“Δεν έχετε προτάσεις” (που να ταυτίζονται με τις δικές μας)

“Δεν έχετε προτάσεις” (που να ταυτίζονται με τις δικές μας)
""Δεν έχετε προτάσεις" βασικό κυβερνητικό "μότο". Δεν λείπει η φράση αυτή από τα χείλη κανενός υπουργού όταν απευθύνεται στην αντιπολίτευση. Eurokinissi

Τι σημαίνει στην πραγματικότητα αυτό που συνεχώς ακούμε από τα κυβερνητικά στελέχη, όταν αναφέρονται στην αντιπολίτευση.

Το ακούσαμε, από την κυβέρνηση, κατά την διάρκεια της 3ημερης συζήτηση για την πρόταση μομφής που κατέθεσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Το ακούγαμε και πριν, θα το ακούμε και στο μέλλον: «Δεν έχετε προτάσεις» διαμηνύεται σε όλα τα κόμματα της αντιπολίτευσης. Ως εκ τούτου όταν κάνουν κριτική στα κυβερνητικά πεπραγμένα, εξυπηρετούν άλλους στόχους.

Ο ΣΥΡΙΖΑ «επενδύει την πόλωση». Το ΚΚΕ είναι «περιθωριακό» και αντιστρατεύεται την «ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας». Το Μέρα 25 θέλει να «παίξει την χώρα στα ζάρια» όπως έκανε ο Βαρουφάκης το 2015.

Ακόμη και το Κίνημα Αλλαγής (που «σκίζεται» προκειμένου να ασκήσει αντιπολίτευση «με προτάσεις») δεν γλυτώνει. Μια και «ταυτίζεται με τον ΣΥΡΙΖΑ» μέχρι έμπρακτης απόδειξης του αντίθετου, που δεν μπορεί να είναι άλλη από την ταύτιση του με την Ν.Δ.

Αυτά ενώ όλα τα προαναφερθέντα κόμματα, το καθένα από την δική του οπτική, έχουν καταθέσει στον δημόσιο διάλογο ολοκληρωμένες προγραμματικές θέσεις. (Κάτι που μπορεί να πιστοποιήσει και ο ….γράφων, μια και έχει διαβάσει τις περισσότερες από αυτές).

Στα κείμενα αυτά, εκτός από μακρόπνοες πολιτικές στοχεύσεις, προκρίνονται και μέτρα άμεσα εφαρμόσιμα. Μάλιστα δεν λείπουν και τα κόμματα που έχουν προτάσεις κοστολογημένες και μάλιστα πλήρως ενταγμένες στο ευρωπαϊκό πλαίσιο. Όπως για παράδειγμα οι θέσεις του ΣΥΡΙΖΑ για τις μειώσεις φόρων ώστε να αντιμετωπιστεί η ακρίβεια η για την αναδόμηση του χρηματοπιστωτικού συστήματος.

Τι εννοεί λοιπόν η κυβέρνηση επιμένοντας πως η αντιπολίτευση που της γίνεται περιέχει μόνον το στοιχείο της διαμαρτυρίας; Προφανώς ότι τα υπόλοιπα κόμματα δεν έχουν προτάσεις που είτε να είναι προσαρμοσμένες στην εξυπηρέτηση των δικών της στόχων, είτε πιο απλά να είναι ίδιες με τις δικές της.

Έτσι λοιπόν όταν ο Κωστής Χατζηδάκης θέλει να «απελευθερώσει την αγορά εργασίας» ώστε «να υπάρξει προσέλκυση επενδύσεων» δεν αντιλαμβάνεται ως «πρόταση» την επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων. Ακόμη και αν είναι ένα καθεστώς που ισχύει σε ευρωπαϊκές χώρες που έλκουν πολύ περισσότερες επενδύσεις από την Ελλάδα.

Όταν ο Θανάσης Πλεύρης θέλει «αναδιοργάνωση των δομών υγείας» που θα μειώσουν το δημοσιονομικό κόστος, δεν θεωρεί ότι του κάνεις πρόταση αν μιλήσεις για «αύξηση των δαπανών υγείας». Πόσο μάλλον αν γίνει λόγος για προσλήψεις μόνιμων γιατρών, που στα αυτιά του Θόδωρου Σκυλακάκη ακούγεται ως μακροπρόθεσμο μέτρο δαπάνης ασύμβατο με την «μετά- Covid» εποχή, εάν ποτέ έλθει.

Με λίγα λόγια στην χώρα εφαρμόζεται ένα πολιτικό σχέδιο με σαφές, νεοφιλελεύθερο, πρόσημο. Από μία κυβέρνηση μειοψηφίας (39,8% πήρε στις εκλογές) που αξιώνει οι πάντες να ενσωματωθούν σε αυτό. Επιπρόσθετα εγκαλεί όσους δεν το κάνουν για «απουσία προγράμματος» και «λαϊκισμό».

Όμως δεν πρέπει να γραφτούν περισσότερα γι αυτό το τελευταίο συμπέρασμα. Βλέπετε, τέτοιες αντιλήψεις υποθάλπουν αν δεν δημιουργούν το διχασμό…

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα