Διαλυθείτε ειρηνικά!

Δεν είμαι ψηφοφόρος της ΝΔ. Τόσο «δεν πάει το χέρι μου» που ούτε στις τελευταίες εκλογές, μετά την παράνοια του δημοψηφίσματος και των κλειστών τραπεζών, δε μπόρεσα να ρίξω «χρήσιμη» ψήφο.

Όμως στις εκλογές της 22/11/15 είχα αποφασίσει να πάω να ψηφίσω. Είχα πάρει την απόφαση, έστω και προσωρινά, να γίνω μέλος (παρ’ότι δεν είμαι καν φίλος! – οι παλαιότεροι θα θυμούνται το σχετικό σλόγκαν). Για να βοηθήσω το μόνο συστημικό κόμμα που έχει (είχε;) εύλογες φιλοδοξίες να κυβερνήσει στο ορατό μέλλον. Ασχέτως αν θα εκλεγόταν με ή χωρίς τη δική μου ψήφο.

Και είχα παρασύρει και άλλους σαν κι εμένα. Διότι η συγκυρία είναι δύσκολη, η Ελλάδα αποδυναμωμένη και η κυβέρνηση άπειρη (εξωραϊσμένα τα λέω, αλλά προσπαθώ να αποφεύγω τη μιζέρια). Και ο ρόλος της αξιωματικής αντιπολίτευσης σημαντικός.

Όμως αυτό το φιάσκο, το δίχως προηγούμενο, τα διέψευσε όλα. Εσωκομματικές εκλογές κατάφερε να οργανώσει άψογες ο πιο λοιδωρημένος Πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης για να νομιμοποιήσει δημοκρατικά το «δαχτυλίδι» που του έδωσε ο προκάτοχός του (με 1.000.000 ψηφοφόρους).

Ομοίως άψογες εκλογές οργάνωσε για τη διαδοχή του ο πιο «χαλαρός» Πρωθυπουργός της μεταπολίτευσης από τη Ραφήνα, επίσης με μεγάλη συμμετοχή. Όμως η ΝΔ του 2015, μετά από ένα χρόνο περίπου που έχει χάσει την εξουσία, δεν κατάφερε να διαχειριστεί τις μερικές χιλιάδες ψηφοφόρους που θα έμπαιναν στον κόπο να ψηφίσουν έναν νέο, αξιόμαχο και όχι μεταβατικό, αρχηγό. Και τούτο γιατί, προηγουμένως αναλώθηκε – και δεν κατάφερε – να διαχειριστεί τις διαφωνίες των τεσσάρων υποψηφίων ως προς τον τρόπο διεξαγωγής της προεκλογικής εκστρατείας. Και όπως δεν έγινε προεκλογική έτσι δεν έγιναν και εκλογές.

Τώρα η αξιοπιστία του Κόμματος είναι ακόμη χαμηλότερη από χαμηλά που ήταν ήδη τα προηγούμενα χρόνια. Το brand name ΝΔ έχει πιάσει πάτο.

 Ίσως να είναι η ευκαιρία να εγκαταληφθεί αυτό το παλιό όχημα, που ούτως ή άλλως δεν τραβάει. Θα μπορέσει έτσι να διαχωριστεί η «ήρα από το στάρι», να χωριστούν ιδεολογικές κατευθύνσεις που δεν χωράνε στον ίδιο χώρο, να ξεφορτωθεί το κόμμα τους παλιούς του «ιδιοκτήτες», να απομακρυνθούν τα άξια στελέχη (τα οποία υπάρχουν) από αμαρτίες του παρελθόντος.

Θα μπορέσει να διαμορφωθεί  ένα κόμμα λαϊκής δεξιάς, μαζεύοντας τους Τζιτζικώστες, τους Βορίδιδες, τους Φαήλους, τους Μπαλτάκους. Το κόμμα αυτό (εκτός από τους αντίστοιχους ψηφοφόρους της ΝΔ) θα μπορέσει να αντλήσει από την εκλογική βάση της των ΑΝΕΛ και της ΧΑ. Και ένα κόμμα κεντρώο-φιλελεύθερο που θα μαζέψει τους Μητσοτάκηδες, τον Δένδια, τον Χατζηδάκη. Ο Άδωνης χωράει και στα δύο, ανάλογα με τις ημέρες του! Το κόμμα αυτό (εκτός από τους αντίστοιχους ψηφοφόρους της ΝΔ) θα μπορέσει αντλήσει από τη δεξαμενή του παλιού ΠΑΣΟΚ (που δεν φαίνεται να ανακάμπτει) και του Ποταμιού.

Ή θα μπορέσει να κατέβει από κοινού μαζί τους στις επόμενες εκλογές με σκοπό την πρώτη θέση. Κανένα από τα δύο κόμματα που θα προκύψουν από τη διάσπαση της ΝΔ δεν θα μπορέσει να κυβερνήσει αυτόνομα, αλλά με τις κατάλληλες συνεργασίες θα μπορέσουν να περάσουν βασικές πολιτικές τους θέσεις. Ούτως ή άλλως, η αυτοδυναμία δεν αποτελεί ρεαλιστική προοπτική για κανένα κόμμα στις επόμενες εκλογικές αναμετρήσεις.

Απεναντίας, οι συνεργασίες μεταξύ κομμάτων που έχουν ξεκάθαρη πολιτική/ιδεολογική πλατφόρμα και δεν κινδυνεύουν να χάνουν στελέχη τους σε κάθε δύσκολη ψηφοφορία, είναι αυτές οι οποίες μπορούν πραγματικά να στηρίξουν κυβερνήσεις συνεργασίας.

Η διάλυση της ΝΔ, ως δεύτερη πράξη μετά τη δραματική συρρίκνωση του ΠΑΣΟΚ (και την οικειοθελή αποχώρηση του «ιδιοκτήτη» του) θα ολοκληρώσει την ανανέωση της πολιτικής σκηνής της χώρας. Αυτό δεν περιμένουμε για να κλείσει – πολιτικά – ο κύκλος της κρίσης;

*Ο Βασίλης Χατζόπουλος είναι Καθηγητής στο Δημοκρίτειο Παν/μιο Θράκης, στο Κολλέγιο της Ευρώπης, Μπρυζ (Βέλγιο) και στο Παν/μιο του Νόττιγχαμ (ΗΒ). Είναι δικηγόρος Αθηνών.