Διότι δεν συνεμορφώθη προς τας υποδείξεις της Ζέττας Μακρή

«Για να μιλάνε δημόσια οι εκπαιδευτικοί πρέπει να υπάρχει σύμφωνη γνώμη του διευθυντή του σχολείου και του συλλόγου διδασκόντων» είπε η υφυπουργός Παιδείας κ. Ζέττα Μακρή, απαντώντας σε ερώτηση του ΚΚΕ με αφορμή τη δίωξη δασκάλας. Και για όσους δεν κατάλαβαν συνέχισε: «Εάν διαπιστωθεί ότι δεν συμμορφώνονται, θα υπάρχουν άλλες αποφάσεις».

Πόσο ανοίγει η βεντάλια της απαγόρευσης; Μια καθηγήτρια δε μπορεί να μιλήσει σε περιβαλλοντική κινητοποίηση, ένας δάσκαλος σε εκδήλωση αντιπολεμική; Ή αφορά μόνο την εκπαίδευση; Δε μπορεί ο εκπαιδευτικός να διαμαρτυρηθεί για θέματα εκπαιδευτικά, να μιλήσει για το αναλυτικό  πρόγραμμα, την αξιολόγηση, τα οργανικά κενά, το αίσχος αναπληρωτών και ωρομίσθιων;

Συγκεκριμένα λοιπόν: δε δικαιούταν η διωκόμενη δασκάλα να διαμαρτυρηθεί δημόσια για την έλλειψη σχολικού νοσηλευτή που απέκλεισε τον μαθητή της από την εκπαιδευτική διαδικασία και τον έστειλε σπίτι; Δε μπορούσε να κάνει ό,τι οφείλει ως εκπαιδευτικός προασπίζοντας την πρόσβαση στην εκπαίδευση; Ήταν αξιόποινη πράξη να στηλιτεύσει τον εκπαιδευτικό αποκλεισμό αναδεικνύοντας το ίδιο της το βιωμένο παράδειγμα; Αλήθεια τώρα;

Η υφυπουργός προκαλώντας ηθελημένα σύγχυση επιχειρεί να ανοίξει τεράστιο πεδίο απαγορεύσεων. Παίρνει τον περιορισμό που μπορεί κατ’ εξαίρεση να δικαιολογείται για ειδικά παιδαγωγικά θέματα ή για λόγους προσωπικών δεδομένων και θέλει να τον κάνει γενική απαγόρευση δημόσιας έκφρασης.

Το Πειθαρχικό Δίκαιο των δημοσίων υπαλλήλων προβλέπει ότι τιμωρείται «η κακόβουλη άσκηση κριτικής των πράξεων της προϊσταμένης αρχής που γίνεται δημοσίως, γραπτώς ή προφορικώς, με σκόπιμη χρήση εν γνώσει εκδήλως ανακριβών στοιχείων ή με χαρακτηριστικά απρεπείς εκφράσεις». Λέει όμως ότι «Η ελευθερία της έκφρασης των πολιτικών, φιλοσοφικών και θρησκευτικών πεποιθήσεων, όπως και των επιστημονικών απόψεων και της υπηρεσιακής κριτικής των πράξεων της προϊσταμένης αρχής, αποτελεί δικαίωμα των υπαλλήλων και τελεί υπό την εγγύηση του Κράτους». Αυτό το τελευταίο το λησμόνησε η κ. Μακρή. Πόσο βολικά!

Η υφυπουργός ζήλεψε τη δόξα των ξένων funds που αγοράζουν μεγάλα ιδιωτικά σχολεία. Πολύ πρόσφατα οι νέοι ιδιοκτήτες δύο σχολείων θέλησαν να απαγορεύσουν στους εκπαιδευτικούς κάθε ανάρτηση πολιτικού, οικονομικού ή θρησκευτικού χαρακτήρα στα social media. Απείλησαν και εκείνοι με ποινές. Μυρίζουν τραμπισμό τέτοιες εξάρσεις και δείχνουν ένα δυστοπικό μέλλον.

Κάνει και άλλη μια λαθροχειρία η υφυπουργός: «Θα σας ενοχλούσε όμως αν οι δηλώσεις κάποιου εκπαιδευτικού ή κάποιας εκπαιδευτικού ήταν διαφορετικές από αυτά που πιστεύετε και θέλετε εσείς. Και θα ερχόσασταν εδώ με ερώτηση για να ψέξετε το Υπουργείο -και ορθά- γιατί αφήσαμε εκπαιδευτικό, άνδρα ή γυναίκα, να κάνει δηλώσεις οι οποίες ήταν αντίθετες με αυτά που εσείς θέλετε». Είναι η γνωστή κουτοπόνηρη διαφυγή, καραμέλα της αντιδραστικής σκέψης: «δε θα λέγατε τα ίδια αν δε σας βόλευε, θέλετε δημοκρατία α λα καρτ».

Κυρία Μακρή, έχω συναδέλφους εκπαιδευτικούς που πιστεύουν στις θεραπευτικές ιδιότητες των ιερών λειψάνων, θέλουν τις γυναίκες στην κουζίνα, μιλάνε για τα δικαιώματα του αγέννητου παιδιού και θεωρούν τους Έλληνες περιούσιο λαό με εκλεκτό DNA. Είναι δικαίωμά τους να λένε τέτοιες σαχλαμάρες δημόσια χωρίς άδεια; Υποστηρίζω πως είναι. Δε χρειάζονται άδεια καμίας διεύθυνσης και κανενός συλλόγου για να αυτοεξευτελίζονται.

Είναι δικαίωμά τους να διδάσκουν αυτές τις σαχλαμάρες; Δεν είναι. Όχι γιατί δε συμφωνούμε εμείς μαζί τους, όπως πονηρά υπονοείτε, αλλά γιατί είναι αντίθετες με τον ορθό λόγο για τα θεμελιώδη δικαιώματα. Αν εκπαιδευτικοί διδάσκουν τέτοιες απόψεις, είναι ευθύνη της ηγεσίας της εκπαίδευσης να ασχοληθεί μαζί τους. Οφείλει να πολεμά τις δεισιδαιμονίες και τη μισαλλοδοξία η ελληνική εκπαίδευση. Δε θέλουμε θρησκοληψία και ρατσιστικές ανοησίες στις σχολικές τάξεις. Ας μην χρησιμοποιείται αυτό το αυτονόητο ως αντίβαρο σε έναν αθέμιτο συμψηφισμό, με θύμα την ελευθερία έκφρασης εκείνων που διαφωνούν με την πολιτική της κυβέρνησης στην παιδεία.

Τέλος, είναι γενικά χρήσιμος σύμβουλος η αυτοσυγκράτηση και η αποφυγή της οίησης. Πριν λίγες ημέρες καταγγέλθηκε η κ. Μακρή ότι επιστράτευσε εκπαιδευτικούς και παιδιά του Μουσικού σχολείου Βόλου για να παίξουν μουσική σε -κομματική όπως αποδείχθηκε- εκδήλωση κοπής πίτας, στην εκλογική της περιφέρεια. Ακολούθησαν διαμαρτυρίες από μέλη της εκπαιδευτικής κοινότητας, παιδιά και εκπαιδευτικούς,  για το «άκομψο» γεγονός. Μήπως εμπίπτουν και οι διαμαρτυρίες εκείνες στο πεδίο των υπό απαγόρευση δηλώσεων;