Απέναντι στον Μητσοτάκη ποιος; Ένας (και αδύναμος) ίσον κανένας!

Αυτό που παρατηρείται σήμερα στην πολιτική ζωή δεν έχει προηγούμενο: ένα κόμμα, η ΝΔ και ο αρχηγός της και πρωθυπουργός δεν έχουν αντίπαλο. Κέρδισαν τις δεύτερες κατά σειράν εκλογές το 2023 με ποσοστό που απέχει 24 μονάδες από τον δεύτερο ΣΥΡΙΖΑ, που κατέρρευσε εκλογικά(18%).

Σήμερα και εν όψει των ευρωεκλογών η ΝΔ έχει σημαντικές απώλειες, αλλά δεν υπάρχει ισχυρό κόμμα να τις απορροφήσει και να αμφισβητήσει την κυριαρχία της. Ο ΣΥΡΙΖΑ πέφτει κι άλλο. Και το ΠΑΣΟΚ, που φαίνεται ότι διεκδικεί τη δεύτερη θέση, απέχει παρασάγγας από τη ΝΔ.

Τέτοιο σκηνικό έχουμε να παρατηρήσουμε από την πρώτη τετραετία της Μεταπολίτευσης(1974-1977). Η τότε ΝΔ του Κωνσταντίνου Καραμανλή πήρε 54% στις εκλογές του 1974 και ήταν υπερ-κυρίαρχη, καθώς η εξ αριστερών αντιπολίτευση ήταν διασπασμένη. Το κόμμα του Κέντρου υπό τον Γεώργιο Μαύρο είχε 25% και το νεότευκτο ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου μόλις 13%.

Όμως, αυτή η «ανορθογραφία» διήρκεσε μόλις τρία χρόνια. Στις εκλογές του 1977 η ΝΔ υποχώρησε στο 41% και απέκτησε ισχυρό αντίπαλο. Το ΠΑΣΟΚ, απορροφώντας το Κέντρο, διπλασίασε το ποσοστό του και έγινε φανερό ότι είχε έθετε τις βάσεις για να φτάσει στην κυβέρνηση. Αυτό έγινε το 1981 με το θριαμβευτικό 48%.

Έκτοτε η εκάστοτε κυβέρνηση είχε ισχυρή αντιπολίτευση. Μέχρι και το 2019. Σήμερα αυτός ο κανόνας έχει πλήρως ανατραπεί. Και όλοι περιμένουν τις ευρωεκλογές για να δουν αν αυτή η κατάσταση θα συνεχιστεί. Όλες οι ενδείξεις, πάντως, σε αυτό οδηγούν. Ο ΣΥΡΙΖΑ οδηγείται σε νέα συρρίκνωση. Και το ΠΑΣΟΚ μπορεί να είναι δεύτερο, αλλά δεν φαίνεται να έχει δυναμική που θα του επιτρέψει να αμφισβητήσει την κυριαρχία της ΝΔ.

Μέσα σε αυτό το κλίμα είναι λογικό να υπάρχουν στην αντιπολίτευση στελέχη που δεν στρουθοκαμηλίζουν. Στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ τα οποία θεωρούν αστειότητες τα περί «νίκης» που λέει ο Στέφανος Κασσελάκης για τις ευρωεκλογές. Αλλά και στελέχη του ΠΑΣΟΚ που δεν θεωρούν ότι ο στόχος «δεύτερη θέση» θα αλλάξει κάτι στους σημερινούς συσχετισμούς, αν δεν συνοδεύεται από ισχυρό ποσοστό.

Οι ηγεσίες των δύο κομμάτων βλέπουν γύρω τους φαντάσματα. Όπως γίνεται με την εκδήλωση της προσεχούς Τρίτης(με θέμα «Απέναντι στον Κυριάκο Μητσοτάκη ποιος; Μια πειστική απάντηση των προοδευτικών δυνάμεων») με ομιλητές τους Δ. Τεμπονέρα (ΣΥΡΙΖΑ), Μ. Χριστοδουλάκη (ΠΑΣΟΚ) και Έφη Αχτσιόγλου (Νέα Αριστερά). Λιγότερο ο ΣΥΡΙΖΑ και περισσότερο το ΠΑΣΟΚ αποδοκίμασαν αυτήν την εκδήλωση και τη συμμετοχή στελεχών τους.

‘Όμως, το θέμα που θέτει το ερώτημα της εκδήλωσης δεν εξαφανίζεται επειδή το απωθούν οι ηγεσίες των δύο κομμάτων. Θα τεθεί εκ των πραγμάτων, αν οι ευρωεκλογές διατηρήσουν το σημερινό συσχετισμό δυνάμεων, δηλαδή αν το ποσοστό της ΝΔ παραμείνει (υπερ)διπλάσιο του δεύτερου κόμματος. Διότι τότε θα φανεί ότι, αν ο ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ εξακολουθήσουν να έχουν μικρομεσαία ποσοστά, ο κ. Μητσοτάκης θα συνεχίσει ανενόχλητος προς την τρίτη κατά σειράν θητεία του.

Μπορεί το ζητούμενο για τις ηγεσίες των κομμάτων αυτών να είναι να διατηρήσουν τα «μαγαζάκια» τους, αλλά ο κόσμος της πάλαι ποτέ προοδευτικής παράταξης δεν σκοτίζεται γι’ αυτό. Θέλει εναλλακτική λύση απέναντι στη σημερινή κυρίαρχη ΝΔ.

Γι’ αυτό, αν οι ευρωεκλογές επιβεβαιώσουν τα προγνωστικά, η πιθανότερη απάντηση στο ερώτημα «απέναντι στον Μητσοτάκη ποιος;», θα είναι «ο κανένας»…