Αθήνα, η αβίωτη πρωτεύουσα…

Στην αναπαυτική πολυθρόνα θαλάσσης διαβάζει κανείς μικρές αγγελίες ακινήτων για να “σκοτώσει” την ώρα του στην παραλία. “Ανακαινισμένο τριάρι στου Γκύζη, 74 τμ, πλησίον του Αρείου Πάγου στον πρώτο όροφο, πωλείται 135.000 ευρώ”. Καγχάζει ο αναγνώστης αλλά συνεχίζει, υπάρχουν και περισσότερο “χιουμοριστικές” αγγελίες. “140 τμ, κοντά στο Χίλτον, οικοδομή της δεκαετίας του 70, πωλείται 580.000 ευρώ”.

Η πλάκα κάπου εκεί κόβεται γιατί έρχεται η τραγική συνειδητοποίηση. Η Αθήνα είναι πλέον μία αβίωτη πόλη (και η Αττική γενικότερα μία αβίωτη περιφέρεια) και από οικονομικής και από περιβαλλοντικής άποψης.

Προσέξτε (τα στοιχεία δημοσιεύτηκαν στην εφημερίδα “Καθημερινή”):

• Το 37% των δασών της Αττικής κάηκαν τα τελευταία 8 χρόνια.
• Ο εφετινός Ιούνιος ήταν ο πιο ζεστός στην πόλη από το 1860 (!) και μετά.
• Τον ίδιο μήνα δεν έπεσε στην πρωτεύουσα ούτε σταγόνα βροχής (παρομοίως στη Λειβαδιά και στη Σπάρτη).

Γεννάται το ερώτημα, απολύτως αυθόρμητα: Κάτω από ποιες συνθήκες μπορεί κάποιος, ιδίως νέος που έχει όλη τη ζωή μπροστά και όχι πίσω του, να συνεχίσει να κατοικεί στην Αθήνα της επόμενης δεκαετίας;

Η απόκτηση ή και η ενοικίαση καλής κατοικίας, που θα απαντά και στις περιβαλλοντικές προκλήσεις των νέων εποχών, θα είναι για τους περισσότερους όνειρο απατηλό. Ακόμα και η ανακαίνιση ενός διαμερισμάτος το οποίο θα κληρονομηθεί είναι ένα πολύ ακριβό όνειρο στην Αθήνα του 2024, το οποίο αναμένεται να γίνει ακόμα ακριβότερο τα επόμενα χρόνια.

Αλλά και στην περίπτωση που ο εξαιρετικά δύσκολος γρίφος της κατοικίας λυθεί, σε ποια Αθήνα θα κληθούν να ζήσουν οι άνθρωποι την επόμενη περίοδο; Η πόλη παίρνει φωτιά τους καλοκαιρινούς μήνες, ενίοτε, όπως αποδείχθηκε προσφάτως, και κυριολεκτικά. Οι πνεύμονες πρασίνου εντός της είναι τραγικά λίγοι και γύρω από αυτήν καίγονται συνεχώς (με τις προσπάθειες αναδώσης παράλληλα να μην αποδίδουν γρήγορα καρπούς).

Το κόστος ζωής, την ίδια ώρα, αν εξαιρέσει κανείς το κόστος στέγασης, έχει εκτοξευτεί στα ύψη καθώς δραστηριότητες όπως το φαγητό σ’ ένα καλό εστιατόριο ή ακόμα και τα καθημερινά ψώνια εξελίσσονται σε δοκιμασίες. Τα χρήματα των μισθωτών, έτσι και αλλιώς λίγα κατά μέσο όρο, στην Αθήνα εξαφανίζονται από τους τραπεζικούς λογαριασμούς με μαγικό τρόπο.

Αν κάτι δεν αλλάξει θεαματικά μέσα στα επόμενα χρόνια, η Αθήνα θα κατοικείται αποκλειστικά από απόμαχους της ζωής και τουρίστες που θα μπορούν να πληρώσουν τις υπέρογκες τιμές των ξενοδοχείων και των Airbnb της πόλης. Τελεία. Οι υπόλοιποι θα αναχωρήσουν, υποχρεωτικά σχεδόν, για άλλες πολιτείες περισσότερο βιώσιμες, περισσότερο πράσινες και λιγότερο ακριβές, όχι απαραιτήτως στην Ελλάδα.

Δεν παρατηρεί βέβαια κανείς κάποια ιδιαίτερη ανησυχία γι’ αυτό. Η κυβέρνηση, έτσι και αλλιώς, εξυπηρετεί το σχέδιό της που προβλέπει σε κάθε περίπτωση business με τους πάντες και τα πάντα. Δεν την ενδιαφέρει το αβέβαιο μέλλον αλλά το άκρως κερδοφόρο, για τους επιχειρηματικούς της φίλους, παρόν.

Η αντιπολίτευση όμως; Κάτι ψέλλισε ο Δήμαρχος Αθηναίων, Χάρης Δούκας για την ανάγκη εκπόνησης ενός συνολικού σχεδίου για την Αττική το οποίο θα καταστήσει σε βάθος χρόνου βιώσιμη την περιοχή. Ελα όμως που ο κ. Δούκας αποφάσισε ότι θέλει να διεκδικήσει την προεδρία του ΠΑΣΟΚ με συνέπεια να μην μπορεί πλέον να πείσει για το ειλικρινές των προθέσεών του;

Για την Αριστερά όλων των αποχρώσεων καλύτερα ας μη μιλήσουμε γιατί θα χαλάσουμε τις καρδιές μας και ορισμένοι κάνετε ακόμα διακοπές, κρίμα είναι.

Τι μας μένει λοιπόν; Ενα αυθεντικό, πολυπληθές και πολύχρωμο κίνημα από τα κάτω. Κατοίκων της Αθήνας που θα θελήσουν να αλλάξουν τη μοίρα αυτής της πόλης. Επιτροπές που θα πλασιωθούν με επιστήμονες (αλλά όχι μόνο) θα συνεδριάζουν ανά τακτά χρονικά διαστήματα και θα πιέζουν καθημερινά τους δήμους, την περιφέρεια και την κεντρική εξουσία προς λύσεις ρεαλιστικές και “πράσινες”.

Δεν φαίνεται να υπάρχει άλλη λύση στον ορίζοντα. Οι Αθηναίες και και οι Αθηναίοι, γκάγκαροι και μη, οφείλουν να πάρουν τις τύχες της πρωτεύουσας στα χέρια τους, αν επιθυμούν βέβαια να κατοικούν σ’ αυτή, κάτι που εδώ που τα λέμε δεν είναι και υποχρεωτικό. Κανείς δεν μπορεί να αναγκάσει κανέναν να μείνει σε μία πόλη που μετατρέπεται σε κρανίου τόπο με μαθηματική ακρίβεια και γεωμετρική πρόοδο.

Ρομαντικοί αναζητούνται και άνθρωποι που θα το λέει η ψυχή τους. Γιατί εδώ που τα λέμε μία προσπάθεια, η Αθήνα της σπουδαίας ιστορίας, την αξίζει όπως και να χει. Υπάρχουν οι διαθέσεις και τα κουράγια; Ιδού η Αθήνα, ιδού και η πρόκληση…