Ο Κυριάκος και ο Μιχάλης στο πάρκο

Μέσα στο προχθεσινό ορυμαγδό πληροφοριών, συνέλαβα το εαυτό μου να κοιτάζει με περιέργεια την είδηση που σχημάτιζαν τα pixel στην οθόνη του laptop. Συνέβαινε όντως; Οπαδοί του Ολυμπιακού, της ΑΕΚ και του Πανιωνίου είχαν αφήσει στην άκρη τις διαφορές και κατέβαιναν σε κοινή πορεία στη Νέα Σμύρνη; Διάολε, αν γνωρίζεις έστω λίγα για την ποδοσφαιρική πραγματικότητα της χώρας, αυτό είναι πραγματικό δύσκολο να το καταφέρει κανείς. Από την άλλη, τίποτα δεν είναι δύσκολο για τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Στο διάγγελμα του το απόγευμα της Τρίτης (9/3) είπε μεταξύ άλλων: “Σε όσους επιχειρούν να σπείρουν το μίσος και το διχασμό στην κοινωνία για να καλύψουν το δικό τους αδιέξοδο, όπως έκαναν και στο παρελθόν, απαντώ το εξής: To βράδυ των εκλογών της 7ης Ιουλίου 2019 τόνισα ότι είμαι εδώ για να εγγυηθώ την ενότητα, την ασφάλεια και την ευημερία όλων των Ελλήνων. Αυτό επαναλαμβάνω και τώρα. Δεν θα επιτρέψω σε κανέναν να μας διχάσει”.

Η συγκεκριμένη δήλωση θα μπορούσε να περιέχει ουσία, αν μαζί με τους κορδωμένους λυγμούς περί ενότητας συμβάδιζαν και οι πράξεις. Στο τέλος της μέρας, είμαστε το σύνολο των πράξεων και των αποφάσεών μας, τα λόγια έπονται, συχνά χάνουν εντελώς την αξία τους αν αποτελούν κενά γράμματα. Η ενότητα για να ανέλθει από το επίπεδο των εντυπώσεων, όπου είναι καλή μονάχα για φθηνή δημαγωγία και να εισφέρει σε ένα ουσιαστικό διάλογο με την ελληνική κοινωνία απαιτεί πολιτική βούληση. Η άλλη λύση είναι να επιλέξει ο καθένας από ποια απόσταση προτιμά να παρακολουθεί το ηφαίστειο να βράζει.

Τα γεγονότα της Νέας Σμύρνης, με τον ξυλοδαρμό του πολίτη, δεν είναι ένα μεμονωμένο περιστατικό -το φαινόμενο του “κυνηγητού” πολιτών σε πάρκα και πλατείες αριθμεί πολλές μαρτυρίες σε δεκάδες γειτονιές της Αθήνας. Οι αγενείς συστάσεις, ο βηματισμός καουμπόι που έχει μπερδέψει το πάρκο με σαλούν και το υποτιμητικό ύφος χιλίων χωροφυλάκων, επειδή κάποιος πίνει καφέ στο παγκάκι, είναι το πρώτο πιάτο συνήθως. Τι άλλο θα φιλέψουν τον άτυχο που θα βρεθεί στο δρόμο τους αποτελεί μεγαλύτερο κουίζ όπως φάνηκε πρόσφατα. Το μενού, πάντως, είναι πλούσιο. Οι συμπεριφορές αυτές δεν είναι η εξαίρεση, αλλά ένας κανόνας που αρνείται να αποδεχθεί η κυβέρνηση. Αρνείται να την αποδεχθεί γιατί υπό τη φροντίδα της καλλιεργήθηκε.

Ο κόσμος αντιλαμβάνεται πια πως η συμπεριφορά της αστυνομίας προς την κοινωνία είναι μια πολιτική απόφαση. Ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης απέναντι στο ψυχικό τραύμα των πολιτών και στην μάχη τους να ξεπεράσουν το σοκ μιας πανδημίας, με άγνωστες επιπτώσεις στο μέλλον όλων, επιλέγει ως στρατηγική την ακραία καταστολή. Αντί να αναμορφώσει τον κοινωνικό ρόλο της αστυνομίας, όπως απαιτούν οι καιροί, για να υπάρξει η απαιτούμενη συναίνεση και να βαδίσουμε προς τα βουνά που λέγονται Κορονοϊός και Οικονομία, ο ίδιος σηκώνει το πώμα από το βαρέλι της πυρίτιδας. Γιατί το κάνει αυτό; Γιατί το επιτρέπει ο πρωθυπουργός.

Το γιατί το επιτρέπει ο πρωθυπουργός, έλκει εύρος ερμηνειών. Το βέβαιο είναι πως την ώρα που ο κόσμος επιζητά και προσπαθεί να ανοίξει ένα διάλογο για την κοινωνική δικαιοσύνη, το κράτος του απαντά με βία και καταστολή. Η σχέση αυτή δεν θα ευδοκιμήσει. Αν μάλιστα συνυπολογίσουμε το γεγονός, πως όλα τα παραπάνω συμβαίνουν μέσα σε ένα inception άλλων κρίσεων -κοινωνικών, πολιτιστικών, υγειονομικών, ηθικών, έρχεται και η οικονομική δωράκι, τότε διαλέγει και παίρνεις. Κακό όνειρο μέσα στο κακό όνειρο.

Στο Μαξίμου δεν έχουν αντιληφθεί πόσο εκρηκτικό είναι το κοκτέιλ που αναδεύουν, στην προσπάθειά τους να ψαρέψουν από την ορφανή δεξαμενή της ακροδεξιάς. Και ευελπιστώ και να μην το δούμε. Η εποχή απαιτεί συνεργασίες και συλλογική συνείδηση για να αντιμετωπίσουμε τα κύματα κρίσεων και αλλαγών που έπονται της πανδημίας και δεν αφορούν επιμέρους μικροϊστορίες, αλλά την ιστορία ολόκληρης της ανθρωπότητας. Ο κόσμος αλλάζει και μαζί του θα αλλάξει και η Ελλάδα. Προς ποια κατεύθυνση μένει να το ζήσουμε. Ή να το συναποφασίσουμε.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις