Δεν παίρνεις σύνταξη, δεν έχεις περίθαλψη, έχουμε όμως πλεόνασμα

Αν ισχύει η πληροφορία ότι μόνο το 10% ενός παγόβουνου είναι ορατό, τότε με δεδομένα όσα μάθαμε για το ασφαλιστικό τις τελευταίες δύο εβδομάδες, το ναυάγιο είναι περίπου βέβαιο. Κυρίως διότι οι διαθέσιμες λύσεις για να το αποτρέψουμε έχουν περιοριστεί δραματικά και εμπεριέχουν όλες πολύ πόνο για την ελληνική κοινωνία.

Το πιο άμεσο από τα προβλήματα αφορά στην απονομή των συντάξεων. Οι συνδικαλιστές συνταξιούχοι του Ενιαίου Δικτύου, υπολογίζουν ότι υπάρχουν τουλάχιστον 220.000 συντάξεις και εφάπαξ σε εκκρεμότητα και ο χρόνος αναμονής φθάνει ακόμη και τα τρία χρόνια. Στον αριθμό αυτό θα πρέπει να προστεθούν και όσοι έχουν λάβει “προσωρινή” σύνταξη και περιμένουν να λάβουν τα αναδρομικά αλλά και την πλήρη σύνταξη. Τρία χρόνια κατά τα οποία είναι άγνωστο πώς περιμένουν οι διοικήσεις των ασφαλιστικών ταμείων να ζήσουν οι συγκεκριμένοι άνθρωποι. Η αρμόδια Υπουργός είχε δεσμευθεί από τις αρχές του 2017 ότι θα διευθετήσει το πρόβλημα αλλά δεν είχε προφανώς εκτιμήσει σωστά το μέγεθός του. Τώρα μετέφερε την οριστική επίλυση για τον Αύγουστο, υπόσχεση που μοιάζει προφανώς ανεδαφική.

Το μεγαλύτερο όμως από τα προβλήματα αφορά στην απόφαση του ΣτΕ -η οποία σύμφωνα με τις πληροφορίες που διέρρευσαν- απειλεί τα θεμέλια της μεγαλύτερης μεταρρύθμισης που έκανε η σημερινή Κυβέρνηση, δηλαδή τη δημιουργία του ΕΦΚΑ. Όπως εκτιμούν άνθρωποι με βαθιά γνώση του ασφαλιστικού, το μεγάλο πρόβλημα δεν αφορά στην αντισυνταγματικότητα της ένταξης των “γραβατάκηδων” και των αγροτών στον ΕΦΚΑ αλλά στην αντισυνταγματικότητα του υπολογισμού της εισφοράς ως ποσοστό του εισοδήματος. Κάτι που μετατρέπει προφανώς την ασφαλιστική εισφορά σε φόρο. Σύμφωνα με στοιχειά της ΕΣΕΕ (Ελληνική Συνομοσπονδία Εμπορίου και Επιχειρηματικότητας), αυτοαπασχολούμενος που δηλώνει 10.000 ευρώ στην εφορία, μένει με καθαρό εισόδημα της τάξης του 50,5% του φορολογητέου, εξαιτίας των φόρων και των ασφαλιστικών εισφορών που καταβάλλει.

Μια τέτοια εξέλιξη στον τρόπο υπολογισμού των εισφορών, είτε θα είχε ως αποτέλεσμα την κατάρρευση του ΕΦΚΑ, είτε θα υποχρέωνε την Κυβέρνηση σε δραστικές αλλαγές των επιβαλλόμενων εισφορών. Κυρίως εις βάρος όσων δηλώνουν χαμηλά εισοδήματα, οι οποίοι και πληρώνουν σήμερα μικρότερες εισφορές σε σχέση με το παρελθόν. Αντίθετα, θα επωφεληθούν τα υψηλά εισοδήματα που έχουν σηκώσει δυσανάλογο βάρος.

Και αν ήδη αυτά τα δύο προβλήματα δεν σας θυμίζουν ήδη παγόβουνο, ήρθε ένα τρίτο για να αποτελειώσει την ψευδαίσθηση κοινωνικής ασφάλισης και συνταξιοδοτικού που αναπαράγουν οι πολιτικοί. Το Ελεγκτικό Συνέδριο απεφάνθη πέρυσι ότι η Εισφορά Αλληλεγγύης Συνταξιούχων είναι αντισυνταγματική και θα έπρεπε να έχει καταργηθεί από τον Φεβρουάριο του 2017. Πρόκειται για κράτηση 3% έως 14% που επιβάλλεται στα μικτά ποσά των κύριων συντάξεων άνω των 1.400 ευρώ (όπως και στο άθροισμα κύριων συντάξεων). Για να γίνει ακόμη πιο άδικη η συγκεκριμένη κράτηση, επιβάλλεται με βάση τα ποσά που ελάμβαναν οι συνταξιούχοι το 2009!!!!

Η κατάργηση της συγκεκριμένης κράτησης θα είχε σαν αποτέλεσμα να αφαιρεθούν από το “σύστημα” περίπου 650 εκατ. ευρώ ετησίως. Τα χρήματα αυτά καταλήγουν σε ένα ταμείο που ονομάζεται ΑΚΑΓΕ, που σημαίνει Ασφαλιστικό Κεφάλαιο Αλληλεγγύης Γενεών. Εννοείται φυσικά ΟΤΑ τα λεφτά αυτά δεν χρησιμοποιούνται για την αλληλεγγύη των γενεών αλλά χρηματοδοτούν τις τρύπες” των ασφαλιστικών ταμείων. Ο “πλεονασματικός” ΕΦΚΑ για παράδειγμα λαμβάνει τα δύο τελευταία χρόνια ένα “μικροποσόν” της τάξης των 395 εκατ. ευρώ ετησίως.

Η εισήγηση των υπηρεσιών του Υπουργείου Οικονομικών ήταν να εφαρμοστεί άμεσα η συγκεκριμένη απόφαση, δηλαδή από τον Φεβρουάριο του 2017. Στο ΥΠΟΙΚ σύμφωνα με το ρεπορτάζ που δημοσίευσε η εφημερίδα «Ελεύθερος Τύπος» προτίμησαν να αναβάλουν για λίγο την εφαρμογή της απόφασης (και την εισήγηση των υπηρεσιών τους), για όταν θα έρθουν καλύτερες ημέρες. Μια μικρολεπτομέρεια αναφέρει ότι αν η κυβέρνηση εφάρμοζε την απόφαση, οι συνταξιούχοι θα έβλεπαν αύξηση από 45 έως και 447 ευρώ μηνιαίως. Ψιλοπράγματα δηλαδή. Ας μην το κάνουμε και θέμα.

Η αντιμετώπιση και του συγκεκριμένου προβλήματος έχει πολιτικό κόστος για την “ταξική φορολογική πολιτική” που ακολουθεί η Κυβέρνηση. Η λύση είναι να επιβληθούν δικαιότερες εισφορές για κάθε ευρώ εισοδήματος από το πρώτο κιόλας ευρώ με μεγαλύτερη επιβάρυνση για όσους βγήκαν νωρίς στη σύνταξη. Πολιτικός εφιάλτης δηλαδή.

Παρά τις απίστευτες επιβαρύνσεις (φόροι και εισφορές) που φθάνουν σε πολλές περιπτώσεις και το 75% του συνολικού εισοδήματος, το ασφαλιστικό σύστημα καταρρέει υπό το βάρος της αναιμικής ανάπτυξης και της μείωσης της απασχόλησης. Ακόμη και με μια δίκαιη κατανομή των βαρών (που απέχει παρασάγγας απ’ ότι συμβαίνει σήμερα) η “άσκηση” δεν βγαίνει. Η Κυβέρνηση επιλέγει απλώς να κρύβει τα προβλήματα κάτω απ’ το χαλί, μεταθέτοντάς τα για αργότερα. Οι δανειστές έχουν μερίδιο συνενοχής στη συγκεκριμένη υπόθεση. Κυβέρνηση και τρόικα, έχουν αποτιμήσει στο ισχύον μνημόνιο τη δημοσιονομική συμβολή της απειθαρχίας στις δικαστικές αποφάσεις. Πρόκειται για 2 μονάδες του ΑΕΠ ή 3,6 δισ. ευρώ ετησίως. Σχεδόν όσο το αναμενόμενο πλεόνασμα δηλαδή…

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 24/7 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA (@SZacharos).