα
Καμιά δεκαριά, νεοσυντηρητικοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως Πασοκογενείς, ένωσαν τις δυνάμεις τους με τη ΝΔ της «εποχής Γεωργιάδη», τον Κατσίκη των ΑΝΕΛ, το φοβικό στα ατομικά δικαιώματα ΚΚΕ και την ΕΚ, επικαλούμενοι ότι η κοινωνία δεν είναι ώριμη
- 01 Μαΐου 2018 08:09
Η πρωτοβουλία για την αναγνώριση δικαιώματος αναδοχής σε ετερόφυλα και ομόφυλα ζευγάρια που έχουν συνάψει σύμφωνο συμβίωσης ήρθε, αίφνης, αντιμέτωπη στη Βουλή με μια ετερόκλητη συμμαχία βουλευτών και κομματικών παρατάξεων.
Καμιά δεκαριά, νεοσυντηρητικοί βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, κυρίως Πασοκογενείς, ένωσαν τις δυνάμεις τους με τη ΝΔ της «εποχής Γεωργιάδη» που βρίσκει πάντα τον τρόπο για να αντιτάσσεται σε πρωτοποριακές αλλά και πραγματικά φιλελεύθερες διατάξεις. Από κοντά οι Ανεξάρτητοι Έλληνες του ανεκδιήγητου Κώστα Κατσίκη και του ακραίου Δημήτρη Καμμένου αλλά και το, φοβικό στα ατομικά δικαιώματα, ΚΚΕ. Μαζί τους και οι ανεμοδείκτες της Ένωσης Κεντρώων. Όσο για τους νοσταλγούς του φασισμού δεν χρειάζεται λέξη παραπάνω.
Το αξιακό υπόβαθρο που συνδέει αυτό το μπλοκ είναι φυσικά ο συντηρητισμός. Η επιχειρηματολογία τους, όμως, είναι κεκαλυμμένη. Δεν τολμούν να πουν ότι ψαλιδίζουν τις ευκαιρίες χιλιάδων παιδιών να βγουν από τα ιδρύματα και να μεγαλώσουν με ανάδοχους γονείς. Δεν παραδέχονται καν ότι αρνούνται το δικαίωμα των συνανθρώπων τους στη γονεϊκότητα. Αντίθετα, εκφράζονται δια της πλαγίας οδού βάζοντας «μπροστά» την κοινωνία.
«Η κοινωνία δεν είναι ώριμη. Η κοινωνία δεν είναι δεκτική. Η κοινωνία δεν το έχει χωνέψει !» είπαν σχεδόν με μια φωνή στην αρμόδια κοινοβουλευτική επιτροπή οι υπέρμαχοι της διακριτικής μεταχείρισης σε βάρος των ομόφυλων ζευγαριών και ζήτησαν να αποσυρθεί το επίμαχο άρθρο 8 του σχετικού νομοσχεδίου.
Θα μπορούσε κανείς να αντιτείνει πολύ εύκολα ότι εξ’ ορισμού τα ζητήματα δικαιωμάτων δεν μπορούν να εξαρτώνται από τις διαθέσεις της πλειονότητας. Όμως ο πυρήνας του προβλήματος δεν είναι νομικός. Είναι πολιτικός. Αυτό που βλέπουμε εδώ είναι στην ουσία μια συμμαχία βουλευτών και κομμάτων η οποία αυτοκαταργείται. Αυτοϋπονομεύονται, λέγοντας ότι περιμένουν την κοινωνία να «ωριμάσει» για να έρθει εκ των υστέρων η Βουλή να θεσμοθετήσει. Ολόκληρα κόμματα αναγνωρίζουν, δηλαδή, ότι έπονται της κοινωνικής μεταβολής ενώ βουλευτές παρακολουθούν αμέτοχοι κάθε απαραίτητο μετασχηματισμό αντί να τον διευκολύνουν. Με απλά λόγια παραδέχονται την ανωριμότητά τους.
Στην Ελλάδα, όμως, τα δικαιώματα φαίνεται ότι ωριμάζουν γρηγορότερα από τους βουλευτές. Αποδείχτηκε το 1952 με την καθυστερημένη αναγνώριση του καθολικού δικαιώματος ψήφου στις γυναίκες καθώς και το 1982 με την αποποινικοποίηση της μοιχείας που φαντάζει σήμερα εντελώς αδιανόητο ότι ήταν κάποτε αδίκημα. Αντίστοιχα το 2015 η καθιέρωση της ελεύθερης συμβίωσης και σε ομόφυλα ζευγάρια σόκαρε περισσότερο τους βουλευτές και λιγότερο την κοινωνία.
Η κρίσιμη ψηφοφορία για το άρθρο 8 θα γίνει σε λίγες ημέρες. Κάποιοι θα πάνε μπροστά ανοίγοντας το δρόμο της χαράς στα παιδιά και τους ανάδοχους γονείς τους. Οι υπόλοιποι θα περιμένουν την ωρίμανση.
