Με την Μποφίλιου και τον Πορτοσάλτε

Στο «Life of Brian» («Ενας Προφήτης, μα τι Προφήτης!») οι Monty Python περιγράφουν μία σκηνή λιθοβολισμού στην Ιουδαία κατά τα χρόνια του Ιησού. Στους λιθοβολισμούς των βλάσφημων συμμετείχαν αποκλειστικά άνδρες.

Ομως στην ταινία εμφανίζονται μόνο γυναίκες με το λιθάρι στο χέρι. Και μεταμφιέζονται για να ξεπεράσουν το εμπόδιο της απαγόρευσης. Αγοράζουν ψεύτικες γενειάδες και προσθέτουν μπάσα στη φωνή. Η εικόνα είναι γελοία, αλλά συμβατή με τα προσχήματα. Διότι εκείνο που είχε σημασία ήταν να πετάξουν την πέτρα.

Αυτή η σκηνή μου θυμίζει πάντα τις επιθέσεις στα social media, ειδικά στο Χ, εναντίον προσώπων που απασχολούν την επικαιρότητα προκαλώντας αντιδράσεις στα δεξιά ή στα αριστερά του ακροατηρίου. Χαζεύω, ας πούμε, τις επιθέσεις προς τη Νατάσσα Μποφίλιου επειδή τραγούδησε στο Σύνταγμα φορώντας παλαιστινιακή μαντίλα. Την κατηγόρησαν ως εκπρόσωπο της Χαμάς. Ανοησίες.

Ομως το θέμα μας δεν είναι τι πιστεύει η Μποφίλιου, αλλά το δικαίωμα της να εμφανίζεται όπως γουστάρει χωρίς να λογοδοτεί σε κάθε ανώνυμο και να υφίσταται συστηματική δολοφονία χαρακτήρα.

Μεταξύ μας, δεν έχει καμία σημασία για το δράμα στη Γάζα το πώς θα εμφανιστεί η τραγουδίστρια. Ούτε οι Παλαιστίνιοι πήραν ανάσα, ούτε οι Ισραηλινοί έσκυψαν το κεφάλι προβληματισμένοι. Απλώς η Μποφίλιου ήταν συνεπής με τις απόψεις της. Δικαίωμα της. Αν δεν σου αρέσει μην πας στο μαγαζί να την ακούσεις ή άλλαξε σταθμό αν και αυτό είναι κομματάκι δύσκολο γιατί η Μποφίλιου και η Ζουγανέλη παίζουν πλέον σε εθνικό δίκτυο.

Και για να είμαι ειλικρινής, ούτε εγώ ενθουσιάστηκα όταν, μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, η Μποφίλιου τραγούδησε «για τον άνθρωπο». Απλώς δεν πήγα στη συναυλία. Δεν εξέφρασα καμία πρόθεση να υπαγορεύσω στη Μποφίλιου τι θα πιστεύει, τι θα τραγουδάει και τι θα φοράει.

Παρεμπιπτόντως, δεν δύναμαι να διατυπώσω ουσιαστική άποψη για το θέαμα που παρουσιάστηκε στο Σύνταγμα. Ηταν πάντως σαββοπουλικό χωρίς Σαββόπουλο. Και με ενθουσίασε ο ήλιος του ΠΑΣΟΚ που εμφανίστηκε πάνω από τη Βουλή. Θα μπορούσε να σταθεί ως τεράστιο φωτοστέφανο στην κεφαλή του Χάρη Δούκα.

Τώρα όσον αφορά την επιλογή της ΕΡΤ  να μη μεταδώσει όλη την εκδήλωση, καλό θα ήταν τις επόμενες χρονιές να υπάρχει μία συννενόηση με τον Δήμο, στο πλαίσιο συμπαραγωγής. Διότι από τη στιγμή που μετέδωσε τα τελευταία λεπτά για την αλλαγή του χρόνου ήταν σαν να αναγνωρίζει ότι η βασική εκδήλωση είναι αυτή στο Σύνταγμα.

Εκοψαν την εκδήλωση επειδή φοβήθηκαν τα πολιτικά μηνύματα; Δεν ήθελαν να χαλάσουν την καρδιά του Χαρδαλιά; Πιθανότατα ισχύουν και τα δύο. Το άλλο πρόσωπο που δέχεται επιθέσεις (ακόμα και από τον δήμαρχο Δούκα) στα όρια της δολοφονίας χαρακτήρα, είναι ο Αρης Πορτοσάλτε.

Εδώ τα πράγματα είναι πιο απλά. Δεν σου αρέσει ο Πορτοσάλτε; Βγάζεις σπυριά με αυτά που λέει; Σε πιάνει στομαχόπονος; Αλλάζεις σταθμό και κανάλι. Δεν υπάρχει κάτι άλλο που μπορείς να κάνεις. Και δεν πρέπει να κάνεις κάτι άλλο.

Να, εσύ που σιχτιρίζεις, σκέψου το εξής. Τι θα σε ικανοποιούσε; Να φύγει από το μικρόφωνο; Οχι, γιατί εσύ είσαι πάνω από όλα προοδευτικός και δημοκράτης, σωστά; Θέλεις να ακούγονται όλες οι απόψεις. Μήπως να άλλαζε τις απόψεις που εκφράζει δημοσίως; Μα, τότε θα έλεγε ψέματα.

Ευτυχώς ζούμε σε μία χώρα όπου πλέον, ο καθένας, μπορεί να τραγουδάει, να φοράει, να πιστεύει και να λέει οτιδήποτε τον εκφράζει. Το γελοίον του πράγματος βρίσκεται στην υποκρισία των επιτιθέμενων. Οσοι καταφέρονται κατά της Μποφίλιου, δηλώνουν ότι υπερασπίζονται το δικαίωμα του Πορτοσάλτε στην ελευθερία του λόγου. Και όσοι θέλουν να κολατσίσουν με τις σάρκες του Πορτοσάλτε, δίνουν μάχη για το δικαίωμα της Μποφίλιου να φοράει τη μαντήλα.

Και εσύ που στέκεσαι στη μέση, τι μπορείς να πεις; Get a life ρε παιδιά, ηρεμήστε.