Δεξιότερα, Κουροπάτκιν!

Όταν ο Ρώσος στρατηγός Αλεξέι Κουροπάτκιν έδινε τον αγώνα του εναντίον των Γιαπωνέζων στον πόλεμο του 1904, μια αθηναϊκή εφημερίδα τον…συμβούλευε να πάει δεξιότερα το στράτευμα για να κυκλώσει τους Ιάπωνες. Φαίνεται ότι…δεν άκουσε την προτροπή ο στρατηγός και η Ρωσία έχασε τον πόλεμο.

Ο Μητσοτάκης δεν έχει ανάγκη προτροπές και συμβουλές για να ρίξει δίχτυα στην πέραν της ΝΔ Δεξιά. Το επιβάλλει η συνεχής καθοδική (δημοσκοπική) πορεία και η έντονη ανησυχία του ότι η ΝΔ δεν θα δυνηθεί να σχηματίσει αυτοδύναμη κυβέρνηση στις προσεχείς εκλογές.

Εύλογη ανησυχία: η ασίγαστη κοινωνική αντιπολίτευση, η κραυγή του κόσμου δηλαδή για την ακρίβεια και την εν γένει οικονομική κατάσταση, δεν του επιτρέπει κανένα περιθώριο αισιοδοξίας ότι θα κυβερνήσει αυτοδύναμος.

Γι’ αυτό υποχρεώθηκε εκ των πραγμάτων να ανοίξει παράθυρο προς τους ψηφοφόρους που εγκατέλειψαν τη ΝΔ στις ευρωεκλογές, καθώς και προς τα πέραν της ΝΔ δεξιά κόμματα (Ελληνική Λύση, Φωνή Λογικής, Νίκη): για πρώτη φορά δήλωσε ρητά ότι ορισμένα από αυτά τα κόμματα δεν ανήκουν στην Ακροδεξιά.

Ο στόχος προφανής: το μέν να λειτουργήσει καταπραϋντικά στους φυγάδες ψηφοφόρους ο αποχαρακτηρισμός και να επιστρέψουν στη ΝΔ, το δε να αφήσει ανοιχτή την δυνατότητα να συνεργαστεί  κυβερνητικά στις επόμενες εκλογές με κάποια από αυτά τα κόμματα.

Τώρα φυσικά και τα τρία αρνούνται κάθε προοπτική συνεργασίας με τον Μητσοτάκη. Όμως μέχρι τότε- και υπο ειδικές συνθήκες- κανένας δεν παίρνει όρκο ότι θα τηρηθεί από την πλευρά τους η δέσμευση αυτή. Εξάλλου δεν είναι κάτι πρωτοφανές ούτε για τον συγκεκριμένο χώρο ούτε για το πολιτικό σκηνικό γενικά.

Ίσως πιο δύσκολο φαντάζει να επιστρέψουν στη ΝΔ όσοι δεξιοί έστρεψαν το βλέμμα προς τον Βελόπουλο, την Λατινοπούλου και τον Νατσιό. Πρώτον, γιατί είναι ανέκκλητες ορισμένες επιλογές του Μητσοτάκη οι οποίες τους εξόργισαν(Ομόφυλα ζευγάρια, υποχωρήσεις στα ελληνοτουρκικά, περιφρόνηση της «λαϊκής δεξιάς» της ΝΔ και ψυχρές αν όχι πολεμικές σχέσεις με Σαμαρά/Καραμανλή).

Δεύτερον, διότι εξέλιπεν οριστικά το αντίπαλο δέος του ΣΥΡΙΖΑ που λειτουργούσε συσπειρωτικά για τη ΝΔ και, τρίτον, γιατί ως πολίτες χειμάζονται και οι ίδιοι από την οικονομική πολιτική της κυβέρνησης και έχουν κάθε λόγο να εναντιώνονται στις επιλογές της.

Προσπαθεί με γιατροσόφια να ρυμουλκήσει ξανά τους «φυγάδες» ο Μητσοτάκης (η επιλογή Τζιτζικώστα για Επίτροπο και ο αποχαρακτηρισμός που προαναφέραμε), ενώ ταυτόχρονα ρίχνει το βάρος στο μεταναστευτικό, το οποίο αναζωπυρώνεται ως θέμα και ανεβαίνει πάλι στην κλίμακα του κοινού ενδιαφέροντος.

Όμως το Μεταναστευτικό δεν επαρκεί, όσο κι αν ρητορεύει πολεμικά εναντίον της Γερμανίας ο πρωθυπουργός, καθώς όλα τα υπόλοιπα θέματα που έσπρωξαν τους Νεοδημοκράτες στην αγκαλιά των «άλλων» δύσκολα «γιατρεύονται».

Βέβαια, το καλό παλικάρι ξέρει και το μονοπάτι της αλλαγής εκλογικού νόμου(μικρότερο ποσοστό για την αυτοδυναμία, ανέβασμα του πήχη για την είσοδο στη Βουλή κ.α.), ώστε να καταστεί εφικτή η αυτοδυναμία (σε διαδοχικές εκλογές, καθώς ο νέος εκλογικός νόμος θα ισχύσει για τις μεθεπόμενες εκλογές).

Ωστόσο, τίποτε δεν μπορεί να εξασφαλίσει στον Μητσοτάκη ότι ακόμη και ένα ποσοστό του 32-33% είναι κατακτήσιμο. Ειδικά αν επιδεινωθεί οικονομικά η κατάσταση και συνεχιστούν τα χαϊδολογήματα με τον Ερντογάν, είναι πολύ πιθανό να πέσει και κάτω από το 30% η ΝΔ.

Τέλος, ο Μητσοτάκης δεν φαίνεται να έχει καμία τύχη-ή ελπίδα- να συνεργαστεί με το ΠΑΣΟΚ, καθώς είναι απίθανο οποιοσδήποτε κι αν κερδίσει τα κλειδιά της  Χαριλάου Τρικούπη να δεχτεί συνεργασία με τη ΝΔ. Θα τον πάρουν με τις πέτρες…

Επιμύθιον: φλέρτ με τους πέραν της ΝΔ δεξιούς και εκλογικός νόμος είναι μέχρι στιγμής τα μοναδικά όπλα του Μητσοτάκη για να βρεθεί και πάλι στο Μαξίμου. Κάποτε πόνταρε στις Μεταρρυθμίσεις και στην Οικονομία. Τζίφος. Τώρα μπορεί να ποντάρει στην τύχη του και στα θαύματα…