Μπροστά στα επώνυμα τρολ, τύφλα να ΄χουν τα ανώνυμα…

Η ανωνυμία στο Διαδίκτυο είναι καθεστώς, είναι η φύση του μέσου τέτοια. Καθένας και καθεμία μπορεί να έχει ένα λογαριασμό, από τον οποίο μπορεί να εκπέμπει (σχεδόν…) ό,τι θέλει. Αυτό δεν είναι απαραίτητα επιλήψιμο, αν δεν ξεπερνιούνται τα όρια. Και αυτά τα θέτει μόνο ο ποινικός νόμος.

Το διαδίκτυο είναι γεμάτο με (ανώνυμα) τρολ, η δράση των οποίων είναι «νομιμοποιημένη». Διότι δεν είναι καθόλου εύκολο να τα βάλει κάποιος μαζί τους. Πρέπει πρώτα να καταφύγει στη Δίωξη Ηλεκτρονικού Εγκλήματος και μετά να αποδείξει ότι από τη δράση τους συκοφαντείται και υφίσταται ζημία.

Όταν έχουμε να κάνουμε με δράση πολιτικών τρολ, τα πράγματα μπερδεύονται. Για πολλούς λόγους, οι οποίοι θα φανούν στη συνέχεια. Εναντίον ενός τέτοιου τρολ ανακοίνωσε ότι θα στραφεί ο πρώην υπουργός και γραμματέας του ΣΥΡΙΖΑ Πάνος Σκουρλέτης. Από όσα έχει πει μέχρι τώρα, προκύπτει ότι θεωρεί πώς οι αναρτήσεις αυτού του τρολ τον συκοφαντούν και τον απειλούν. Αυτό θα φανεί αν και όταν κατατεθεί μήνυση και ασκήσει δίωξη ο εισαγγελέας. Από όσες αναρτήσεις αυτού του τρολ έχουν πάρει ευρεία δημοσιότητα φαίνεται ότι κατηγορούσε, με ακραίο λεξιλόγιο, τον κ. Σκουρλέτη ότι «υπονόμευε τον Αλέξη Τσίπρα».

Πολιτικά η κατηγορία αυτή είναι μια μπούρδα. Διότι για την «υπονόμευσή» του, αν συνέβαινε, την ευθύνη είχε ο ίδιος ο πρώην πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ, εφόσον την άφηνε να εξελίσσεται. Αν ο κ. Τσίπρας ανεχόταν να έχει δίπλα του υπονομευτές, ήταν άξιος της μοίρας του.

Ωστόσο αυτή κατηγορία είναι υπαρκτή. Και δεν την εκτοξεύουν μόνο, ως συκοφαντία, ανώνυμα τρολ του διαδικτύου. Την προσάπτουν σε στελέχη της λεγόμενης εσωκομματικής αντιπολίτευσης του ΣΥΡΙΖΑ σύντροφοί τους, που σήμερα κατατάσσονται στους (νέους) «προεδρικούς».

Επομένως, τι να καταλογιστεί σε ένα ανώνυμο τρολ του Twitter ή του Facebook, όταν τα ίδια λένε επώνυμοι πολιτικοί από το ίδιο κόμμα;

Τα ανώνυμα τρολ παίρνουν γραμμή από όσα λένε και γράφουν οι επώνυμοι. Στον πολιτικό πόλεμο των τελευταίων ετών υπήρξαν συγκεκριμένοι πολιτικοί σχεδόν όλων των κομμάτων που εξέπεμπαν -και ορισμένοι εκπέμπουν ακόμη- ακραίο λόγο. Και υπήρξαν μέσα ενημέρωσης και δημοσιογράφοι που είπαν και έγραψαν ψέματα και καταδικάστηκαν για συκοφαντία. Όλοι αυτοί είναι επώνυμοι και όχι τρολ. Και μπροστά τους ωχριούν τα ανώνυμα τρολ.

Θυμίζουμε πρόχειρα:

• Πριν από δέκα χρόνια, στέλεχος της ΝΔ έκανε μια αδιανόητα απειλητική ανάρτηση για τον Αλέξη Τσίπρα στο Twitter με αναφορές στον…εμφύλιο! Δεν αναφέρουμε το όνομά του, διότι κατάλαβε το ακραίο του πράγματος και έσβησε την ανάρτηση.
• Ο πρώην υπουργός (του ΠΑΣΟΚ, σήμερα ανέστιος) Ανδρέας Λοβέρδος έγραψε σε βιβλίο ότι είχε αποφασίσει να… δείρει τον λέξη Τσίπρα, επειδή τον συκοφάντησε στην υπόθεση Novartis: «Γεννήθηκε μέσα μου η ιδέα να τον δείρω. Κυριολεκτώ. Την οργάνωσα, μάλιστα, λίγο στο μυαλό μου. Θα επεδίωκα, σκεφτόμουν, να διασταυρωθώ μαζί του, όταν θα ερχόταν στην αίθουσα της Βουλής για να μιλήσει και τότε θα του έσπαγα τη μύτη, αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Σοβαρολογούσα», έγραψε.
• Ο Άδωνις Γεωργιάδης, μετρ των ΜΜΕ και των κοινωνικών δικτύων, έχει πει και γράψει τα πάντα. Από το «θα τους λιώσω» (τους πολιτικούς αντιπάλους του) έως τις απειλές σε εισαγγελείς, δημάρχους κτλ. Μάλιστα, αν πάμε μερικά χρόνια πίσω, τότε που ήταν στέλεχος του ΛΑΟΣ, θα δούμε ότι όσα είχε πει για στελέχη της ΝΔ -και τον σημερινό πρωθυπουργό- δεν τα έχει πει και γράψει κανένα ανώνυμο τρολ του ΣΥΡΙΖΑ.
• Ο Παύλος Πολάκης είναι το πιο επώνυμο πολιτικό τρολ που κυκλοφορεί. Όταν ήταν υπουργός, απειλούσε δημόσια δημοσιογράφους ότι θα τους θάψει τρία μέτρα κάτω από τη γη. Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχει γράψει τα πάντα κατά πάντων: λοιδορίες, συκοφαντίες, απειλές. Γι’ αυτόν δεν υπάρχουν όρια. Τα ξεπέρασε πολλές φορές και μια φορά εξόργισε τόσο τον Αλέξη Τσίπρα που τον παρέπεμψε για διαγραφή. Η οποία δεν έγινε ποτέ και σήμερα ο Πολάκης «καθοδηγεί» το νέο αρχηγό Στέφανο Κασσελάκη.

Τι δείχνουν όλα αυτά; Ότι μπροστά σε όσα έχουν πει και γράψει, με τη φωνή και την υπογραφή τους, επώνυμοι πολιτικοί, η δράση των ανώνυμων τρολ είναι σχεδόν αθώα. Άλλωστε, από αυτούς παίρνουν γραμμή.

Γι’ αυτό όσοι πολιτικοί -εννοούμε σοβαρούς και όχι όσους ξημεροβραδιάζονται μπροστά στις οθόνες- ασχολούνται με ανώνυμα τρολ (πχ το «αριστερό» «Πεν Νταλαούρα» ή το δεξιό «Ζούκοφ») αξία τους δίνουν…