Δυο “όχι”, δυο καρπούζια, μια μασχάλη…

Από τα υπάρχοντα ελληνικά πολιτικά κόμματα μόνο το ΚΚΕ διατηρεί το ίδιο όνομα εδώ και σχεδόν έναν αιώνα (1924). Τα άλλα έχουν ζωή (το πολύ) 45 ετών, όσο και η αποκαλούμενη Μεταπολίτευση.

Το απόγευμα της Κυριακής, στο Στάδιο Ειρήνης και Φιλίας, έγινε μια μεγάλη αλλαγή. Σε άλλες εποχές θα προκαλούσε σάλο και πολλές αναταράξεις. Τώρα περνάει περίπου «στο ντούκου». Τι έγινε; Υπεγράφη η ληξιαρχική πράξη θανάτου του ΠΑΣΟΚ. Το ισχυρότερο πολιτικό brand της Μεταπολίτευσης εγκαταλείπεται για χάρη του Κινήματος Αλλαγής (ΚΙΝ.ΑΛ). Τυπικά και ουσιαστικά.

Βεβαίως, είχε εγκαταλειφθεί από το 2015, όταν επελέγη το όνομα Δημοκρατική Συμπαράταξη, για να στεγάσει το ΠΑΣΟΚ και την Δημοκρατική Αριστερά, για την ακρίβεια ό,τι απέμεινε από την διάσπασή της υπό τον Θανάση Θεοχαρόπουλο και μετά την μεταπήδηση του Φώτη Κουβέλη στον ΣΥΡΙΖΑ.

Η δεύτερη προσπάθεια ενοποίησης του λεγόμενου κεντρώου, μεταρρυθμιστικού και κεντροαριστερού χώρου έγινε με την συνεργασία του ΠΑΣΟΚ, του Ποταμιού και της ΔΗΜΑΡ στο πλαίσιο του Κινήματος Αλλαγής και στις εσωκομματικές εκλογές του Νοεμβρίου του 2017, όταν εξελέγη αρχηγός η Φώφη Γεννηματά. Η προσπάθεια, παρά τις αρχικές προσδοκίες, απέτυχε με την αποχώρηση των συνεταίρων.

Έτσι, το σημερινό Κίνημα Αλλαγής ουσιαστικά είναι υπόθεση του ΠΑΣΟΚ. Το συνέδριό του εκλήθη να ενοποιήσει τον χώρο καταργώντας τα κόμματα και εντάσσοντάς τα στο νέο. Είναι μια σωστή απόφαση, αλλά έπρεπε να είχε γίνει το 2017, αμέσως μετά τις εσωκομματικές εκλογές. Σήμερα ποιο νόημα έχει;

Ουσιαστικά καταργούνται(;) το(παραδοσιακό) ΠΑΣΟΚ και το Κίνημα Δημοκρατών Σοσιαλιστών (ΚΙΔΗΣΟ), που είχε ιδρύσει ο Γιώργος Παπανδρέου. Το Ποτάμι, το μόνο υπαρκτό (ακόμα) κόμμα, αποχώρησε. Το ίδιο και η ΔΗΜΑΡ (μένουν στο ΚΙΝΑΛ μεμονωμένα στελέχη της μειοψηφίας της).

Το ΚΙΝΑΛ, λοιπόν, είναι ουσιαστικά μόνο ΠΑΣΟΚ. Αλλά η ηγεσία του δεν θέλει αυτό να φαίνεται, διότι εκτιμά ότι περιορίζει το εύρος του. Οι εκτιμήσεις επ’ αυτού είναι αλληλοσυγκρουόμενες. Η εκλογική βάση του κόμματος είναι γερασμένη. Τα μεγαλύτερα ποσοστά του τα συγκεντρώνει στις ηλικίες άνω των 65 ετών. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ακόμα και στις πιο ευνοϊκές δημοσκοπήσεις(εδώ της ΜΕΤRON), το ΚΙΝΑΛ δεν ανιχνεύεται καν στις νεότερες ηλικίες 17-34 ετών.

Αυτή είναι η μία πλευρά του θέματος. Η άλλη έχει να κάνει με την δυσκολία της ηγεσίας του κόμματος να απαντήσει στο ερώτημα τι θα γίνει μετά τις εθνικές εκλογές, αν δεν υπάρχει αυτοδυναμία. Η μέχρι τώρα θέση της κυρίας Γεννηματά αποτυπωνόταν στο σύνθημα «να φύγουν αυτοί» (ο ΣΥΡΙΖΑ) αλλά «να μην έρθουν οι άλλοι» (η ΝΔ). Στο συνέδριο το είπε λίγο διαφορετικά: «Ο κ. Τσίπρας φεύγει, όχι άλλο δεξιά το τιμόνι».

Η κυρία Γεννηματά προσπαθεί να ισορροπήσει μεταξύ ΣΥΡΙΖΑ και ΝΔ, λέγοντας και στα δύο «όχι» σε μια μετεκλογική κυβερνητική συνεργασία, αλλά αυτή θέση βρίσκει αντίθετη μια σημαντική μερίδα του σημερινού στελεχικού δυναμικού, που κυριαρχείται από το αντι-ΣΥΡΙΖΑ μένος. Γι’ αυτήν την μερίδα προέχει το «να φύγουν αυτοί». Είναι η θέση «στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ», η οποία μπορεί και να παραπέμπει, εξ αντικειμένου, σε στρατηγική νίκη της ΝΔ.

Προσπαθώντας να εξορκίσει αυτήν την εκδοχή, η κυρία Γεννηματά είπε: «Υπάρχουν κάποιοι Ελληνες που λένε ότι πρέπει να απαλλαγούμε από την κακή κυβέρνηση. Αρα, ακόμα κι αν δεν είμαστε δεξιοί και δεν έχουμε ψηφίσει ποτέ ΝΔ, πρέπει σήμερα να ψηφίσουμε Μητσοτάκη, για να απαλλαγούμε από τον Τσίπρα. Αυτό είναι παγίδα, είναι πλάνη είναι λάθος. Μια λύση υπάρχει γι’ αυτούς που θέλουν να τελειώσουν με τον κ. Τσίπρα. Να ψηφίσουν το Κίνημα Αλλαγής».

Η κυρία Γεννηματά και οι συν αυτή της ηγεσίας έχουν κατανοήσει τον διπλό κίνδυνο που απειλεί το κόμμα τους:

Ένα κομμάτι σημερινών ψηφοφόρων του να ψηφίσει απευθείας Μητσοτάκη, για να απαλλαγεί από τον Τσίπρα. Είναι οι οπαδοί της θεωρίας «στρατηγική ήττα του ΣΥΡΙΖΑ».

Να μην καταφέρει το ΚΙΝΑΛ να αποσπάσει από τον ΣΥΡΙΖΑ ψηφοφόρους του 2015. Οι οποίοι σήμερα είναι θυμωμένοι με την κυβέρνηση, αλλά δεν επιθυμούν την παλινόρθωση της ΝΔ και, έστω με βαριά καρδιά, να ξαναπάνε στην κάλπη του ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτόν τον διπλό κίνδυνο προσπαθεί να αποτρέψει η κυρία Γεννηματά με το διπλό «όχι», που λέει σε Τσίπρα και Μητσοτάκη. Μένει να το ενστερνιστούν και οι ψηφοφόροι. Και να πιστέψουν το αντίθετο από αυτό που λέει η λαϊκή ρήση «δεν χωράνε δυο καρπούζια στην ίδια μασχάλη».

Κοντός ψαλμός…