Ανίεροι πόλεμοι, αθώα θύματα

Χτες, στις Βρυξέλλες, πιστοποιήθηκε, άλλη μια φορά, με τραγικό τρόπο, με το αίμα των αθώων, ότι καμιά φαντασιακή “Ευρώπη – φρούριο” δεν μπορεί να σταματήσει τους καμικάζι του φονταμενταλισμού. Κάτι που όφειλαν να γνωρίζουν οι ευρωπαϊκές ηγεσίες εάν δεν ήταν τόσο πεπεισμένες ότι χορεύοντας με τον διάβολο μένεις αλώβητος.

Γιατί οι στόχοι του μεσαιωνικού ISIS ήταν γνωστοί, όπως και η πρόθεσή του να αποκτήσει εδαφικές βάσεις για να μπορέσει να γενικεύσει τον ανίερο πόλεμό του, χτυπώντας στην καρδιά των “σταυροφόρων”. Οι Ευρωπαίοι ηγέτες όμως, όχι μόνο σφύριζαν αδιάφορα όταν το ISIS αποκτούσε προγεφυρώματα στην αρχή και “επικράτεια” στη συνέχεια, τόσο στη Συρία όσο και στη Λιβύη, αλλά έτριβαν και τα χέρια τους.

Ήταν πολλά τα λεφτά που κυκλοφορούσαν, πάνω και κάτω από το τραπέζι. Λεφτά από τα όπλα που κατέληγαν στο Ισλαμικό Κράτος, λεφτά από το πετρέλαιο που διακινούσε, λεφτά από την αρχαιοκαπηλεία, λεφτά και από τα… “αντιτρομοκρατικά σχέδια”, που μπορεί να αποδείχτηκαν άχρηστα αλλά ήταν τόσο δαπανηρά όσο “έπρεπε”.

Για αυτό και η μεγάλη πλειονότητα αυτών των επαγγελματιών της πολιτικής που χύνουν σήμερα κροκοδείλια δάκρυα, επί μακρόν δεν “έβλεπε” τις βαρβαρότητες και έκανε ότι δεν καταλάβαινε πού το πάει η ολοκληρωτικών αντιλήψεων ηγεσία του ISIS. Για αυτούς, που κατ’ ευφημισμόν αποκαλούνται ηγέτες, το μόνο ζήτημα που ετίθετο ήταν αυτό που με πολύ βολική κομψότητα αποκαλούσαν “διαχείριση του χάους στις αραβικές χώρες”, παράλληλα με την απόκρυψη της δικής τους συμμετοχής στη δημιουργία αυτού του χάους.

Την ίδια ώρα, το Ισλαμικό Κράτος, πολύ πιο πραγματιστικό τελικά από τους “ειδικούς” της Δύσης, οργάνωνε αυτό που το ίδιο αποκαλεί “διαχείριση της αγριότητας”, την εμπέδωση δηλαδή, δια της βαρβαρότητας και της τρομοκρατίας, της δικής του τάξης, τόσο στις περιοχές που κατακτούσε όσο και στον “έξω κόσμο”. Και είναι εντυπωσιακό, αλλά και εγκληματικό για τα θύματα της τρομοκρατίας, πώς τόσα think tank και τόσοι “ηγέτες”, αρνήθηκαν να δουν εγκαίρως αυτό που ερχόταν, θυσιάζοντας τα πάντα στο βωμό της… μπίζνας.

Όπως εντυπωσιακό είναι ότι αρκετά από αυτά τα think tank και αρκετοί από αυτούς τους “ηγέτες” αρνούνται ακόμα και σήμερα να δουν ότι οι πρόσφυγες, που η “Ευρώπη του Βίσεγκραντ” δεν θέλει να δεχτεί, είναι επίσης θύματα, και, μάλιστα, πάρα πολλοί από αυτούς θύματα της “κυβερνητικής” τρομοκρατικής αντίληψης του Ισλαμικού Κράτους στα εδάφη που ιδιοποιήθηκε.

Όπως θύματα της ανέχειας και των νεοαποικιοκρατικών αντιλήψεων είναι και οι περισσότεροι μετανάστες και σχεδόν όλοι οι “καταραμένοι” κάτοικοι των γκέτο στις ευρωπαϊκές μητροπόλεις, όπως το Μόλενμπεκ των Βρυξελλών. Γιατί -επειδή όλα τα νομίσματα έχουν δύο όψεις- οι συνθήκες που περιθωριοποιούν μεγάλα τμήματα της κοινωνίας και μεγεθύνουν τις ανισότητες, μπορεί από τη μια να επωάζουν το ευρωπαϊκό “αυγό του φιδιού” αλλά επιτρέπουν επίσης να επωαστεί και το φονταμενταλιστικό αντίστοιχό του.

Ψιλά γράμματα όμως αυτά για τους “ηγέτες” μας. Γιατί τα χοντρά εξακολουθούν να είναι οι μπίζνες, η περιστολή ελευθεριών και δικαιωμάτων και η περιχαράκωση που υψώνει φράχτες. Όλα αυτά βέβαια στο όνομα της… ελευθερίας, της ισότητας και της αδελφότητας, για να μην ξεχνάμε και τις θεμελιακές ευρωπαϊκές μας αξίες.

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.