Απανωτά φάουλ

Δε φταίνε πάντα μόνο οι κακοί δανειστές. Από τη στιγμή που δεν εισπράχθηκε στο καθορισμένο χρονοδιάγραμμα ο φόρος πέντε μόλις λεπτών ανά στήλη του ΟΠΑΠ, που εκτιμάτο ότι θα αποφέρει μέχρι 500 εκ ευρώ, ήταν αναμενόμενο να ζητηθούν ισοδύναμα. Και πράγματι ζητήθηκαν και έγιναν αποδεκτά: Αύξηση ΦΠΑ στο 24%.

Ένα μέτρο μάλιστα που θα αποδώσει μόλις 100 εκ ευρώ. Αλλά αυτά θα εισπραχθούν, γιατί οι πολίτες σε αντίθεση με τον ΟΠΑΠ δε θα μπορούν να ξεφύγουν. Αν υποθέσουμε ότι το μέτρο δε θα οδηγήσει και πάλι σε νέα αύξηση της φοροδιαφυγής.

Ευθύνη για αυτό φέρει και ο ΟΠΑΠ, αλλά και η κυβέρνηση, που δε φρόντισε να εφαρμόσει τη ρύθμιση που η ίδια έφερε ώστε να έχει ασπίδα απέναντι στο αίτημα αύξησης του ΦΠΑ.

Τι είδους ταξικό πρόσημο (που θα λεγε κι ο Ευκλείδης Τσακαλώτος) έχει η έμμεση φορολογία, η πιο άδικη αφού την πληρώνουν το ίδιο φτωχοί και πλούσιοι; Οι φτωχοί δηλαδή αναλογικά περισσότερο, καθώς για τον πλούσιο η αύξηση σε ένα πακέτο μακαρόνια είναι μηδαμινή, για τις εκατοντάδες χιλιάδες οικογένειες όμως που επιβιώνουν με δυσκολία, και δέκα λεπτά πάνω είναι σημαντική διαφορά.

Δεν κατηγορούσαμε τις προηγούμενες κυβερνήσεις ότι λάμβαναν άδικα μέτρα για να μην πειράξουν τους ισχυρούς; Δεν υποσχόταν αυτή η κυβέρνηση πως δε θα έκανε τα ίδια; Γιατί άφησε το χρόνο να περάσει έτσι;

Τα τελευταία έξι ατελείωτα χρόνια ατελείωτων μνημονιακών θυσιών, η πικρία των πολιτών γινόταν και γίνεται όλο και μεγαλύτερη όσο διαπιστώνουν πως μόνο εκείνοι καλούνται να κάνουν θυσίες.

Και κινήσεις όπως η εξαίρεση των βουλευτών από την υπαγωγή στον ΕΦΚΑ στο πλαίσιο του νέου ασφαλιστικού, απογοητεύουν ακόμη περισσότερο τους πολίτες, που καταλήγουν να απορρίπτουν όλο και περισσότερο την πολιτική, με αποτέλεσμα να γίνονται εύκολα θύματα πάσης φύσεως ακραίας προπαγάνδας.

*της Βίκυς Σαμαρά, αρχισυντάκτριας του Πολιτικού Τμήματος του NEWS 247