Από- Δραση ή δράση στο Κέντρο;

Η συμπόρευση της Δράσης και του Θόδωρου Σκυλακάκη με τη Νέα Δημοκρατία ήταν κάτι που θα συνέβαινε κάποια στιγμή. Η παρουσία του Κυριάκου Μητσοτάκη στο συνέδριο της Δράσης είχε ουσιαστικά προαναγγείλει το γεγονός. Η χρονική στιγμή που συνέβη οφείλεται σε μια άλλη συμπόρευση-αυτή του Γιώργου με τη Φώφη- και τηρουμένων των αναλογιών αποτελεί μια απάντηση εν’ όψει της επικείμενης μάχης στο κέντρο. Και ήρθε ανήμερα της δημοσκόπησης του Πανεπιστημίου Μακεδονία, όπου το σημαντικό προβάδισμα της Νέας Δημοκρατίας έναντι του ΣΥΡΙΖΑ, “σκίαζε” η μείωση του ποσοστού κατά μια μονάδα την οποία εισπράττει το ΠΑΣΟΚ- Δημοκρατική Συμπαράταξη.

Πέρα από κάθε δραματοποίηση που συνήθως συνοδεύει την επαναπροσέγγιση παντός “απολωλού” που φεύγει απ’ το μαντρί, η επιστροφή του Θ. Σκυλακάκη δεν θα προκαλούσε αντιδράσεις αν γινόταν με τρόπο που δεν θα ενοχλούσε εκείνους που είχε ενοχλήσει με δηλώσεις του στο παρελθόν. Δεν είναι όμως ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος, και υπό αυτή την έννοια ο επικεφαλής της Δράσης δεν πρωτοτυπεί. Ο Θ. Σκυλακάκης μαζί με την ομάδα του ορθώς έπραξε και επέστρεψε στο φυσικό του χώρο, αλλά ο Κυριάκος Μητσοτάκης όφειλε προηγουμένως να ενημερώσει τα αρμόδια όργανα, έστω και για καθαρά τυπικούς λόγους. Κυρίως γιατί τα στελέχη της Δράσης δεν προσχώρησαν στη Νέα Δημοκρατία, αλλά συνεργάζονται διατηρώντας μάλιστα την αυτοτέλεια τους.

Λεπτομέρειες θα πείτε, αλλά από κάποιες τέτοιες παραλείψεις ξεκινάνε στα κόμματα οι παρεξηγήσεις. Ασφαλώς ουδείς μπορεί να ψέξει τον πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας επί της ουσίας. Άλλωστε από την πρώτη στιγμή είχε δηλώσει ότι επιθυμεί να συμπορευθεί με όλες τις φιλοευρωπαϊκές μεταρρυθμιστικές δυνάμεις, ενώ επανειλημμένα είχε αναφερθεί ότι ο στόχος του είναι-ανεξαρτήτως αυτοδυναμίας- η Νέα Δημοκρατία να αποτελέσει το βασικό κορμό μιας μεγάλης συμμαχίας των μεταρρυθμιστικών δυνάμεων. Συνεπώς ο Κυριάκος Μητσοτάκης εντάσσει σ’ αυτό το πλαίσιο τη συνεργασία με το σχήμα του Θ. Σκυλακάκη. Προφανώς δεν συμφωνούν όλοι με όλους σ’ ένα μεγάλο πολυσυλλεκτικό κόμμα. Κι αυτό είναι υγιές. Αλλά όταν όλοι συμφωνούν ότι η Νέα Δημοκρατία πρέπει να ανακτήσει τα παραταξιακά της χαρακτηριστικά, δεν είναι νοητό να υπάρχουν αποκλεισμοί σε στελέχη εφόσον αυτά αποδέχονται το ιδεολογικοπολιτικό πλαίσιο των αρχών της. Άρα ο Κυριάκος Μητσοτάκης έκανε αυτό που έπρεπε να κάνει ο πρόεδρος ενός μεγάλου πολυσυλλεκτικού κόμματος.

Η Δράση του Θ. Σκυλακάκη πράγματι αποτελεί ένα σχήμα στο χώρο της Κεντροδεξιάς, που ναι μεν εκφράζει φιλελεύθερες(νέο-φιλελεύθερες κατ’ άλλους) θέσεις στην οικονομία, δύσκολα όμως θα μπορούσε να την εντάξει κανείς στον κεντρώο χώρο. Τα στελέχη της αναμφίβολα διακρίνονται για τις εκσυγχρονιστικές αντιλήψεις τους, η δογματική ωστόσο ταύτιση με μεταρρυθμίσεις που έχουν αντικοινωνικό πρόσημο τους κατατάσσουν στα δεξιά του λεγόμενου μεσαίου χώρου. Αυτός είναι ο κυριότερος λόγος που ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα δυσκολευθεί να πείσει τους κεντρώους ψηφοφόρους ότι η συνεργασία μαζί τους αποτελεί άνοιγμα στον κεντρώο χώρο.